ကိုယ္ေရာင္ေပ်ာက္သြားျခင္း

ေခါင္းစဥ္ေလးကို ၾကည့္ရင္ စိတ္ဝင္စားမႈေလးတစ္ခုေတာ့ရွိၾကမယ္ ထင္တယ္။ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ဖို႔ ကိုယ္ေပ်ာက္ေဆးနည္းေတာ့ ရွိဖို႔လိုတယ္ မဟုတ္လား။ေဆးနည္းက ေရခ်မ္းဆီမွာ ရွိတယ္ဗ်ာ့။ေနဦး အစအဆံုးလဲ ဖတ္ဦး။ေဆးနည္းပဲ လိုခ်င္တယ္ဆိုျပီး ေၾကာ္မဖတ္သြားၾကနဲ႔ဦး။ဟဲ..ဟဲ စကားေလးေတာ့ နဲနဲ ပလႅင္ခံဦးမွေပါ့ဗ်ာ။ေဆးနည္းက ဟိုကလူၾကီးေတြ ေျပာတာေပါ့ဗ်ာ။(ဟိုကလူၾကီးဆိုေတာ့ နဲနဲေဝးတယ္ဗ်ာ။သိပ္ကိုေဝးတယ္။ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေဝးလဲဆိုေတာ့ကာ မႏၱလာစကားနဲ႔ဆို တစ္ျပႏွစ္ျပေလာက္ကို ေဝးတာ။ေဝးၾကလြန္းလို႔ေတာင္ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိေအာင္ကို ေဝးတယ္။ေဝးလြန္းေတာ့ ဒုံးေဝးတယ္ ေျပာရမလားပဲ။ လူၾကီးေတြဆိုတာ ေဝးကိုေဝးလြန္းပါတယ္ဗ်ာ။ေဝးတာမွ အထက္မေရာက္ ေအာက္မေရာက္။အလယ္ေခါင္မွာ ရပ္ျပီး ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာနဲ႔။ေဆးနည္းေပးတာကို ေျပာတာပါ။)ေဆးနည္းက ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ ဟိုေဝးတဲ့လူၾကီး ေဘးအိမ္က ဦးၾကက္ဖၾကီးေပးတာဗ်။ၾကက္ဖဆိုလို႔ ဟို Rapperၾကက္ဖနဲ႔ သြားမေရာလိုက္နဲ႔ဦး။ၾကက္ဖျခင္းေတာ့တူတယ္ ဟိုက Rapper၊ ဒီက မေရမရာ။

အဲဒီ မေရမရာၾကက္ဖၾကီးက ေရခ်မ္းတစ္ေယာက္ အလုပ္အကိုင္မေကာင္းလို႔ ျငီးျငီးေနတာ။ မၾကားရက္လို႔တဲ့။ဘယ္ၾကားရက္မလဲ ေရခ်မ္းျငီးတာက အဖ်ားတက္ေနတဲ့ လူနာတင္မကဘူး။အျငီးဆံုးဆိုပါတဲ့ ခိုေတာင္ ေရခ်မ္းျငီးတဲ့ ကာရံေတြၾကားျပီး ခိုျငီးခ်င္းေတာင္ တမ္ဘို (Tambo)မကိုက္ပဲ ရိုင္းယ္(Rhyme)မထပ္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။ ကဲ အဲဒါၾကည့္ ေရခ်မ္းျငီးခ်င္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေပါက္လဲဆိုတာ။ေရခ်မ္း စီးရီးထုတ္လိုက္ၾကည့္္ အခုေခတ္ ရက္ပ္ပါေလာကၾကီးမွာ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ကာရံေတြနဲ႔ ရိုင္းယ္အသစ္ေတြ ဟဲလိုက္ရင္ ရက္ပါေတြေကာ၊ ပရိုဂ်ဴဆာေတြပါ ထမင္းအိုးေမွာက္ျပီး ေၾကးအိုးေသာက္ေနရမွာစိုးလို႔။စီးရီးထုတ္မယ့္အၾကံ အဲဒီေနရာမွာပဲ ရပ္လိုက္ျပီး စာကေလးေခြနဲ႔ ျခင္ေဆးေခြ ရီမစ္လုပ္ျပီး ေရာင္းလိုက္တာ ေပါက္လိုက္တဲ့ ေသာက္ေသာက္လဲ ဝက္ဝက္ကြဲေအာင္ကို ရႈံးေတာ့တာပဲ။မဒမ္ေရခ်မ္းကလဲ ေပးလိုက္တဲ့အားေပးမႈ လူကိုမေတြ႕လိုက္နဲ႔ ေတြတဲ႔ေနရာမွာတင္ ၾကိတ္မႏိုင္ခဲမရဘူး ဆိုတာၾကီးပဲ။(ေရခ်မ္းကို ဘာေၾကာင့္ ၾကိတ္မႏိုင္ ခဲမရလဲဆိုတာ ရူးတိုတိုး သိတဲ့လူရင္းေတြ မဖြသြားၾကနဲ႔ဦး။ကြာေစ့နဲ႔ ေနၾကာေစ့အခြံေတြ။လိုက္ေကာက္သိမ္းေနရမွာစိုးလို႔။ဟဲ..ဟဲ တိတ္တိတ္ေနရင္ ျပန္လာမွ လက္ေဆာင္ယူလာခဲ့မယ္။ေဒၚသီတစ္ထုပ္ နဲ႔ ေဂၚဖီျပဳတ္။ေဒၚသီအထုပ္ကေတာ့ ေသြးစား..အဲေလ..ဘြာေတး ေယာင္သြားလို႔ ေသြးလိမ္း၊ ေဂၚဖီျပဳတ္ကေတာ့ လုိသလိုသံုးေပါ့ဗ်ာ။တို႕စားစား၊ သုတ္စားစာ:P)

ေရခ်မ္းလဲ အပိုဝင္ေငြေလးမ်ား ဘာေလးမ်ားရမလားဆိုျပီး ဦးၾကက္ဖေပးတဲ့ ကိုယ္ေရာင္ေပ်ာက္ေဆး ေဖာ္ေရာင္းမလားလို႔ ၾကံေနတာ။နည္းကေတာ့ တကယ္တမ္း သိပ္မခက္ပါဘူး။ မသိသူေက်ာ္လႊား၊ သိသူေကာက္စားေနတဲ့ အခုလိုေခတ္ၾကီးထဲမွာ ဘယ္ကိုယ္ေရာင္ေပ်ာက္ေဆး လြယ္လြယ္နဲ႔ ေပးမလဲ။လိုခ်င္ရင္ေတာ့ အသြားအျပန္ ကားခေလးေတြ လွမ္းထားမယ္။အဲေလ ေယာင္သြားလို႔ မၾကားေသးမွီ ကာလကမွ စပယ္ယာျပဳတ္လာတာဆိုေတာ့ ေတာင္းတာေလးေတြ အက်င့္ပါသြားလို႔။စပယ္ယာဆိုလို႔ ၾကံဳတုန္းေလး ေလယာဥ္စပယ္ယာဂါထာေလးေပးရဦးမယ္။ဂါထာက မဟာေရႊႏိုင္ငံသြား ေတာလားဆိုတဲ့ ေလဘတ္စ္ကားေခ်ာက္ဂ်က္ယာဥ္(အဲယားဘစ္ထက္ မသာတဲ့ ေဂ်ာက္ဂ်က္ေဂ်ာက္ဂ်က္နဲ႔ ေျပးဆြဲေလယာဥ္)ေပၚက ေလယာဥ္စပယ္ယာေလးေတြ ေပးတဲ့ဂါထာပါ။ဂါထာေပး ေတးျဖစ္မဟုတ္လား။ေပးတဲ့ဂါထာ ေတးျဖစ္ေအာင္ဆိုၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ။

“လက္တို႔ျပီးေတာ့ ေျပာရဦးမယ္၊
လက္တို႔ျပီးေတာ့ ေျပာရဦးမယ္။
လက္တို႔ေတာင္းရင္ ရွက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။
ေဆာင္ထားၾက ေဆာင္ထားၾကေဟ့
အေၾကြ ေဒၚလာတန္ေလးေတြ။
ဘာလုပ္ဖို႔…… ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။
မဂၤလာဒုံေဘးမဲ့ေတာၾကီး
ျပဳျပင္ေရး အလႈခံပါတယ္ရွင့္။”

အႏၱရာယ္လဲကင္း၊ ေဘးလဲရွင္းတဲ့ဂါထာပါ။ေဘးရွင္းဆိုတာ ေပးသာေပးေပါ့ ကိုယ့္နေဘးရွင္းမရွင္းဆိုတာလဲ ၾကည့္ေပါ့။မဟုတ္ပါဘူး ေဘးမဲ့ေတာဆိုေတာ့ အေကာင္ဘေလာင္ေတြ ရန္ကၾကီးတယ္မဟုတ္လား။ေတာ္ၾကာ ဘာေကာင္ေတြ ညာေကာင္ေတြ ထြက္လာမွာဆိုးလို႔ပါ။သိပ္လဲေတြးျပီးလဲ မရယ္ၾကနဲ႕ဦး။:P

ေရခ်မ္း ခင္ဗ်ား ေဆးနည္းေပးရမွာမို႔လို႔ အခ်ိန္ဆြဲေနတာမွတ္လားဆိုျပီး ေျပာမေနၾကနဲ႔ဦး။မဟုတ္ဘူးလား ဆိုေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ေဆးနည္းက ကိုယ္လဲ လြယ္လြယ္နဲ႔မရခဲ့ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ ေရာ့…အင့္ဆိုျပီး လြယ္လြယ္နဲ႔ ေပးလို႔ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ခုနက ဂါထာလို လြယ္လြယ္ေပးေတာ့ ေဆးမျဖစ္ပဲ ေတးျဖစ္သြားမွာဆိုးလ႔ို။

ခင္ျမားဗ်ာ.. ေဆးနည္းမ်ား ေပးမွာျဖင့္ ျမန္ျမန္မေပးဘူး။အိုင္တင္ေတြ။မူလက်ီေတြ။ဘူလခ်ီေတြ။ဘာဂ်ီေတြြ(ကုလားျပည္အေနၾကာသြားေတာ့ ကုလားစကားေတြေရာသြားတာ) လုပ္ေနတယ္လို႔ အထင္ေတာ့ ခပ္ေစာေစာ မစေမာပါနဲ႔ဦး။ကၽြန္ေတာ္လဲ စင္ေပၚေရာက္တုန္း ကိုယ္ပဲအလွည့္ဆိုျပီးေတာ့ အျပတ္ကို ဟဲခ်င္ေသးတာေပါ့။ “ အခ်စ္ေရ ကိုယ္ဟာ မုဆိုးမပါ။အခ်စ္ေရ ကိုယ္ဟာ နတ္ဆိုးေလးပါ။”ေရခ်မ္းအရင္တုန္းကေပါ့။သီတင္းကၽြတ္ေရေက်ာ္ပြဲေတြ လုပ္ရင္ ဘာရမလဲ ကိုယ္ရဲ႕ အသံျပာ၊အသံဝါ၊အသံနက္၊ အသံတက္ဂနီကာလာစံုနဲ႔ စတိတ္ေပၚတက္ဟဲခ်င္တာေပါ့။ဟဲသာဟဲခ်င္တာ သီခ်င္းဆိုရင္ေတာင္ စာသားက အျပည့္အဝမရဘူး။ဟိုနားစပ္စပ္ ဒီနားစပ္စပ္ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းနဲ႔ လဒၾကီး လွည္းၾကိတ္ထားတဲ့ အတိုင္းပဲ။ေရခ်မ္းအေမကဆို “စင္ေပၚတက္မဆိုပါနဲ႔လားသားရယ္။အားေပးမယ့္ ပရိတ္သတ္ေတြေၾကာင့္ အေမတို႔အိမ္ေလး တိုက္ေဆာက္စရာ အုတ္ခဲေတြရေနပါဦးမယ္”တဲ့။
“အရင္ထဲက မၾကီးတဲ့ အထင္မ်ား ေသးလိုက္တာအေမရယ္။ေရခ်မ္းအသံ မိုးထက္ညံေအာင္ကို ဆိုျပဦးမွာပါ။အားေပးမယ့္လူမရွိလဲ နားေလးလို႔သြားရေအာင္ေတာ့ ေရခ်မ္းဆိုႏိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။”

ဒီပြဲမ်ိဳးမွာ ေရခ်မ္းမဟဲရလိုေတာ႔ မျဖစ္ဘူး။ေရခ်မ္းလိုက္ေနတဲ့ ေနာင္မဒမ္ခ်မ္းျဖစ္လာမည့္ ေအးျမလဲ လာနားေထာင္မယ္ဆိုတာ သိေနတယ္ေလ။သူေၾကြေအာင္ မေၾကြရင္လဲ ပင္စည္ကေန လႈပ္ခ်ရမွာပဲ။လႈပ္ခ်လို႔မွ ျပဳတ္မက်ရင္ တံုးခုျပီးခူးမယ္။တုံးခုလိုမွ လွမ္းမရရင္၊ ေလွကားတက္ခူးမယ္။ဒါေပမယ့္ ငါဟာ ေလွကားငွားရမယ္။(ဦးလႊမ္းမိုးစာသားကို ေရခ်မ္းက ေကာ္ပီလုပ္ စာသားေျပာင္းဟဲမွာ)

ရပ္ကြက္လူၾကီးကိုလဲ စင္ေပၚတက္ႏိုင္ဖို႕ ကန္ေတာ့လိုက္ရတာ ဖင္ဘူးေထာင္းကို ေထာင္ေနတာပဲ။(ေထာင္မွာေပါ့ဗ်ာ အစမ္းဟဲတာေတြမ်ားလို႔ ဟိုေခါင္းထြက္သြားတာ) ျပန္ကိုမထႏိုင္ဘူး။ဦးနဲ႔ ၾကမ္းနဲ႔တိုက္ ရတာလဲ အၾကိမ္ေပါင္းကိုမနဲဘူး။ဦးက ၾကမ္းကို တိုက္လိုက္၊ ၾကမ္းကလဲ ဦးကို တိုက္လိုက္နဲ႔။ေနာက္ဆံုး ရပ္ကြက္လူၾကီးသမီး ၾကမ္းၾကမ္းဆိုတဲ့ ကေလးမလဲ ဦးနဲ႕ လိုက္ကိုေျပးသြားတယ္။အတိုက္ကိုမခံေတာ့တာ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြေတာင္ တိုက္ပါမ်ား နဲ႕ေသးဆိုသလိုေပါ့။ၾကမ္းၾကမ္းလဲ လူပဲ တိုက္ပါမ်ားေတာ့ ခ်စ္လာတာေပါ့။ခ်စ္ပါမ်ားေတာ့ အင့္(တမ်ိဳးမထင္နဲ႔ဦး အခ်စ္ေတြမ်ားလာလို႔ ရင္ထဲ ျပည့္အင့္လာတာကို ေျပာတာပါ။)အင့္ပါမ်ားေတာ့ ၾကမ္းၾကမ္းဆိုတဲ့ေကာင္မေလးလဲ ဦးလက္ထဲပါသြားတာေပါ့ဗ်ာ။ဟဲ..ဟဲ ေရခ်မ္းေရးေနလို႔ ဦးဆိုတာ ေရခ်မ္းလာလို႔လဲ မထင္လိုက္နဲ႔ဦး။ဦးဆိုတာ ဟိုကိုယ္ေပ်ာက္ေဆးေပးတဲ့ ဦးၾကက္ဖၾကီးပါ။ ေရခ်မ္းလား ဒီလိုဦးနဲ႔သမီးဇာတ္လမ္းေတြ ဘယ္လုပ္မလဲ။

အဲဒီတုန္းကမ်ားဗ်ာ ၾကမ္းၾကမ္းအေဖ ရပ္ကြက္လူၾကီးလဲ သူသမီးလုပ္ဇာတ္ကို ရွက္လို႔ သူ႔မ်က္ႏွာ ဘယ္နားထားရမလဲလို႔ ေဒါသလိႈင္လိႈင္ထျပီး ေျပာေျပာေနတာ။ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ ေရခ်မ္းလဲ ၾကားဖန္မ်ားတဲ့ ဓာတ္ျပားေဟာင္းျဖစ္ျဖစ္လာေတာ့
“ဦးေလးေရ ……ဦးေလးမ်က္ႏွာၾကီး ထားစရာမရွိရင္လဲ ရာမဇာတ္ပြဲထဲက ဒႆေခါင္းနဲ႔သာ လဲထားလိုက္ေတာ့ဗ်ာ”
လို႔ဆိုျပီး ေအာ္လဲေျပး။ ဦးၾကက္ဖဆီ ေရာက္ေနတဲ့ ၾကမ္းၾကမ္းအေဖ ေဒါသလဲ ေရခ်မ္းေနာက္ ေတာက္ေလ်ာက္ကို လိုက္တာ ေတြးသာၾကည့္ေတာ့ဗ်ာ။လိုက္ရင္းနဲ႔ ေမာ။ေမာရင္းနဲ႔ ေျပး။ေျပးရင္းနဲ႔ ေဆြးေနတဲ့ သူဖိနပ္သဲၾကိဳးၾကီး ျဗဳတ္ခနဲျပတ္။ ဘုတ္ခနဲဆိုျပီး ေမွာက္ယွက္လဲတာ ရပ္ကြက္လူၾကီးလဲ ကာယားၾကီးကို လန္လို႕။ေတာ္ေသးလို႔ဗ် လန္သာလန္သြားတာ ေအာက္ခံေလးတစ္ထပ္ပါေတာ့ ျပန္လွည့္ၾကည့္တဲ့ ေရခ်မ္းလဲ ျပံဳးျဖီးျဖီးနဲ႔ လွ်ပ္တပ်က္ရိုက္ခ်က္ မခံလိုက္ရတာ။

ဦးၾကက္ဖတို႔ ဦးနဲ႔သမီးအတြဲကေတာ့ ဦးနဲ႔ဇနီးျဖစ္သြားၾကပါျပီ။ ၾကားထဲက ေရခ်မ္းကေတာ့ အေခ်ာင္ပါးစပ္ စပ္ေဆာ့မိလို႔ စင္ေပၚတက္ရမည့္အေရးနိမ့္ခဲ့ရတယ္ဗ်ာ။

ေျပာေနရင္းနဲ႔ မေရမရာၾကက္ဖၾကီးေပးတဲ့ ကိုယ္ေရာင္ေပ်ာက္ေဆးေပးဖို႔ကို ေမ့သြားတယ္။ဒီကိုယ္ေရာင္ေပ်ာက္ေဆးကို ဦးၾကက္ဖကလည္း သိပ္မေပးခ်င္ဘူး။သူမိန္းမခိုးစဥ္က သူေယာကၡထီး သူအေပၚက်ေနတဲ့ ေဒါသေတြကို လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းေပးခဲ့လို႔ဆိုျပီး ေရခ်မ္းကို ေပးလိုက္တာ။မဟုတ္လို႔ကေတာ့ သူေဆးနည္း ဘယ္သူမွ မရဘူး။ဒီေဆးနည္းက ဂါထာေတာ့ရြတ္ရတယ္။ေဆးျမစ္ေတြလဲ တူးရတယ္။ေဆးအညြန္းလဲ ပါတယ္။နဲနဲေတာ့ခက္သဗ်ိဳ႕။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ေရာင္ၾကီးေတာင္ ေပ်ာက္မွာဆိုေတာ့ လုပ္ခ်င္လုပ္ၾကည့္ၾကေပါ့ဗ်ာ။ပထမဦးစြာ ဝိဇၨာေတြ(ကာတြန္းဝိဇၨာလို႔ မထင္လိုက္နဲ႔ဦး။)၊ေဇာ္ဂ်ီေတြလိုပဲ မဟာျမိဳင္ေတာၾကီးထဲဝင္ျပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ေပါက္ပန္းေလးဆယ္အျမစ္ေတြတူးေနရင္းရင္းက ေအာက္ပါဂါထာကို-

“ဥဳံ ရတာမလို လိုတာမရ
အဲဒါငါ့ ေယာက္ခမ၊
လိုတာမရလို႔ ရတာဆြဲယူ၊
မေလာက္ေသးဘူး ေျပာေျပာေနတဲ့ဲ့
ဒါလားဟဲ့ ငါ့ေယာက္ခထီး၊
သူတို႔လိုအင္ေတြ ျဖည့္မေပးႏိုင္တဲ့
ငါ့လိုသမက္ေလာင္းကို
လာဟဲ့ အပ္ခ်ေလာင္း
ေျမာင္းထဲကို ေဂ်ာင္း”
ဆိုျပီး အထက္ပါ ေအာက္ပါ အဝီစိပါမက်န္ေအာင္ စိတ္ထဲမွာမွတ္ျပီး ရြတ္ႏိုင္သေလာက္ မ်ားမ်ားရြတ္။မ်ားမ်ားရြတ္ေလ ျမန္ျမန္ေပ်ာက္ေလပဲလို႔ေတာဆိုသတဲ့ဗ်ာ။

ေဆးက်မ္းအဆိုကေတာ့့
“ခ်ိဳေသာအဆင္းရွိဧ။္
ရသတဏွာကိုစား၏ ။
ရာဂဘ၀င္ကို ဖန္ေစ၏ ။
ရႈိက္မက္ေသာ အေတြ႔ျဖစ္ေစ၏ ။
အသိဥာဏ္ကို မႈိင္ေတြ၏ ။
လံုးစံုဘ၀ကို ခ်ဳပ္ေစ၏ ။
ထိုသို႔ ျဖစ္ကုန္ေသာ္
(၀ါ) ျဖစ္လာလတၱံေသာ္
ေဘာဇနက်မ္း အလိုအရ
" အခ်စ္ " ျဖစ္၏..........။”

ေဆးအညြန္းမွာေရးထားတာဖတ္လိုက္ၾကည့္ၾကပါဦး။

ႀကမ္းပုိးအမတစ္ေကာင္၏ အေပၚအေရခြံကုိ ခြာပါ... ထုိ႕ေနာက္ ဆား စာပြဲတင္ဇြန္းတစ္ဇြန္းကုိ မီးကင္ၿပီး ၃ ရက္တိတိေနလွန္းပါ....
ေနလွန္းထားေသာ ဆားႏွင့္ ျငဳပ္ေကာင္းေစ့ကုိ ဆတူေရာေထာင္းၿပီး ေရေႏြးျဖင့္ က်က္ေအာင္ျပဳတ္ပါ။
ေနပူ ၆ လတိတိ ျပပါ...။ပုလင္းတစ္လုံးထဲ ထည့္ကာ ေျမေအာက္ ၆ ေပအနက္တြင္ ၆ လ ထပ္ၿမွဳပ္ထားပါ...
၆ လၾကာလွ်င္ အဆုိပါ ပုလင္းကုိ ေဖာ္ၿပီး မိမိေပ်ာက္ေစခ်င္ေသာေနရာတြင္ လိမ္းပါ။ :P
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မေရမရာၾကက္ဖၾကီးေပးတဲ့ ေဆးပုလင္းအညြန္းစာကိုဖတ္ျပီးမွာတဲ့အတိုင္းလုပ္တာ ေျပာက္တယ္ဗ်ာ။ေျပာရင္းမွ သတိရတယ္ဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းစဥ္က “ကိုယ္ေယာင္ေပ်ာက္ေဆး” တဲ့။ေဆာ္ရီး စာလံုးေပါင္းမွားသြားလို႔ဗ်ာ။:P တာ့တာဗ်ာ။ဘိုင္းဘိုင္း။

ခ်မ္းလင္းေန

ကၽြန္ေတာ္ အျမဲသြားေငးေနၾကျဖစ္တဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စာမ်ားကို လာေရာက္အားေပၾကတဲ့ ညီအကိုေမာင္ႏွမ ဘေလာဂ္ဂါမ်ားျဖစ္ၾကေသာ
အမအျပံဳးပန္း၊ မေရာင္(ေမတၱာေရာင္ျပန္)၊ ေတာထဲကဇာတ္လမ္းေလးေတြေရးတဲ့ မငယ္ႏိုင္၊ ဟင္းေကာင္းေတြ ခ်က္ခ်က္ေကၽြးတဲ့ မဂ်ာ(ဂ်ာမုန္းဒန္)၊ တကယ္တမ္းမာယာ မမ်ားတတ္တဲ့ မႏွင္း(ႏွင္းနဲ႔မယာ)၊ ကႏၱာရၾကီးကို မိုးေတြသည္းေပးတဲ့ မငုံ(ကႏၱာရမိုးစက္မ်ား)၊ ရန္ကုန္မွာ အလည္သြားေနတဲ့ ညီမေဇာ္(ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္)၊ေလထဲမွာပဲ ဝဲပ်ံေနတဲ့ ညီမေကာင္းကင္(ေကာင္းကင္သမီးပ်ိဳ)၊ ကႏၱာရေျမကို ေက်ာခိုင္းေတာ့မည့္ ညီမDIM(ျဖဴစင္ၾကယ္) ၊ခ်ည္ေပါင္မစားရရွာဘူးဆိုတဲ့ ညီမ စိတ္၏ေၿဖရာ၊တစ္ကို အျမဲဦးေအာင္ ေနရာယူတတ္တဲ့ ညီမ ဝက္ဝံကေလး ၊ေမျမိဳ႕မွာသြားေနခ်င္တဲ့ ညီမအေနာ္၊ႏို႕ေသာက္ျပီးႏိုး (No)နားေထာင္တယ္ဆိုတဲ့ညီမေနျခည္ ၊ c for chan ကို တဂ္သြားတဲ့ ညီမဝိုင္း၊အမလား ညီမလားေမးထားတာ မေျပာေသးတဲ့ အမရာ၊ ေမာင္ေလး(ေကာင္ေလးငယ္)နဲ႔ စာအတူတူ ေရးၾကတဲ့ မခ်စ္ရ၊ yakiniku ေၾကာ္ေကၽြးတဲ့ ခြန္သဒၵါ၊ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းကဗ်ာနဲ႔ ေရွးဆက္မတိုးေသးတဲ့ ညီမၾကယ္ျဖဴစင္၊ စိတ္ထဲရွိရွိသမွ်ဆိုျပီး ကဗ်ာေလးေရးတဲ့ ေရႊညာသူေလး(ခ)မိုးစက္ပြင့္ေလး၊ မႏၱလာသူေလး မန္းေလရူး၊ မခ်ိဳကိုးသဇင္၊ဖိတ္စာနဲ႔တကြ ၾကြလာျပီးမွ လက္မွက္ေျပာက္သြားပါတဲ့ လင္းၾကယ္စင္ ……..

လာျပီလာျပီ ဘရိုတို႔ေရ။ မိန္းကေလးေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါဘူး (Lady Fat ေဆာ္ရီး Lady First:P)ေတြမို႔လို႔ပါ။

အလုပ္ေတြနဲ႔ ပိျပီးျပားေနတဲ့ သယ္ရင္းၾကီးအယ္ေကျဖဴ(လင္းၾကယ္ျဖဴ)၊ ဆရာမင္းလူစာေတြ ၾကိဳက္တဲ့ ကိုေရတမာ၊ အေတြးအားအားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ကိုလူေထြးၾကီး၊ သုတစြယ္စံုၾကီး ကိုတာ(ကိုပီတာ)၊ကဗ်ာေတြ လွိမ့္ေရးတဲ့ ကိုဟန္၊ေဇာ္နဲ႔ ေမြးရက္တူလတူ ညီေလးဖိုးစိန္၊ခ်စ္ဇနီးေခ်ာရဲ႕ ကိုယုယ
(ဓာတ္ပံုထဲမွာေတြ႕ဘူးတာ။:P)၊ ထိထိမိမနဲ႔ အေတြးေကာင္းဝတၳဳတို ေလးေတြေရးတဲ့ ကိုေႏြဆူး(ေႏြဆူးအလကၤာ)၊စာသားလွလွေလးေတြ အေရာင္ျခယ္ကဗ်ာဖြဲ႕တဲ့ ညီေလးမိုးစက္အိမ္၊ သိဟ္ရာသီဖြားမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းသီဟသစ္ ႏွင့္ ညီေလးဧရာဝတီသား(ေပ်ာက္ခ်က္သားကို ေကာင္းေနတာ။)၊ ရန္ကုန္ပဲ သတိရေနတဲ့ စိုင္း(စိုင္းေလာင္ပိန္း)၊ အေတြးနဲ႔ႏွိပ္စက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ ကိုေနစိုးႏိုင္၊ ဒေဒြးက ကိုမိုးေမွာင္၊ ငါကိုနားလည္ပါဆိုတဲ့ လင္းငယ္ (လင္းငယ္၏ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္)၊ မအိမ္ကံ အခန္းဆက္ၾကီးေရးေနတဲ့ ကိုရီႏိုမာန္၊ ဘရိုလို႔ ေခၚတတ္တဲ့ ညီလင္းဆက္၊ သိလား?(သိဘူး။:P)ဆိုတဲ့ အျဖဴေလး၊ မေလးေျမမွ ညီေလးခရာတြန္၊ သူစာေတြျပန္ေရးသြားမွ ဟင္းခ်လိုက္မိတဲ့ ျမစ္က်ိဳးအင္း(စာေရးေကာင္းသူတစ္ေယာက္မို႔ ပါ)၊ ေမာင္လွမ်ဳိး(ခ်င္းေခ်ာင္းျခံ)ကုိ ၾကိဳက္နွစ္သက္လို႕ပါဆိုတဲ့ ရင္ဘတ္ၾကီး (ခ)ဘၾကိဳင္ (ခ်ဥ္ေပါင္ျခံ)၊ ကဗ်ာအားအရမ္းေကာင္းတဲ့ ေကာင္းကင္ကို၊ ေက်ာက္ေတြၾကည့္ျပီး ျပံဳးေနတတ္တဲ့ ငခ်မ္းေကာင္၊ အိုင္တီအေၾကာင္းေတြ ေရးၾကတဲ့ ညီေလး ေလာေလာဆည္ ႏွင့္ ညီေနမင္း၊ မခ်စ္ရရဲ႕ေမာင္ေလး ေကာင္ငယ္ေလး၊လနဲ႔ခ်ီ ေျပာက္ေနတဲ့ ေခတ္ခမ္းေကာင္ ။ေရးရင္ အမ်ားၾကီးဗ်ာ။နာမည္မေရးမိခဲ့တာရွိရင္လည္း ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးၾကပါ ခင္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ အခုကေန တစ္လတိတိ ကိုယ္ေရာင္ေပ်ာက္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။စာေတြ လာမဖတ္ႏိုင္တာကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးပါ။(ေခြးေတာ့မလႊတ္လိုက္နဲ႔ေနာ္။:P)

ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာဂ္ကို အျမဲလာလည္ၾကတဲ့ နာမည္ပါတဲ့ သူမ်ားေကာ၊ မပါတဲ့သူမ်ားျဖစ္ေသာ၊ ေခတၱမွ် ေျခရာခ်သြားၾကေသာ၊ ေနာင္လာလည္ၾကဦးမည့္သူမ်ားေကာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားကိုလဲ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ဇာတ္ေကာင္ ေမာင္ေရခ်မ္းႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္ ခ်မ္းလင္းေနမွ အျမဲ ေက်းဇူးတင္ေနပါမည္။ေနာက္ေနာင္မ်ားကိုလဲ လာေရာက္လည္ပတ္ဖို႔ပါ ထပ္မံဖိတ္ေခၚပါသည္။စာအေရးအသားမွာ တစ္စံုတရာမွားယြင္းမႈမ်ားရွိခဲ့လွ်င္လည္း သည္းခံနားလည္းေပးၾကပါ ခင္ဗ်ာ။ကိုယ္ေရာင္ေပ်ာက္ေဆးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ေယာင္ေနတာေတြ ေပ်ာက္သြားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္စာေတြ အပတ္စဥ္ ထြက္လာၾကမွာပါ။စာကို စိတ္ရွည္စြာ ဖတ္ရႈသြားၾကတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးပါ။ကၽြန္ေတာ္စာေတြ ဖတ္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး ျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။

ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။