လိုင္ဇာမွာ ဗိုလ္ေလာင္းေတြေသဆံုးမႈ အမႈမွန္ေပၚဖို႔ ကုလကိုေတာင္းဆို

လုိင္ဇာ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းသားေတြ က်ဆံုးမႈ အမႈမွန္ေပၚေရး ကုလသမဂၢ႐ံုးခ်ဳပ္ေရွ႕ ေတာင္းဆိုေနၾကစဥ္။ (ဒီဇင္ဘာ ၆၊ ၂၀၁၄)

ကခ်င္ျပည္နယ္နယ္စပ္ လိုင္ဇာမွာရွိတဲ့ KIA ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ရဲ႕ ဗိုလ္ေလာင္း စစ္ သင္တန္းေက်ာင္းကို ႏို၀င္ဘာလ (၁၉) ရက္ေန႔က ျမန္မာ စစ္တပ္ရဲ႕ ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားတဲ့ တိုင္းရင္းသားဗိုလ္ေလာင္းေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမႈမွန္ေပၚေပါက္ေစဖို႕ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ ကုလသမဂၢ ဌာနခ်ဳပ္ ႐ံုးေရွ႕မွာ စေနေန႔က အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုေရာက္ တိုင္းရင္းသားေတြ တညီတညြတ္တည္း ေတာင္း ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားတဲ့ မအင္ၾကင္းႏိုင္က တင္ျပေပးထားပါတယ္။

……… ဆႏၵျပေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား……
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာ ရာသီဥတုဆိုးရြားေနတဲ့ၾကားက ကုလသမဂၢဌာနခ်ဳပ္ေရွ႕ တိုင္းရင္းသားအဖဲြ႔အစည္းေပါင္းစံု စုေ၀းၿပီး ဆႏၵျပေနၾကတာပါ။ KIO ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႕ ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ လိုင္ဇာက ဗိုလ္ေလာင္းစစ္သင္တန္းေက်ာင္းကို ျမန္မာစစ္တပ္ကပစ္လိုက္တဲ့ လက္နက္ႀကီးက်ည္ ထိမွန္ ေပါက္ကဲြမႈေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားဗိုလ္ေလာင္း (၂၃) ဦးေသဆံုးသြားတဲ့ အမွတ္တရအထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ အမႈမွန္ေပၚေပါက္ေရး ေတာင္းဆိုေနၾကတာ ျဖစ္တယ္လို႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအေျခစိုက္ Kachin Alliance ကခ်င္ကြန္ယက္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ဂ်ာမိုင္ကေျပာပါတယ္။
“ဒီလို ႏိုဝင္ဘာလ ၁၉ ရက္ေန႔မွာ က်မတို႔တုိင္းရင္းသားတပ္မေတာ္က တပ္သားေတြ က်ဆံုးသြားတဲ့ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး က်မတို႔အေနနဲ႔ အင္မတန္မွ စိတ္ထဲမွာလည္း ခံစားရတယ္။ ျမန္မာျပည္အစိုးရအေနနဲ႔ အထူးသျဖင့္ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ က်မတို႔အေနနဲ႔ယူဆပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ ကတိကဝတ္ျပဳထားတဲ့အခ်က္ေတြကို မလိုက္နာဘဲနဲ႔ သင္တန္းေက်ာင္းကို ဗံုးခ်တဲ့ကိစၥ၊ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ကတိကဝတ္ေဖာက္ဖ်က္တဲ့ အလုပ္ေတြကို၊ မလိုက္နာတဲ့အလုပ္ေတြကို ခ်က္ခ်င္းရပ္တန္႔ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုဖို႔အတြက္ က်မတို႔ - က်မတို႔ ကခ်င္အဖဲြ႔ေတြတင္မဟုတ္ပါဘူး။ တျခား တုိင္းရင္းသားအဖဲြ႔ေတြလည္း ေရာက္ရွိေနပါတယ္။ အားလံုးေပါင္းၿပီး က်မတို႔ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္တဲ့သေဘာနဲ႔ လုပ္တာျဖစ္ပါတယ္။”
ဒါ့အျပင္ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္း အိုးအိမ္စြန္႔ခြာထြက္ေျပးေနရတဲ့ ကခ်င္ဒုကၡသည္ေတြ ခိုလံႈေနတဲ့ စခန္းေတြအနီးတ၀ိုက္ ျမန္မာစစ္တပ္အေနနဲ႔ ဗံုးေတြနဲ႔ပ စ္ခတ္တာေတြလည္း ရွိေနဆဲျဖစ္တယ္လို႔ ဂ်ာမိုင္က ဆိုပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံက တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြအေနနဲ႔ KIA ရဲ႕ဗို္လ္ေလာင္းစစ္သင္တန္းေက်ာင္းက စစ္ဖက္၊ အရပ္ဖက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အဆင္ျမင့္ သင္တန္းေတြအတြက္ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အလွည့္က် ေရြးခ်ယ္ေစလႊတ္ေၾကာင္း ဆႏၵျပပဲြမွာကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ေနတဲ့ CNF ခ်င္းအမ်ဳိးသားတပ္ဦးဥကၠ႒ ဦးလ်န္အုပ္က ေျပာပါတယ္။
“တပ္သားထဲက ေတာ္ေတာ္ေတာ္တဲ့ သူေတြကို ေနာက္ေနာင္မွာ၊ စစ္ဘက္ျဖစ္ျဖစ္၊ အရပ္ဘက္ျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေမြးထုတ္တဲ့အေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ KIA -- သင္တန္းကို က်ေနာ္တို႔ ဆယ္ေယာက္၊ အခုအေခါက္မွာ ပို႔ပါတယ္။ အရင္ကလည္း ပို႔ဖူးပါတယ္။ သင္တန္းအစ ကတည္းက အကုန္လံုး သင္တန္းကို ကခ်င္ကပဲ သင္တန္းေပးၿပီးေတာ့ စခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံု သင္တန္းအတူတူယူတဲ့အခါမွာ သင္တန္းကတည္းက တုိင္းရင္းသားေပါင္း အစံု၊ စိတ္ဓာတ္အတူတူ၊ အေတြးအေခၚအတူတူျဖစ္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အဲဒီလို ပို႔လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။”
ေသဆံုးသြားတဲ့ တိုင္းရင္းသားဗိုလ္ေလာင္းေတြထဲမွာ TNLA ပေလာင္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦးက (၁၁) ဦးနဲ႔ CNF ရဲ႕ ခ်င္းဗိုလ္ေလာင္း ႏွစ္ဦး က်ဆံုးၿပီး သံုးဦးထိခိုက္ဒဏ္ရာရခဲ့တာပါ။ AA ေခၚ ရကၡိဳင့္ တပ္မေတာ္က ရခိုင္ဗိုလ္ေလာင္း ရွစ္ဦးက်ဆံုးၿပီး ငါးဦးဒဏ္ရာရွိခဲ့ပါတယ္။ နယူးေရာက္က ဆႏၵျပပဲြမွာပါ၀င္သူ ရခိုင္ေကာ္မတီ၀င္ ခိုင္ဘခင္က သူတို႔ရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို အခုလိုေျပာျပပါတယ္။
“ကုလသမဂၢအဖဲြ႔ႀကီးအေနနဲ႔ လက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံအစိုးရကို ဖိအားေပးဖို႔နဲ႔ တုိင္းရင္းသားလူငယ္ေခါင္းေဆာင္ ၂၃ ေယာက္ အပစ္ခံရတဲ့ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတာ့ အမႈမွန္ေဖာ္ထုတ္ေပးဖို႔ကို ျမန္မာအစိုးရကေနၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္း စစ္ေဆးေပးဖို႔ …က်ေနာ္တို႔ ဒီေနရာမွာ လာၿပီးေတာ့ ေတာင္းဆိုရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။”
အေမရိကန္အေျခစိုက္ မြန္အမ်ဳိးသားေကာင္စီက ႏိုင္ေအာင္မြန္ကလည္း ျမန္မာျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တိုင္းရင္းသားေတြ လိုလားေတာင္းတေနၾကေၾကာင္း အခုလိုေျပာပါတယ္။
“က်ေနာ္တို႔တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားေနပါၿပီဆိုတာကို သက္ေသျပလိုက္တာပါ။ ဒီဗမာစစ္တပ္ရဲ႕လုပ္ရပ္ဟာ မ႐ိုးသားဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ပထမကေတာ့ ေရွ႕မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္း ေျပာတယ္။ ေနာက္မွာေတာ့ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ တုိင္းရင္းသားအားလံုးက မလိုလားေတာ့ ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒီဗမာစစ္တပ္ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြ၊ ျပႆနာရပ္ေတြကို က်ေနာ္တို႔အားလံုးက စည္းလံုးညီညြတ္စြာနဲ႔ ဆႏၵလာျပတာလုိ႔ က်ေနာ္ျမင္တယ္ဗ်။”
ဒီဆႏၵျပပဲြကို နယူးေရာက္ၿမိဳ႕ ကုလသမဂၢဌာနခ်ဳပ္ေရွ႕နဲ႔ (၇၇) လမ္းမွာရွိတဲ့ ကုလသမဂၢဆိုင္ရာ ျမန္မာအၿမဲတမ္းကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ႔႐ံုးေရွ႕မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ ၾကၿပီး ဖေလာ္ရီဒါ၊ မစ္ခ်ီဂန္စတဲ့အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ျပည္နယ္ေပါင္းစံုက တိုင္းရင္းသားေတြလည္း ပူးေပါင္းပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္ရွင္။

အင္ၾကင္းႏိုင္

07.12.2014 08:26

Burmese People from US demonstration to stop Civilian war in Kachin State.

Kachin, Karen, Chin, Mon, Myanmar, and Rakhine ethnic nationalities from Florida, Tennessee, Michigan, Georgia, Nebraska, New York, Pennsylvania, and Maryland participated in today's protest against Burma Army's unprovoked attack on November 19 that killed 23 cadets and wounded 20 others at KIO Officer Training School ground. Some protesters came from as far as Canada to join today's protest.

About 150 ethnic nationalities from Burma today held a protest in front of United Nation headquarters and the Permanent Mission of Myanmar in New York.
Pounding rains did not deter protesters from demanding UN and international community to speak for the rights of ethnic nationalities and seek justice for those fallen on November 19 at KIO Officer Training Academy.

 

Invitation demonstration for Kachin

Dear Friends and Colleagues,

On Nov 19, 2014, the Burma Army launched a surprise artillery attack on the Military Academy of the Kachin Independence Organization (KIO) near its Laiza headquarters, killing 23 officer cadets and injuring 20 cadets and trainers. The victims of this atrocious attack are from multiple ethnic groups.

The Burma Army, even in the midst of nationwide ceasefire talks, continues to engage in military maneuvers, encroaching upon KIO territory, taking control of frontline positions and fortifying them with heavy artillery. This includes shelling near IDP camps last week. These unprovoked and deliberate actions in blatant violation of the agreement reached between the government and the KIO on May 13, 2014 to de-escalate military tensions. The Kachin Alliance, a network of Kachin communities and organizations in the US, therefore, strongly condemns the heinous cowardly attack on Nov 19, 2014 and other violations of the agreement.

Along with the members of Kachin community in the US, we courteously invite you to join us at a demonstration in New York city to show your support and lend your voices for the voiceless victims of Burma Army’s heinous acts. In solidarity with the fallen 23 cadets and thousands of innocent citizens who are suffering unjustly in Burma, we will stand together as one and demand the United Nations and the Burmese government to:

1) immediately end crime against ethnic minorities in Burma

2) give Burma Army full responsibility for the Nov. 19 killings

3) take steps to prevent further violations of agreement which can derail the peace talks including an immediate stop to continuous attacks and withdrawal of Burma Army from the frontlines

4) ensure that the Burmese government keep to its reform promises and find solutions to the decades-old ethnic conflict through political negotiations rather than military means


Date: Saturday, December 6, 2014
Demonstration locations:

1) United Nations Headquarters (01:00 – 2:30pm)

2) Permanent Mission of the Union of Myanmar (3:00pm – 4:30pm)

We respectfully request all ethnic minorities, the wider Burmese society and our friends worldwide to stand in solidarity with us Kachins, as we struggle to reclaim the rights promised to us upon independence.



Please do not hesitate to contact us with any question regarding this invitation and the demonstration.



Sincerely,
Kachin Alliance
Community Contact:
Ja Mai (215) 359 -6679 & Naw Mai Maran (402) 990- 2553

Media Contact: Gum San NSang, Phone: 1-202-500-5076



Email: contact@kachinalliance.org

ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ အေမရိကန္ သမၼတ အိုဘားမား၏ ျမန္မာႏိုင္ငံ ခရီးစဥ္အတြင္း ေျပာၾကားခ်က္မ်ား

 အေမရိကန္သမၼတ ဘားရက္ အိုဘားမား အေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ဒုတိယအႀကိမ္
ေၿမာက္ အျဖစ္ ႏို၀င္ဘာ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီး ႏို၀င္ဘာ၁၄ ရက္ေန႔ ညေနတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျပန္လည္ ထြက္ခြာသြားၿပီး ႏွစ္ရက္ၾကာေနထိုင္ခဲ့သည့္ ခရီးစဥ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ စကားမ်ား
အနက္မွ လူထုအၾကား ေရပန္းစားခဲ့ေသာ စကားစုအခ်ိဳ႕ႏွင့္ စိန္ရတုခန္းမတြင္
ေၿပာၾကားခဲ့သည့္ စကားမ်ားကို 

 ေအာက္ပါအတိုင္း ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပလိုက္
ရပါသည္။

“လူတစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕ ကေလးေတြေၾကာင့္ သမၼတအျဖစ္ ေရြးေကာက္ခံဖို႔
မရွိေအာင္ တားျမစ္ထားတယ္ဆိုတဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ိဳးကို လံုး၀နားမလည္ဘူး၊
ဒီကိစၥက ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အဓိပၸာယ္ မရွိပါဘူး”
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား သမၼတ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ခြင့္ တားျမစ္ထားသည့္
ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒအေပၚ မွတ္ခ်က္ေပးေျပာၾကားခဲ့ျခင္း)

ငုတ္မိသဲတိုင္၊ တက္ႏိုင္ဖ်ားေရာက္ဆိုသည့္ ျမန္မာစကားပံု တစ္ခုကို သိတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ ျမန္မာ ျပည္သူမ်ား သဲထဲငုတ္ေနရာမွ ထိပ္ဆံုးေရာက္သည့္တိုင္ ကူညီသြားမယ္။
(စိန္ရတုခန္းမတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာၾကားခ်က္
တစ္ခ်ိဳ႕ျဖစ္ကာ ငုတ္မိသဲတိုင္၊ တက္ႏိုင္ဖ်ားေရာက္ စကားအား ျမန္မာဘာသာ
စကားျဖင့္ ေျပာၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။)

လူငယ္ေတြ အေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ႏွင့္အတူ ပူးေပါင္းလက္တြဲ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မယ့္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ မင္းကိုႏိုင္တို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ လိုတယ္။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု အေနနဲ႔လည္း အျပည့္အ၀ ကူညီသြားမယ္။ လူငယ္
ေတြမွာ ကမၻာကိုခ်ျပႏိုင္တဲ့ ခြန္အားေတြရွိတယ္။ ဒါဟာ ဒီမိုကရက္တစ္ အစိုးရ
အတြက္ အလြန္ အေရးႀကီးတယ္။
(စိန္ရတုခန္းမတြင္ ေျပာၾကားခ်က္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕)

အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ မိန္းကေလးေတြကို ေလးေလးစားစား လုပ္မယ္ဆိုရင္
သူ႔အဖြဲ႕အစည္းဟာ ကိုယ့္ဘက္မွာပဲ ရွိမယ္။
(စိန္ရတုခန္းမတြင္ ေျပာၾကားခ်က္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တခ်ိဳ႕)

ဒီကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုးကို ၾကည့္ရင္ ကြဲျပားျခားတဲ့ ယံုၾကည္မႈေတြရွိတယ္။ ကြဲျပား
တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ရွိတယ္။ ဘာသာတရား ကြဲျပားမႈေတြရွိတယ္။ လူေတြအေနနဲ႔ အျခားေဒသက အေတြးအေခၚ အသစ္ေတြ၊ အျမင္သစ္ေတြ ဘယ္လိုရမလဲဆိုတာ တိုင္းျပည္တိုင္း အတြက္ အေရးႀကီးတယ္။
(စိန္ရတုခန္းမတြင္ ေျပာၾကားခ်က္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တခ်ိဳ႕)

ကၽြန္ေတာ္သာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သမၼတ ျဖစ္ခဲ့ရင္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စိန္ေခၚမႈေတြ
အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အေရးႀကီးဆံုးကေတာ့ ဒီမိုအေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ကိစၥရပ္ပဲ။ ေနာင္ႏွစ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး က်င္းပရမယ္။ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ
ၿပင္ဆင္မႈေတြ ျပဳလုပ္ရမယ္။ သူ႔ကိုဆိုင္းမထားရဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ဖို႔ လုပ္ရမယ္။ ဒါမွ အရပ္သား အစိုးရ လံုး၀ျဖစ္သြားေအာင္ေပါ့ေလ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္းရမယ္။ သတင္းစာ လြတ္လပ္မႈ၊ ေနာက္
ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရး စည္း႐ံုးပိုင္ခြင့္ေတြရွိမႈ အဲဒါေတြကို အာမခံတဲ့ဟာေတြ လုပ္ေပး
ရမယ္။
(စိန္ရတုခန္းမတြင္ ဥပေဒ ေက်ာင္းသား ေက်ာ္သူရဟိန္းက အိုဘားမားသာ ျမန္မာ
သမၼတျဖစ္ခဲ့ရင္ ဘယ္က႑ေတြ အာ႐ံုစိုက္ၿပီး တိုင္းျပည္တိုးတက္ေအာင္
ၿပဳလုပ္မလဲဆိုသည့္ ေမးခြန္းအေပၚ မွတ္ခ်က္ျပဳ ေျဖၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။)

လူမ်ိဳးစု တစ္ခုကို ေရြးၿပီးေတာ့မွ ကာကြယ္လို႔လည္း မျဖစ္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီစနစ္
ဆိုတာ လူမ်ိဳးစုမ်ား အားလံုးဟာ သူတို႔ဟာသူတို႔ စည္း႐ံုးၿပီးေတာ့ ေျပာခ်င္တာ
ကို ေျပာခြင့္ေပးရမယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ အာဖရိကန္ႏြယ္ဖြား ျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္။
အာရွႏြယ္ဖြား အေမရိကန္ ျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ပထမဦးဆံုး
ေၿဖမွာက ကၽြန္ေတာ္ အေမရိကန္သားလို႔ပဲ ေျပာပါတယ္။
(စိန္ရတုခန္းမတြင္ ေျပာၾကားခ်က္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တခ်ိဳ႕)

အမ်ိဳးသား စည္းလံုးညီၫြတ္မႈ မရွိဘူးဆိုရင္ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံလို ႏိုင္ငံငယ္
ေလးေတြမွာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးစုေလးေတြဟာ အမ်ိဳးသားေရး လကၡဏာ ေဆာင္တဲ့
သေဘာေတြ မရွိဘူးဆိုရင္ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် အဲ့ဒီတိုင္းျပည္ဟာ
အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ကြဲသြားမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီမိုအေရစီ အေရးကလည္း
ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
(စိန္ရတုခန္းမတြင္ ေျပာၾကားခ်က္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တခ်ိဳ႕)

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အႀကီးမားဆံုး စိန္ေခၚမႈက ပညာေရးစနစ္ကို ဘယ္လို ျပန္လည္
ထူေထာင္မလဲ ဆိုတာပါပဲ။
(စိန္ရတုခန္းမတြင္ ေျပာၾကားခ်က္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တခ်ိဳ႕)

ဒီတိုင္းျပည္မွာ ယံုၾကည္ခ်က္ မ်ိဳးစံုရွိၾကတယ္။ ဘာသာကြဲမ်ားလည္း ရွိၾကတယ္။
မြတ္စလင္၊ ဟိႏၵဴ၊ ခရစ္ယာန္၊ ဗုဒၶ အားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းခ်စ္ၾကည္စြာ အတူယွဥ္တြဲ
ေနထုိင္တာကို ေတြ႕ရတယ္။
(စိန္ရတုခန္းမတြင္ ေျပာၾကားခ်က္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တခ်ိဳ႕)

ယေန႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့လည္း ပါလီမန္မွာ လူထုအေျချပဳ
အဖြဲ႕အစည္းေတြ အေနနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ကိစၥေတြ အျပည့္အ၀ရရွိဖို႔၊ ေလးစား
လိုက္နာဖို႔၊ ဘယ္လိုဆက္သြားဖို႔ ဆိုတာေတြ ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။
(စိန္ရတုခန္းမတြင္ ေျပာၾကားခ်က္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တခ်ိဳ႕)

သမိုင္းဆိုတာ အၿမဲတမ္း ေရွ႕ကို တက္လွမ္းေနသည့္ သေဘာရွိတယ္။
ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ရာမွာ အခ်ိန္လိုတယ္။ ယခင္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၾကမ္းတမ္းမႈ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကို မၾကည့္ဘဲ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ယံုၾကည္မႈကို တည္ေဆာက္
သည့္ ေနရာမွာ အားလံုးေသာ ျပည္သူမ်ားကလည္း ပါ၀င္ရမယ္။
(စိန္ရတုခန္းမတြင္ ေျပာၾကားခ်က္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တခ်ိဳ႕)

အစိုးရ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းလင္းေျပာၾကားဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔
အေနနဲ႔ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြအေပၚ မွီခိုရပါတယ္။ တကယ္လို႔ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္မယ္ဆိုရင္ အစိုးရရဲ႕ တာ၀န္ယူမႈကို ဆုပ္ကိုင္ဖို႔အတြက္ တိုင္းသူ
ၿပည္သားေတြ အခက္အခဲ ရွိလာပါလိမ့္မယ္။
(ဂ်ာနယ္လစ္ကိုပါႀကီး အသတ္ခံရမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မွတ္ခ်က္ေပး
ေၿပာၾကားခ်က္မ်ားထဲမွ အခ်ိဳ႕)

တခ်ိဳ႕ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး မႀကိဳးစားဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို လုပ္ေပးဖို႔
ေတာင္းဆိုၾကတယ္။
(စိန္ရတုခန္းမတြင္ ေျပာၾကားခ်က္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တခ်ိဳ႕)

Tomorrow သတင္းအဖြဲ႔

ေက်ာင္းသားသပိတ္တိုက္ပြဲ သုံးသပ္ခ်က္

ဖိႏွိပ္မႈမ်ဳိးစုံရွိေနေသးတဲ့ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရလက္ထက္မွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢေျမေပၚမွာ ဝင္ေရာက္ ဆႏၵျပခဲ့၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေက်ာက္တိုင္ကို အေလးျပဳခဲ့၊ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး အုတ္ဂူကို အေလးျပဳခဲ့၊ ေရႊတိဂုံေပၚက သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားေတြကို အေလးျပဳႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဗကသမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ သပိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ဂုဏ္ယူေလးစားမိပါတယ္။ ဒါဟာ ေအာင္ပြဲပါပဲ။ ဗကသရဲ့ အင္အား၊ ဗကသရဲ့ သတၱိ၊ ဗကသရဲ့ စိတ္ဓါတ္ကို ေကာင္းေကာင္းျပသ ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေအာင္ပြဲတခုပါပဲ။
အခုျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားသပိတ္ဟာ ဦးသိန္းစိန္လက္ထက္ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြအနက္မွာ အလြန္ထူးျခားတဲ့ လႈပ္ရွားမႈတခုျဖစ္ပါတယ္။
အခုေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမွာ ထူးျခားခ်က္ႏွစ္ခုေတြ႔ရတယ္။ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့သတၱိနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္မႈ။
ဗမာႏိုင္ငံေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈဟာထူးျခားတယ္။ တျခားႏိုင္ငံေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔မတူဘဲ ဗမာ့လကၡဏာေဆာင္တဲ့ သီးျခားထူးျခားမႈရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တိုင္းျပည္တျပည္လုံးရဲ့ ႏိုင္ငံေရးကို အျမဲလိုလို ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့အခ်က္ပဲ။ ဒီတပြဲမွာလည္း အစဥ္အလာမပ်က္တဲ့ အဲဒီဂုဏ္ကိုေတြ႔ရတယ္။ အခုေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈဟာ အမ်ားေယာင္လို႔ေယာင္ျပီး ေနာက္ကလိုက္ေအာ္တဲ့လႈပ္ရွားမႈမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ ဆႏၵျပတယ္ဆိုတာဒါမ်ဳိး၊ တိုက္ပြဲဆိုတာဒါမ်ဳိးလို႔ ျပလိုက္တဲ့ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပလႈပ္ရွားမႈ တရပ္ပဲ။
အခုသပိတ္နဲ႔ အတူဆႏၵျပတဲ့လုပ္ရပ္လည္း ပူးတြဲပါဝင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီဆႏၵျပပြဲဟာ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံျပီး ဆႏၵျပတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါဟာထူးျခားခ်က္ပဲ။ ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပလုပ္ရပ္လည္း ျဖစ္တယ္။ ဆႏၵျပတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ဳိးကြလို႔ သင္ျပေပးတာလည္း ျဖစ္တယ္။ ဆႏၵျပဖို႔ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းရင္ လူဘယ္ႏွေယာက္ျပပါမယ္ဆိုတာ ခြင့္ေတာင္းရတယ္။ ဘာေၾကြးေၾကာ္သံတင္ပါမယ္ဆိုတာ ခြင့္ေတာင္းရတယ္။ ဘာဆိုင္းဘုတ္ထူပါ့မယ္ဆိုတာ ခြင့္ေတာင္းရတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာျပပါ့မယ္ဆိုတာ ခြင့္ေတာင္းရတယ္။ ဘယ္သူေတြတာဝန္ယူပါ့မယ္၊ မေက်နပ္ရင္ ဒီလူေတြကို အေရးယူပါဆိုျပီးစာရင္းတင္ရတယ္။ ဒါေတြဟာ ဆႏၵမျပခင္မွာကတည္းက လြတ္လပ္မႈေတြ စတင္ဆုံးရွဳံးၾကရတဲ့အခ်က္ေတြျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ ဆႏၵျပသူေတြကို ရန္သူလို သေဘာထားတဲ့ အစိုးရနဲ႔ ရဲဆီကို ၾကိဳတင္ျပီး ကိုယ့္ရဲ့ေသနဂၤဗ်ဴဟာေတြ ၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို တင္ျပ အစီရင္ခံရတာလည္း ျဖစ္တယ္။ အဲသလို လုပ္ရပ္ေတြဟာ အဓိပၸါယ္မဲ့တဲ့ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြျဖစ္တယ္၊ ကိုယ့္လြတ္လပ္မႈကိုယ္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျပီး အာဏာပိုင္ေတြဆီမွာ အညံ့ခံတာျဖစ္တယ္။ အဲသလိုလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ့္လႈပ္ရွားမႈကို အားနည္းေပ်ာ့ညံ့ေစတယ္ဆိုတာကို အခုလႈပ္ရွားမႈကေထာက္ျပရာေရာက္တယ္။ အဲသလို ၾကိဳတင္အစီရင္ခံတာေတြမလုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီလႈပ္ရွားမႈဟာ လြတ္လပ္ျပီး က်န္းမာသန္စြမ္းမႈအျပည့္ရွိေနတာ၊ တက္ၾကြဖ်တ္လပ္ေနတာကို ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔ရတယ္။ ဒါဟာတျခားဆႏၵျပသူေတြ သင္ခန္းစာယူၾကရမယ့္ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလႈပ္ရွားမႈဟာ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့လႈပ္ရွားမႈျဖစ္တယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ရန္မျပဳဘူး။ ဘယ္အေဆာက္အဦးကိုမွ မဖ်က္ဆီးဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မျခိမ္းေျခာက္ဘူး။ ဘာလက္နက္မွကိုင္ေဆာင္မထားဘူး။ ဘာဥပေဒမွ မခ်ဳိးေဖာက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဥပေဒမွန္သမွ်လုိက္နာပါ့မယ္၊ စည္းကမ္းမွန္သမွ် လိုက္နာပါ့မယ္၊ ထုတ္ခ်င္တဲ့ စည္းကမ္းထုတ္ပါ လိုက္နာဖို႔အသင့္ပါ ဆိုတဲ့ အညံ့ခံစိတ္ဓါတ္မ်ဳိးကို ဒီလႈပ္ရွားမႈမွာ မေတြ႔ရဘူး။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဝင္းအတြင္းဝင္ေရာက္မယ့္အခ်ိန္မွာ အဲဒီသေဘာထားကို ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ရတယ္။ တကၠသိုလ္ထဲကို ဝင္ခြင့္ျပဳဖို႔ ေက်ာင္းသားေတြက သက္ဆိုင္ရာ တာဝန္ရွိသူေတြဆီ ခြင့္ေတာင္းတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢရင္ျပင္ထဲကိုဝင္ဖို႔ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေက်ာက္တိုင္ကို အေလးျပဳဖို႔ဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာျပတယ္။ အေလးျပဳျပီးရင္ ျပန္ထြက္မယ္ ဆိုတာကိုလည္း ရွင္းျပတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က ခြင့္မျပဳဘူး။ ေက်ာင္းသားကို ေက်ာင္းထဲ ဝင္ခြင့္မေပးဘူး။ ဒါဟာမတရားတဲ့ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈပဲ။ အဲဒီမတရားမႈကို ေက်ာင္းသားေတြ ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္ခဲ့သလဲ။ အတားအဆီးကိုေက်ာ္ျပီး ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့တယ္။ အေျဖဟာ အလြန္ရွင္းလင္း ျပတ္သားပါတယ္။ ဒါဟာသတၱိေျပာင္ေျမာက္မႈကို ျပသခဲ့တာျဖစ္တယ္။ လူငယ္ပီသမႈကို ျပသခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဒါတြင္မက အေတြးအေခၚလြတ္လပ္မႈကို ျပသတာ လည္း ျဖစ္တယ္။ ဖိႏွိပ္သူျပ႒ာန္းတဲ့ စည္းကမ္းမွန္သမွ် လိုက္နာရမယ္၊ အဲသလို လိုက္နာမွဒီမိုကေရစီသမားလို႔ အာဏာပိုင္ေတြ ရိုက္သြင္းထားတဲ့ အေတြးအေခၚမ်ဳိးေတြ သူတို႔ေခါင္းထဲမွာ ကိန္းေအာင္းမေနတာကို ဒီလုပ္ရပ္က ျပတယ္။
အခုေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈကို လူထုအဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးက ေထာက္ခံမႈျပခဲ့တယ္။ သမဂၢေတြ၊ ကြန္ယက္ေတြ၊ လယ္သမား၊ အလုပ္သမားအဖြဲ႔အစည္းေတြသာမက တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြကပါ ေထာက္ခံမႈျပသခဲ့ၾကတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ ဘာကို ေဖာ္ျပပါသလဲ။ ေက်ာင္းသားေတြ ကို ေထာက္ခံမႈျပသတာျဖစ္ရုံသာမက လက္ရွိႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီး အလႊာအသီးသီးက စိတ္ပ်က္ေနၾကျပီဆိုတာကိုပါ ေဖာ္ျပတာလည္း ျဖစ္တယ္။ ျပတ္သားတဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ ရဲဝံ့တဲ့လုပ္ေဆာင္ ခ်က္ကို လိုလားေနၾကတယ္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပတာျဖစ္တယ္။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အဖြဲ႔ရဲ့လုပ္ရပ္ေတြကို လူေတြမၾကိဳက္ၾကဘူးဆိုတာ ေဖာ္ျပတာျဖစ္သလို အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ မဝံ့မရဲ လုပ္ရပ္၊ မျပတ္မသားလုပ္ရပ္ေတြကို ျငီးေငြ႔စိတ္ပ်က္ေနသူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနျပီဆိုတာကို ေဖာ္ျပတဲ့ လကၡဏာေတြလို႔လည္း ဆိုခ်င္တယ္။ ဒါဟာဦးသိန္းစိန္ေရာ၊ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြပါ သတိျပဳရမယ့္အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔ ငါတို႔ကို လူေတြ မၾကိဳက္တာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ငါတို႔ဘာေတြ ျပဳျပင္သင့္သလဲဆိုတာကို သိပ္ေနာက္မက်ေသးခင္မွာ စဥ္းစားဖို႔ အခြင့္အေရးရတာလို႔ယူဆႏိုင္ပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔ ျပင္ခ်င္တဲ့ဆႏၵရွိရင္ ျပင္ဖို႔အခြင့္အေရးရတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔ အခုေက်ာင္းသား ေတြရဲ့ လႈပ္ရွားေတာင္းဆိုမႈေတြကို မလိုက္ေလ်ာရင္ ဒီလႈပ္ရွားမႈဟာ က်ယ္ျပန္႔ၾကီးထြားလာလိမ့္မယ္။ လူတန္းစားအလႊာအသီးသီးပါဝင္တဲ့ ေတာင္းဆိုလႈပ္ရွားမႈၾကီး ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ဆိုတာကို သတိျပဳသင့္ပါတယ္။
မေန႔က ႏိုဝင္ဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ တိုက္ပြဲဗ်ဴဟာ ေျပာင္းမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ထြက္လာတယ္။ အစိုးရကိုေပးတဲ့ ရာဇသံနဲ႔အတူ ထြက္လာတာပါ။ ဒီလိုထြက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူမွ ေမွ်ာ္လင့္ မထားခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ဒါဟာ အစီအစဥ္ရွိမႈနဲ႔၊ ႏိုင္ငံေရး ရင့္က်က္မႈကို တစုံတရာေဖာ္ျပတယ္လို႔ ထင္တယ္။ နည္းပရိယာယ္ဆိုတာ တသမတ္တည္း သြားဖို႔မလိုအပ္ဘူး။ ပုံေသမထားအပ္ဘူး။ ေျပာင္းသင့္ရင္ ေျပာင္းရမယ္။ ေျပာင္းႏိုင္စြမ္း၊ ျပဳျပင္ႏိုင္စြမ္း ရွိရမယ္။ flexible ျဖစ္ရမယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ကို တခ်ီတည္းနဲ႔အျပတ္ရတဲ့အခါလည္း ရွိႏိုင္သလို၊ ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲရတာ မ်ဳိးလည္း ရွိခ်င္ရွိႏိုင္တယ္။ ဒီလို အျမင္မ်ဳိးဟာ တိုက္ပြဲအရွိန္တက္ေနခ်ိန္မွာ တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကို ရွင္းျပဖို႔သိပ္ခက္တယ္။ တိုက္ပြဲ အရွိန္တက္ေနခ်ိန္မွာ ေရွ႔တိုးခ်င္တဲ့စိတ္ဓါတ္ကသာ အားလုံးကို ဦးေဆာင္ေနတတ္တယ္။ ေသေသေၾကေၾက အနာခံတိုက္ဖို႔သာ စိတ္အားထက္သန္တယ္။ အဲသလို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ နည္းပရိယာယ္ျပင္ဆင္ကစားႏိုင္တာဟာ ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္မႈကို ေဖာ္ျပတာျဖစ္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းရဲ့ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္ႏိုင္မႈကို ေဖာ္ျပတာျဖစ္သလို၊ စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈ ရွိတယ္ဆိုတာကို ေတြ႔ျမင္ရတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈကို ေနာက္ကလူေတြက ယုံၾကည္လိုက္နာတယ္ ဆိုတာဟာလည္း အဖြဲ႔အစည္းတခုလုံးရဲ့ ရင့္က်က္မႈကိုျပသတယ္။ ေခါင္းေဆာင္မႈကို တန္ဖိုးထားတတ္တာ၊ ေခါင္းေဆာင္မႈရဲ့ တန္ဖုိးကိုသိတာဟာ အဖြဲ႔ဝင္ေတြရဲ့ ရင့္က်က္မႈ အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္မႈကို ျပသတာျဖစ္တယ္။ အမ်ားဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို လက္ခံတာ ကြဲလြဲမႈကို လက္ခံတာကလည္း ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္မႈကို ျပသပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခုတိုက္ပြဲဟာ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ အားနည္းတယ္လို႔ေတာ့ထင္တယ္။ ထဲထဲဝင္ဝင္ မသိရတဲ့အတြက္ အပိုင္ေတာ့ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈရွိရင္ ဒီ့ထက္အားေကာင္းလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆစရာအခ်က္တခ်ဳိ႔ကို ေတြ႔ျမင္ရတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေအာက္ေျခေက်ာင္းသားထုပါဝင္မႈအားနည္းတယ္။ ဗကသရဲ့ စည္းရုံးေရးအင္အားအရဆိုရင္ ဆႏၵျပရာမွာ ပါဝင္တဲ့ ေက်ာင္းသားအေရအတြက္ဟာ ဒီ့ထက္မ်ားသင့္တယ္။ အခုမ်ားသင့္သေလာက္ မမ်ားဘူး။ ဒါလည္းအေၾကာင္းရွိမယ္ထင္ပါတယ္။
ေက်ာင္းသားဆိုတဲ့အလႊာဟာ ထူးျခားခ်က္ရွိတယ္။ ေက်ာင္းသားဟာ အာဏာရေရး ရည္မွန္းခ်က္မရွိဘူး။ အခုလႈပ္ရွားေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္ဖို႔ လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္မျဖစ္ရမွာ ေၾကာက္လို႔ မေျပာရဲ မဆိုရဲတဲ့သတၱိေၾကာင္မႈမ်ဳိးမရွိဘူး။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ျဖစ္ေနလို႔ မေျပာရဲ မဆိုရဲျဖစ္ေနတဲ့ သတၱိေၾကာင္မႈမ်ဳိးလည္း မရွိဘူး။ ေနာက္ထပ္ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားဟာ ႏို္င္ငံတကာေပးစာကမ္းစာကို မေမွ်ာ္ကိုးဘူး။ ဒိုနာအၾကိဳက္လိုက္ေလ်ာေဆာင္ရြက္ရတာ မ်ဳိး မရွိဘူး။ အလွဴေငြမ်ားမ်ားရပါေစေတာ့ဆိုျပီး ဒိုနာမၾကိဳက္တာမေျပာဝံ့၊ ဒိုနာၾကိဳက္ပါေစေတာ့ဆိုျပီး ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ေျပာရတာမ်ဳိးမရွိဘူး။ ဒါဟာ ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ့ ထူးျခားခ်က္ပါ။ အာဏာမမက္၊ ေငြမမက္တဲ့သူေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ သူတို႔ႏိုင္ငံေရးကို လူအမ်ားကပိုမို ယုံၾကည္မႈရွိၾကတယ္။ ဒီေန႔ဗမာျပည္မွာ ေထာက္ပံ့ေၾကးမယူတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းဆိုတာ အလြန္ရွားတယ္။ ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ အဲသလို ရွာမွရွားတဲ့အဖြဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသလိုအဖြဲ႔မ်ဳိးဟာ ဗကသတခုတည္းပဲရွိတာေတာင္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေငြမရွိရင္ ဘာမွ လုပ္လို႔မရတာဟာ လက္ေတြ႔ပဲ၊ အမွန္တရားပဲလို႔ ဆင္ေျခေပးျပီး ေပးစာကမ္းစာ လက္ျဖန္႔ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားဟာ ဗကသရဲ့ အခုသပိတ္ကိုၾကည့္ျပီး ရွက္တတ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
(ဗမာႏိုင္ငံဆိုတာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါင္းစုံပါဝင္တဲ့ တႏိုင္ငံလုံးကို ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာဆိုတာျပည္မ၊ ဗမာဆိုတာ တႏိုင္ငံလုံးကို ေခၚတဲ့ ဗကသ မူအတိုင္းသုံးႏႈန္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။)

ေဇာ္ဝင္း။ ၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း။

ေႏွးေကြးေနဦးမည့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ

ဒီေန႔ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၈ ရက္ေန႕ထုတ္ The Economist မဂၢဇင္းႀကီးက ေဆာင္းပါးကို ဘာသာျပန္ထားတာပါ... မ်က္မွန္တစ္လက္တည္း တတ္ၾကည့္မယ့္အစား၊ မ်က္မွန္ေပါင္းစံုတတ္ၾကည့္ရင္း စံုစံုလင္လင္ ျမင္ႏိုင္ေစလို႔တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ျဖစ္ပါတယ္... ေဆာင္းပါးပါ အခ်က္အလက္ေတြဟာ မူရင္းေရးသားသူရဲ႕ အာေဘာ္ပါ... ကၽြန္ေတာ့္အာေဘာ္ မဟုတ္ပါဘူး... ဘာသာျပန္ရာမွာ အမွားအယြင္းရွိတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္အျပစ္ပါပဲ... ေဝဖန္ခ်က္မ်ားလည္း ေအာက္မွာ ေရးသြားႏိုင္ၾကပါတယ္... ေမာင္ G...

ေႏွးေကြးေနဦးမည့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ : ႐ွဳပ္ေထြးရွည္လ်ားေနသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ သမၼတျဖစ္ခြင့္လမ္းေၾကာင္း

စစ္တပ္က လႊမ္းမိုးထားတဲ့ အစိုးရဟာ ၂၀၁၁ မွာ ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွဳေတြ လုပ္ၿပီးခဲ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ႏိုင္ငံရဲ႕အထင္ရွားဆံုးေသာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ဟာ လာမယ့္ႏွစ္မွာ သမၼတျဖစ္ႏိုင္၊ မျဖစ္ႏိုင္ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းဟာ မၿပီးျပတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ ရွဳပ္ေထြးတဲ့ ေမးခြန္းႀကီး ျဖစ္ လို႔ေနပါတယ္။ ႏိုဘယ္ဆုရွင္၊ ကမာၻေပၚက အထင္ရွားဆံုး အမ်ိဳးသမီးေတြထဲကတစ္ဦး၊ ႏိုင္ငံရဲ႕အႀကီးမားဆံုး အတိုက္အခံပါတီျဖစ္တဲ့ NLD ပါတီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အဖို႔ ျမန္မာရဲ႕ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကသာ ဆက္ၿပီး သူ႔ကို သမၼတျဖစ္ႏိုင္ခြင့္ကေန တားဆီးထားမယ္ဆိုရင္ ဒီဂုဏ္ပုဒ္ေတြဟာ ဘာမွမဟုတ္ေတာ့သလိုပါပဲ။ ႏိုင္ငံကို ျပန္လည္ထူ ေထာင္္မယ့္သူေတြအဖို႔ ဒီအေျခခံဥပေဒကို ေျပာင္းလဲဖို႔ဆိုတာဟာ အေရးအပါဆံုးေသာ စမ္းသပ္ခ်က္ ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။ လက္ရွိအေနအ ထားေတြကို သံုးသပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဖြဲ႕စည္းပံုကို ျပင္ဆင္ႏိုင္ေရးဟာ ထင္ထားတာထက္ ပိုခက္ခဲႏိုင္ပါတယ္။

ဒီျပႆနာရဲ႕ရင္းျမစ္က ၅၉(စ)ပါ။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ စစ္တပ္ဘက္က အေျခခံဥပေဒသစ္ကို ေရးဆြဲစဥ္က သူတို႔အေၾကာက္ရဆံုး အတိုက္အခံ ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလိုအင္ဆႏၵေတြကို တားဆီးပိတ္ဆို႔ႏိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ခဲ့ရင္း သူ႔ကိုေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီပုဒ္မမွာ အဓိကအတားအ ဆီးက ႏိုင္ငံျခားသား အိမ္ေထာင္ဖက္၊ သားသမီးရွိသူ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို သမၼတမျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ တားဆီးထားပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ရဲ႕ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ခင္ပြန္းသည္ မိုက္ကယ္အားရစ္ဟာ ျဗိတိသွ်လူမ်ိဳး တကၠသိုလ္ဆရာ တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ သူ႔သားႏွစ္ ေယာက္ဟာလည္း ၿဗိတိန္မွာ ေမြးဖြားၿပီး ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံသား ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ကိုင္ဆာင္ၾကသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚစုၾကည္ကို ၂၀၁၀ ေႏွာင္းပိုင္းမွာ ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ၿပီး သူက ၂၀၁၂ ဧၿပီမွာ က်င္းပတဲ့ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အျပတ္အသတ္ကို အႏိုင္ရခဲ့ပါတယ္။ ေရြး ေကာက္ခံကိုယ္စားလွယ္သစ္ ၄၃ ေယာက္ထဲမွာ တစ္ဦးအပါအဝင္အျဖစ္ လႊတ္ေတာ္ထဲဝင္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ၂၀၁၅ အကုန္ေလာက္မွာ က်င္းပ မယ့္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါဝင္ဖို႔အတြက္လည္း အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ၂၀၁၅ မွာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက သမၼတကို ေရြးခ်ယ္ေပးပါလိမ့္မယ္။ တကယ္လို႔သာ ျပႆနာမရွိဘူးဆိုရင္ အသစ္ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံရမယ့္ NLD ရဲ႕ ဥပေဒျပဳအမတ္ေတြဟာ ေဒၚစုၾကည္ကို သမၼတအျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ဖို႔ ရွိေနပါတယ္။

စစ္တပ္က ေရးခဲ့တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဥပမာ၊ ဗမာလူမ်ိဳးေတြ အမ်ားစုျဖစ္ေနတဲ့ ဗဟုိအစိုးရကို ဆယ္စုႏွစ္မ်ား စြာ တိုက္ခိုက္ေတာ္လွန္ေနတဲ့ ကရင္နဲ႔ကခ်င္လို တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုေတြအတြက္ ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါဝင္ႏိုင္ခြင့္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ထည့္ သြင္းထားျခင္းမရွိပါဘူး။ စစ္တပ္ရဲ႕ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ပါတီျဖစ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုၾကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ဖံြ႕ၿဖိဳးေရးပါတီရဲ႕ ပါတီဝင္ေတြကေနစလို႔ NLD က လူေတြဆံုး အားလံုးလိုလိုေလာက္ဟာ ဖြဲ႕စည္းပံုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခုကိုေတာ့ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနရတာေတြ ရွိေနၾကပါ တယ္။

အခုအခ်ိန္အထိကိုပဲ၊ ေယဘုယ်အေနနဲ႔ လက္ခံႏိုင္တာက ၾကံခိုင္ေရးပါတီရဲ႕ အမာခံတစ္ခ်ိဳ႕ကိုယ္ႏွိဳက္က တကယ္လို႔သာ ျမန္မာရဲ႕ႏိုင္ငံ ေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွဳဟာ စစ္မွန္တယ္ဆိုတာကို ျပခ်င္ရင္ ၅၉(စ) ကို ျပင္ဆင္ဖို႔ လိုအပ္မယ္လို႔ ယူဆေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လေပါင္္း မ်ားစြာ ခ်င့္ခ်ိန္တြက္ခ်က္ၿပီးလို႔ ဇန္နဝါရီ ၃၁ မွာေတာ့ အမတ္ ၁၀၉ ေယာက္ပါဝင္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီဟာ ဖြဲ႕စည္းပံုျပင္ဆင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အၾကံဥာဏ္ေတြကို စုစည္းၿပီး အစီရင္ခံစာတစ္ေစာင္ တင္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအစီရင္ခံစာမွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အမ်ား စုဟာ ျပင္ဆင္ေရးကို မလိုလားၾကဘူးလို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီေကာ္မတီမွာ ပါဝင္သူ အမ်ားစုဟာ ၾကံ့ခိုင္ေရးအမတ္အမ်ားစုပါ။ သူတို႔ဆီ ကို ျပည္သူေတြဆီကေန စာေပါင္း ၂ ေသာင္း ၈ ေထာင္ေလာက္ေရာက္လာၿပီး စာေတြမွာ ဖြဲ႕စည္းပံုေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အၾကံ ဥာဏ္ေတြကို ေရးသားေပးပို႔ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လူူတစ္သိန္းေလာက္က လက္မွတ္ထုိးထားတဲ့ စာမွာေတာ့ ၅၉ (စ) အပါအဝင္ တပ္ မေတာ္သား ၂၅ % ကို လႊတ္ေတာ္မွာ ဆက္လက္ထားရွိေရးကို ေထာက္ခံေၾကာင္း လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ၅၉၂ ေစာင္ကပဲ ဒီပုဒ္ မကို ဖယ္ရွားဖို႔ အဆိုျပဳခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

NLD ဘက္ကလည္း ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ တံု႔ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးေဇာ္ျမင့္ေမာင္ကေတာ့၊ ဒီလက္မွတ္ေရးထိုးမွဳကန္ ပိန္းဟာ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီဝင္ေတြၾကားထဲမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး လူထုအျမင္ကို ကိုယ္စားျပဳမွဳမရွိဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ သူ ေျပာတာမွန္တယ္ဆိုဦးေတာ့ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီရဲ႕ အေျခခံအက်ဆံုး အဖြဲ႕ဝင္ေတြဟာ ေဒၚစုၾကည္ရဲ႕ သမၼတျဖစ္ခြင့္ကို လက္ခံႏိုင္ဖြယ္မရွိဘူး ဆိုတာကို ျမင္ေနရပါတယ္။

ဒီမွာလည္း မေက်လည္မွဳေတြ ရွိေနၿပီး သမၼတဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔ ၾကံ့ခိုင္ေရးရဲ႕အျမင္ထက္ လူထုရဲ႕အေတြးကို ပိုၿပီးဦးစားေပးခဲ့ပံု ရွိပါတယ္။ ဇန္နဝါရီလအေစာပိုင္းက ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ မိန္႔ခြန္းမွာ သမၼတျဖစ္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူ႔အျမင္ကိုေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ ေဒၚစုၾကည္ကို ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ ဒီပုဒ္မကို ေျပာင္းလဲေပးေရး ေထာက္ခံမွဳဟာ သတင္းေခါင္းႀကီးေတြတိုင္းမွာ ေနရာယူခဲ့ၿပီး၊ သူ႔ရဲ႕ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ျပဳ ျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားဆိုတဲ့ ပံုရိပ္ကို ပိုအားေကာင္းေအာင္ ျဖည့္တင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူေျပာခဲ့တဲ့အထဲမွာ လူေတြသိပ္သတိမ ထားမိတဲ့အခ်က္ပါလာပါတယ္။ “တကယ္လို႔ လူထုရဲ႕ႏိုင္ငံေရးလိုအင္ဆႏၵေတြဟာ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးစနစ္က ျဖည့္စည္းႏိုင္တာထက္ ပိုမို က်ယ္ဝန္းလာမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္႐ိုက္မွဳေတြနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး အဆံုးသပ္သြားပါလိမ့္မယ္။” တကယ္လို႔ အဲဒီလိုျဖစ္လာရင္ ေတာ့ “ဒီေန႔အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆာင္ရြက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအရ လြတ္လပ္မွဳေတြကို လက္လႊတ္ရမွာပါ။ ဒီအတြက္ အားလံုးကို မွာၾကား ခ်င္တာက ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကို ဂ႐ုတစိုက္အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ ကိုင္တြယ္ၾကဖို႔ပါပဲ”လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဂ႐ုတစိုက္ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိဆိုတာမ်ိဳးကို လက္ေတြ႕လုပ္ႏိုင္ဖို႔က ရွည္လ်ားတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ႀကီးပါ။ အသက္ ၆၈ နွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ေဒၚစုၾကည္ အတြက္ ဒီအခ်ိန္ကို ေစာင့္ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီက တင္ခဲ့တဲ့ အစီရင္ခံစာဟာ လူထုသေဘာထား အနည္းငယ္ပဲ ပါဝင္ ခဲ့ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုအၾကံျပဳခ်က္မ်ိဳး ေထာင္ေသာင္းကို အမွန္တကယ္ေလ့လာႏိုင္မယ့္ ေကာ္မတီတစ္ရပ္ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီးပါၿပီ။ ဒါကအခ်ိန္ယူမွာပါ။ အမ်ားသေဘာညီ ခိုင္မာတဲ့ အဆိုျပဳခ်က္ေတြ ေပါင္းစည္းမိသြားတဲ့အခ်ိန္မွာလည္းပဲ၊ အတားအဆီးအေနနဲ႔ ၇၅% ေသာ အမတ္ေတြရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ကို ယူရဖို႔ကရွိေနဦးမွာပါ။ အခုအခ်ိန္မွာ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္နဲ႔ ၾကံ့ခိုင္ေရးအမတ္ေတြ က လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ၈၀% ကို ယူထားပါတယ္။ ေဒၚစုၾကည္နဲ႔ သူ႔ကိုေထာက္ခံသူေတြအဖို႔ ခရီးၾကမ္းႀကီးက ေရွ႕မွာေစာင့္ေနမွာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

Giacomo

ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းအကြဲအၿပဲမ်ားၾကားမွ အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈ၏အခန္းက႑

ယခုေဆာင္းပါဟာHBR(Harvard Business Review)Case Studyျဖစ္ပါတယ္။HBR Case ေတြဟာ Fictional ပါ။ စီးပြားေရးစီမံခန္႔ခြဲမႈေတြမွာ ႀကံဳရတတ္တဲ့အက်ပ္အတည္း (Dilemmas)ေတြကိုနမူနာယူတည္ေဆာက္ထားၿပီး ကြၽမ္းက်င္သူေတြအေနနဲ႔ အေျဖလႊာေတြ၊ ခန့္မွန္းခ်က္ ေတြေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ဖို႔လံုေလာက္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြကိုထည့္သြင္းတည္ေဆာက္ထားပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ “ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ့ နမူနာ ျဖစ္စဥ္ေလးတစ္ခုကိုအရင္ဆံုးေျပာျပပါ့ မယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ဒီျဖစ္စဥ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ စီးပြားေရးနယ္ပယ္ကကြၽမ္းက်င္သူေတြရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို ျပန္လည္တင္ျပပါမယ္။
Ed Davidson ကDavosကိုေရာက္ေနတယ္။ အဲဒီမွာတင္ သူ႔စီအီးအိုကသူ႔ကိုဥကၠ႒ရာထူးအတြက္ အမည္မတင္ သြင္းေပးဘူးဆိုတာကိုသိလိုက္ရေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ Edရဲ႕လက္ထဲမွာကစီအီးအိုရဲ႕ဂုဏ္ သတင္းကိုေမွးမွိန္သြားေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့ မသမာတဲ့လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ကလည္း ကိုင္ထားတယ္။ ဆိုေတာ့ သူ႔အလုပ္အတြက္ ဒီအခ်က္ ကိုအသံုးခ်လိုက္သင့္သလား။ ဒါကဒီနမူနာ ျဖစ္စဥ္ အတြက္ ေမးခြန္းေပါ့ေလ။
ကဲ...ျဖစ္စဥ္အေသးစိတ္ကို ၾကည့္လိုက္ရေအာင္။


စည္သူေအာင္
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ႏို၀င္ဘာလထုတ္တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိပါမည္။
Myanmar B2B Management Magazine, November 2014
သရုပ္ေဖာ္-မုတ္သံု

ကၽြန္မနာမည္ ႏူဂ်ဳဒ္ပါ...

ဒီစာအုပ္ကို ရုိးရုိးရွင္းရွင္းေလးပဲ နာမည္ေပးထားပါတယ္... "ကၽြန္မနာမည္ႏူဂ်ဳဒ္ပါ..." ဆိုၿပီးေတာ့ပါ... စာအုပ္နာမည္က ရိုးရွင္းသေလာက္ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ ဇာတ္လမ္းက မ႐ိုးရွင္းပါဘူး... ဇာတ္လမ္းက တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းေလးပါ... ယီမင္ႏိုင္ငံက အသက္ ၁၀ ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို အေဖလုပ္တဲ့သူက သူ႔ထက္အသက္သံုးဆေလာက္ ပိုႀကီးတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ အတင္းလက္ထပ္ထိမ္းျမားေစခဲ့ပါတယ္... အဲဒီကေလးမေလးက သူ႔ေယာက္်ားနဲ႔ ကြာရွင္းခြင့္ရဖို႔အတြက္ တရား႐ံုးမွာ အက်ိတ္အနယ္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရတဲ့ အေၾကာင္းကို ေရးထားတာပါ... ဒီစာအုပ္မွာ လူကိုလူခ်င္း ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္တာေတြ၊ ဘာသာေရးအေရျခံဳၿပီး လူမဆန္စြာ ျပဳမူတာေတြကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ရေအာင္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္...

ဒီႏူဂ်ဳဒ္ဆိုတဲ့ ကေလးမနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးေဟာင္း ဟီလာရီကလင္တန္ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားကို ဒီေနရာမွာ ေရးျပခ်င္တယ္...

"သူ(ႏူဂ်ဳဒ္)က ကၽြန္မျမင္ဖူးတဲ့ အႀကီးျမတ္ဆံုးေသာ အမ်ိဳးသမီးေတြထဲက တစ္ေယာက္ပါ... သူကသူ႔ရဲ႕ရဲစြမ္းသတၱိနဲ႔ အေကာင္းဆံုးဥပမာတစ္ခုကို ျပသႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ"

လို႔ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးေဟာင္းလည္းျဖစ္၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေဟာင္းလည္းျဖစ္၊ သမၼတေဟာင္းကေတာ္လည္းျဖစ္တဲ့ မစၥကလင္တန္က ခ်ီးက်ဴးခဲ့ဖူးပါတယ္...

ႏူဂ်ဳဒ္ဟာ Glamour အမ်ိဳးသမီးမဂၢဇင္းႀကီးရဲ႕ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ Women of the Year ဆုရွင္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာသာျပန္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဒီစာအုပ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သိပ္အမ်ားႀကီး မေျပာခ်င္ပါဘူး... သံုးခုတည္း ေျပာပါမယ္... သံုးခုတည္းပါ အမ်ားႀကီး မဟုတ္ပါဘူး...

နံပါတ္ ၁ ... ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာျပန္တဲ့စာအုပ္ကို ကိုင္ၿပီးေတာ့ သူမ်ားဘာသာကို မပုတ္ခတ္ပါနဲ႔... အဲဒီလို လက္သီးပုန္းထိုးတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္ပါဘူး... ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ေတာ့မဆို လူတိုင္းလူတိုင္း ဘာသာလူမ်ိဳးမခြဲပဲ... တစ္ဦးရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို တစ္ဦးက မဖ်က္ဆီးပဲ... ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရွိၾကတဲ့ ကမၻာႀကီးကို ေမွ်ာ္လင့္ေနသူပါ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးမွာ ဘံုဆိုင္ရာ အက်ိဳးစီးပြားဆိုလို႔ တစ္ခုတည္း ရွိပါတယ္... အဲဒါၿငိမ္းခ်မ္းေရးပါပဲ...

နံပါတ္ ၂ ... ဒီကမၻာႀကီးကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ အႏၱရာယ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္... စာဖတ္တဲ့သူဟာ သိပၸံပညာ၊ (အထူးသျဖင့္ အာကာသသိပၸံ၊ ရူပေဗဒနဲ႔ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ဆိုင္ရာသိပၸံေတြ)ကို ေလ့လာလိုက္စားသူဆိုရင္ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္အတြင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမၻာႀကီးဟာ ရစရာမရွိေအာင္ ပ်က္ဆီးသြားႏိုင္တယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္စုဟာ ဒိုင္ႏိုေဆာေတြလို မ်ိဳးသုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ သိထားၿပီးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္... ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း ေၾကာက္စရာဖ်က္စီးမွဳက လူကိုလူခ်င္း ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္လိုစိတ္ကေနလာပါတယ္... ဒီအခ်က္ေလာက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္နဲ႔ မ်ားမ်ားစားစား လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ထိခိုက္ေစခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရင္း ကမၻာ့သမုိင္းမွာ မေပၚဖူးေသးပါဘူး။ ဒီလိုလူလူခ်င္း ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္လိုတဲ့စိတ္ကို ကိုယ့္စိတ္မွာျဖစ္မလာေအာင္... အဲဒီလိုစိတ္မ်ိဳးရွိသူေတြရဲ႕ အျပဳအမူေတြက... က်န္တဲ့သူေတြကို ထိခိုက္မသြားရေအာင္... တားဆီးဖို႔... ကာကြယ္ဖို႔နဲ႔... အသိပညာေပးဖို႔ဆိုတာဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြရဲ႕ ေမြးရာပါ တာဝန္ပါ...

နံပါတ္ ၃ နဲ႔ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ့... ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္မိလို႔ သေဘာက်တယ္ဆိုရင္၊ ႀကိဳက္တယ္၊ ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကိုလည္း ဖတ္ခြင့္ရွိေအာင္ မွ်ေဝေပးဖို႔ပါ... ဒီလိုမ်ိဳး လက္ဆင့္ကမ္းေပးတာက ကၽြန္ေတာ့္ကို အေကာင္းဆံုး ကူညီတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီလို သုတစာေပ၊ ရသစာေပေတြကို ဘာသာျပန္တာေရာ၊ ပင္ကိုယ္ေရးအေနနဲ႔ပါ ေရးသားရင္း ထမင္းစားသြားဖို႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္... ဒီအလုပ္ကိုပဲ professional ျဖစ္တဲ့အထိ လုပ္သြားမွာပါ... ဒီစာအုပ္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ေရာင္းတန္းဝင္ ပံုႏွိပ္စာအုပ္ ျဖစ္လာဖို႔ ႀကိဳးစားသြားမွာပါ... ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ့္စား၊ ဝတ္၊ ေနေရးအတြက္ ပိုက္ဆံလိုပါတယ္... အဲဒါေၾကာင့္ ဒီမွာ Digital Version နဲ႔ ဖတ္ၿပီးသြားေပမယ့္ စာအုပ္ထြက္လာရင္လည္း ဝယ္ဖတ္ေပးၾကပါ... တကယ္လို႔ ဒီစာအုပ္ကို ထုတ္ေဝခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လာဆက္သြယ္ေပးၾကပါ...



သူ႔ မူရင္းစာအုပ္ရဲ႕ ကာဗာပါ...



ဒီပံုကေတာ့ ယီမင္ကို ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးသြားတုန္းက ႏူဂ်ဳဒ္ရယ္၊ သူ႔ေရွ႕ေနရယ္နဲ႔ တြဲရုိက္ထားတဲ့ပံုပါ...

ဒီစာအုပ္ကို စာအုပ္နာမည္ေၾကာင့္ စိတ္ဝင္စားသြားတာပါ... ဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ငါေတာ့ ဒီစာအုပ္ကို ဘာသာျပန္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္လို႔ ေတြးမိလာပါတယ္... ဒီလိုနဲ႔ ေရးလက္စ စာမူေတြ ေဘးခ်ၿပီး ဒီစာအုပ္ကို ဘာသာျပန္ျဖစ္ပါတယ္... စာအုပ္ကို အစအဆံုး တစ္ေခါက္ဖတ္ၿပီးေတာ့ စၿပီးဘာသာျပန္ပါတယ္... ျပန္ေနရင္းကိုပဲ စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြ ဖတ္မိရင္း လူကေဒါသထြက္လာတယ္... ေနာက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ရတယ္... ဒီစာအုပ္မ်ိဳးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေနာက္မ်ိဳးဆက္ကိုယ္စား ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေမးခြန္းတစ္ခုေမးေနတာပါ... ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ အခုတည္ေဆာက္ေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းဟာ တကယ္ပဲ ယဥ္ေက်းတဲ့လူ႔အဖြဲ႕အစည္းလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေတာထဲေတာင္ထဲကလို ႏိုင္ရာစား၊ အားႀကီးသူက အားနည္းသူကို အႏိုင္က်င့္ေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းလားဆိုတဲ့ေမးခြန္းပါ... ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ကို ဒီေမးခြန္းအတြက္ အေျဖေပးတဲ့အခါမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့အေျဖမ်ိဳး ေပးႏိုင္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္...

ဪ... ေမ့သြားတယ္ေျပာမလို႔... ကၽြန္ေတာ္က ၿပီးခ်င္ေဇာနဲ႔ အေလာသံုးဆယ္ လုပ္လိုက္မိလို႔၊ PDF ထုတ္တဲ့အခါမွာ စာမ်က္ႏွာ၊ အခန္းစဥ္၊ စီတာမွန္၊ မွန္ေလာက္ပဲ စစ္ႏိုင္လိုက္တယ္... စာလံုးသတ္ပံုမွားတာ၊ ဘာညာ စသျဖင့္ အမွားအယြင္း တစ္ခုခု ဖတ္ရင္းနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္အေၾကာင္းၾကားေပးၾကပါဦး... ဖတ္ၿပီးရင္လည္း ေဝဖန္ခ်က္... ေလကန္ခ်က္ေလးေတြ ေပးဖို႔ မေမ့ၾကပါနဲ႔...

ဒါေပမယ့္ အဓိကအက်ဆံုး bottom line ကေတာ့ စာအုပ္အေနနဲ႔ ထြက္လာရင္လည္း ဝယ္ဖတ္ေပးၾကဖို႔ပါပဲ... ခိခိ...

အားလံုးပဲ စာအုပ္ကို ဒီ Link မွာ ဖတ္ႏိုင္ၾကပါၿပီ...

LINK

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
Giacomo

ေသြးအိုင္ထဲကခြပ္ေဒါင္းေတြ ရုန္းထပ်ံတက္ေတာင္ပံခတ္ေဟ့

ဖိရင္ႂကြမယ္၊ ထိရင္ခ်မယ္
ႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ခဲ့ၿပီ
အုပ္မိုးထားတဲ့ အရိပ္မဲႀကီးကို
ငါကို႔လက္နဲ႔ဖယ္ရွားမွရေတာ့မယ္
တိုင္းတပါးကြၽန္၊ စစ္တပ္ကြၽန္၊ ခရိုနီကြၽန္
ဘယ္ကြၽန္မွလက္မခံဘူးေဟ့
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ခင္းၾကေတာ့
သူတို႔တေတြခင္းတဲ့လမ္းက မိန္းမ႐ႊင္ေတြေလွ်ာက္တဲ့လမ္း
ငါတို႔ေလွ်ာက္မဲ့လမ္းက ဘယ္သူ႔မွမဖား
အမွန္တရားေပၚက အမွန္တိုင္းပဲေလွ်ာက္မဲ့လမ္းကြ။
အေရးေတာ္ပံုစေတာ့မယ္
ငါတို႔ က ေခါင္းေဆာင္လုပ္မွာ
ကြၽန္ေနာက္လိုက္ လုပ္ဖို႔မဟုတ္
ငါတို႔ပညာေရး ကို မခ်ဳပ္ခ်ယ္နဲ႔
ကြၽန္ပညာေရးကိုဆန္႔က်င္မယ္
ကိုယ္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ကြၽန္ျပဳမဲ့ဥပေဒလဲ
ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မယ္။
ကြၽန္ျပဳမဲ့ ပညာေရးဥပေဒ
ကြၽန္ျပဳမဲ့ လယ္ယာေျမဥပေဒ
ကြၽန္ျပဳမဲ့ အလုပ္သမားဥပေဒ
ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မယ္ေဟ့
သပိတ္သပိတ္ ေမွာက္ေမွာက္
မီးတုတ္မီးတုတ္ ရႈိ႕ရႈိ႕
ပုလိပ္ပုလိပ္(police) အို႔အို႔
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသား မိုက္မိုက္
ေက်ာင္းသားလယ္သမား ေသြးစည္းၾက
ေက်ာင္းသားအလုပ္သမား ေသြးစည္းၾက

ငါတို႔အမိေျမလြတ္လပ္ဖို႔အတြက္ ငါတို႔အရိုးေတြေတာင္လိုပံုမယ္။

အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ရမည္
အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ရမည္
အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ရမည္

ၿဖိဳးဓန

လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုသည္မွာ

၁၉၄၆ ခုနွစ္ ၊ မတ္လ၏ တစ္ခုေသာနံနက္ခင္းတြင္ျဖစ္သည္ ။ ျပည္ခရိုင္ ၊ပန္းေတာင္းျမိဳ.နယ္ ဖဆပလ ဥကၠဌ ဦးထြန္းေရြွသည္ လက္မွနာရီကိုၾကည္.၍ ပန္းေတာင္းကမ္းနားလမ္းဆီသို.ခပ္သုတ္သုတ္ခရီးနွင္ေနသည္ ။ သူ.စိတ္ထဲတြင္ မွီမွမွီပါ.မလား ၊ေနာက္မ်ားက်ေနျပီလားဟု စိုးရိမ္ေနမိသည္ ။ သူနွင္.အတူပါလာေသာ ရပ္မိရပ္ဖအခ်ိဳ.ကို ပင္ ေစာင္.ရတာစိတ္မရွည္ခ်င္ ။သူတို.လမ္းေလ်ွာက္တာေနွးလြန္းလွသည္ဟု ေတြးေနမိသည္ ။ ယေန.သည္ ပန္းေတာင္းျမိဳ.တြင္နိုင္ငံေရးအရ ထူးျခားေသာေန.တစ္ေန.ျဖစ္သည္ ။ ျမန္မာနိုင္ငံတစ္၀န္းလံုးတြင္ လွည္းေနေလွေအာင္းျမင္းေဇာင္းမက်န္ လူထုေထာက္ခံမွုအျပည္.ရထားေသာ ဖ.ဆ.ပ.လ အခြဲ.ခ်ဳပ္ၾကီး၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတစ္ေယာက္ ေရာက္လာမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင္.ပင္ျဖစ္သည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုၾကိဳဆိုရန္ သူနွင္.တကြ ျမိဳ.မိျမိဳ.ဖမ်ားသည္ ကမ္းနားသို. ဦးတည္သြားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။သူ.အိမ္မွာ ဧည္.ခံေက်ြးေမြးေရးၾကိဳဆိုေနရာခ်ထားေရးမ်ားကိုစီမံေနရသျဖင္. အနည္းငယ္ေနာက္က်သြားသျဖင္.စိတ္ေလာေနရျခင္းျဖစ္သည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ျပည္ျမိဳ.မွ ေမာ္ေတာ္ျဖင္.ေရာက္လာမည္ဟုသတင္းရထား၏ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တရားေဟာမည္.ေနရာကိုလည္း ျမိဳ.အစြန္ကြင္းျပင္ၾကီးတြင္စီစဥ္ထားျပီးျဖစ္သည္ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလိုက္ပါလာေသာ ေမာ္ေတာ္သည္ ပန္းေတာင္းျမိဳ.အစြန္တြင္ဆိုက္ေရာက္လာခဲ.ျပီးျဖစ္သည္ ။ ေနြရာသီ ေရက်၍ ေသာင္ျပင္ၾကီးက်ယ္ျပန္.စြာထြန္းေနေသာအခါမို. ခါတိုင္းေမာ္ေတာ္ဆိုက္ေလ.ရွိေသာေနရာသို. ေမာ္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို.ကိုေရာက္ေအာင္မပို.နိုင္ပါေခ် ။ ေမာ္ေတာ္ဆလင္သည္ အားတုန္.အားနာျဖင္. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုၾကည္.၍
“ အားနာစရာေတာ.ေကာင္းေနပါျပီ ၊ ေမာ္ေတာ္ကေရွ.ဆက္သြားလို.မရ ေတာ.ဘူး ၊ အရိပ္ထဲကပဲ ဦးထြန္းေရြွတို. လာၾကိုတဲ.အထိေစာင္.ပါဦး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ “
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ ေမာ္ေတာ္ဆလင္ေျပာေသာစကားမ်ားကို နားထဲသို.၀င္ဟန္မတူ ၊ ပါတ္၀န္းက်င္ကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည္.ရွုအကဲခတ္ေနသည္ ။ ထို.ေနာက္တစ္စံုတစ္ခုကိုမွတ္မိဟန္နွင္.
“ ဒီေနရာကိုက်ဳပ္သိျပီဗ် ၊ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက ေတာ္လွန္ေရး မွာက်ဳပ္ေရာက္ဖူးတယ္ ၊ လာေခါ ္တဲ.သူဘာလို.ထိုင္ေစာင္.ေနမွာလဲ ၊က်ဳပ္ဘာသာက်ဳပ္သြားနွင္.မယ္ ၊ လာေဟ.ဗိုလ္ထြန္းလွ “
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေျပာေျပာဆိုဆို အပါးေတာ္ျမဲဗိုလ္ထြန္းလွကိုေခါ ္၍ ေမာ္ေတာ္ေပါ ္မွဆင္းသြားျပီး ၊ ေမာ္ေတာ္ေမာင္း သူဘက္လွည္.ကာ
“ ဦးထြန္းေရြွတို.လာၾကိဳရင္ က်ဳပ္သူ.အိမ္ကို ကမ္းနားအတိုင္း လမ္းေလ်ွာက္သြားျပီလို.ေျပာလိုက္ပါ အိမ္ကပဲေစာင္.မယ္ “ ေသာင္ျပင္ကိုျဖတ္၍ေလ်ွာက္လာၾကေသာ ဦးထြန္းေရြွနွင္. ပန္းေတာင္းျမိဳ.ခံမ်ားမေရာက္ေသးမီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နွင္.ဗိုလ္ထြန္းလွတို.သည္ ကမ္းနားေပါ ္သို.တက္ကာလမ္းေလ်ွာက္ထြက္ခြာသြားေတာ.သည္ ။ မိနစ္နွစ္ဆယ္ခန္.ၾကာေသာအခါမွ လာၾကိုေသာလူတစ္စုေရာက္လာ၏ ။
“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သြားနွင္.ျပီဗ် ၊ ဦးထြန္းေရြွအိမ္ကေစာင္.မယ္တဲ . “
ထိုအခ်ိန္တြင္ ပန္းေတာင္းျမိဳ.နယ္ ဖ.ဆ.ပ.လ ဥကၠဌ ဦးထြန္းေရြအိမ္မွာ လူအနည္းငယ္ပဲရွိသည္ ။ လူၾကီးမ်ားက ကမ္းနားေမာ္ေတာ္ဆိပ္သို.ဆင္း၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုသြားၾကိဳသည္ ။ လူငယ္မ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္တရားေဟာမည္. တရားေဟာစင္ျမင္.၀ယ္ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္စရာရွိသည္မ်ားကိုေဆာင္ရြက္ရန္ထြက္သြားၾကသည္ ။ အိမ္၌ ၀ိုင္းလုပ္၀ိုင္းစားအခ်ိဳ.နွင္. ဦးထြန္းေရြွ၏ညီေတာ္သူ ဦးတင္ေဆြပဲရွိသည္ ။
“ ဦးထြန္းေရြ တို.အိမ္လားခင္ဗ် ၊ က်ဳပ္တို.ကသူ.ဧည္.သည္ေတြပါ “
အိမ္ေရွ.မွရပ္၍ေမးေနေသာ ဧည္.သည္နွစ္ေယာက္ကိုမည္သူမည္၀ါေတြမွန္း ဦးတင္ေဆြမသိ ။ယခုေခတ္လို ရုပ္ျမင္သံၾကား လဲမေပါ ္ေသး ၊ သတင္းစာစသည္မ်ား ကလည္းေတာနယ္ဘက္သို.အေရာက္အေပါက္နည္းသည္မို. ဦးတင္.ေဆြသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုၾကားဖူးရံုျဖင္.ၾကည္ျငိဳေနေသာ္လည္းအျပင္တြင္တစ္ခါမ်ွမျမင္ဖူးပါေခ် ။ သူ.စိတ္ထဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ပန္းေတာင္းသို.ေရာက္လာလ်င္ ေ၀လမင္းသားျမန္မာျပည္လာသလို ဆိုင္းနွင္.ဗံုနွင္. အကနွင္.အခုန္နွင္. ရုတ္ရုတ္သဲသဲၾကိဳဆိုၾကမည္ဟုထင္မွတ္လ်က္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုသူကိုေမ်ွာ္ေန၏ ။
“ ထိုင္ၾကဦးဗ်ာ အစ္ကိုၾကီး ဦးထြန္းေရြွက ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို.ကိုသြားၾကိဳေနတယ္ “
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ၾကမ္းျပင္ေပါ ္တြင္ပဲ ထိုင္ခ်လိုက္သည္ ။ အပါးေတာ္ျမဲဗိုလ္ထြန္းလွလည္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဘးတြင္ ၀င္ထိုင္ လိုက္၏ ။
“ ဆာလိုက္တာဗ်ာ ၊ ဘာစားစရာရွိလဲဗ် “
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက စားစရာတစ္ခုခုေတာင္းေနသျဖင္. အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ ဦးတင္ေဆြက
“ ခက္တာပဲဗ်ာ ၊ စားပြဲေပါ ္က ဟာေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို.လာရင္ဧည္.ခံဖို.ျပင္ထားတာဗ် ၊ ကဲပါဗ်ာ ေရာ. ခင္ဗ်ားတို.စားဖို.နည္းနည္းခြဲေပးပါ.မယ္ “
က်က်နနျပင္ဆင္ထားေသာ စားပြဲေပါ ္သို. ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို.ကိုမဖိတ္ေခါ ္ပဲ အိမ္ရွင္သည္ ေၾကြရည္သုတ္ သံပုဂံျပားနွစ္ခ်ပ္ထဲတြင္ေကာက္ညင္းေပါင္းမ်ားကိုထည္.ကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို.ေရွ.တြင္လာခ်၏ ။ ထို.ေနာက္ သံဇလံုတစ္ခုျဖင္. ဘူးသီးေၾကာ္ ၊ပဲေၾကာ္ ၊ပဲနက္ေၾကာ္ မ်ားကိုလာခ်ေပးျပီး ဦးတင္ေဆြသည္ လုပ္စရာအလုပ္မ်ားကိုဆက္လုပ္ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို.ကိုေမ်ွာ္ေန၏ ။ ကာကီေရာင္ယူနီေဖာင္းခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကို၀တ္ထားေသာ လူစိမ္းနွစ္ေယာက္သည္ ေကာက္ညင္းေပါင္းကို အားရပါးရပလုပ္ပေလာင္းစားရင္း စကားေျပာေနၾကရာ သူတို.ေျပာသည္.စကားထဲတြင္ အဂၤလိပ္ ၊ စကၠဴျဖဴစာတမ္း ၊ လြတ္လပ္ေရးစသည္ျဖင္. မၾကာမၾကာပါလာသျဖင္. တယ္ၾကီးက်ယ္တဲ.ေကာင္ေလးေတြပါလားဟု ဦးတင္ေဆြကျပံဳးမိေသးသည္ ။
မၾကာမီ ဦးထြန္းေရြွနွင္.အဖြဲ.သည္ ပ်ာယီးပ်ာယာေရာက္လာ၏ ။ အိမ္ထဲသို.ကမန္းကတန္း၀င္လာရင္း
“ ေဟာဗ်ာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို.ေရာက္ေနျပီ ၊ၾကမ္းေပါ ္မွာထိုင္လို.ပါလား ၊ထပါထပါ ကုလားထိုင္ေပါ ္ကိုၾကြပါ ၊ဒီမွာ စားေသာက္စရာျပင္ထားပါတယ္ “ ဟု အားတံု.အားနာေျပာလိုက္ေလသည္ ။ ထိုအခါမွ ငခ်ြတ္ကေလးေတြ ၊ခ်ာတိတ္လူစိမ္းေတြဟုသူထင္ေနေသာ ေကာင္ေလးမွာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျဖစ္ေနမွန္းဦးတင္.ေဆြသည္ထိပ္ထိပ္ျပာျပာျဖစ္ကာသိသြားခဲ.ေလသည္ ။
“ ရပါတယ္ဗ်ာ ၊ က်ဳပ္တို. အခုပဲစားျပီးပါျပီ ကဲ က်ဳပ္တရားေဟာသြားရမယ္.ေနရာကိုသာသြားၾကစို. ဦးထြန္းေရြွ “ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူ.ကို အေလးမထားပဲ သာမန္ဧည္.သည္တစ္ေယာက္လိုဧည္.ခံေက်ြးေမြးျခင္းကိုေခါင္းထဲမွာလံုး၀မထားပဲ နိုင္ငံေရးတရားေဟာဖို.သာေျပာေနျခင္းကိုၾကည္.၍ ဦးထြန္းေရြွတို.လူစုမွာ အထူးပင္အံ.ၾသၾကည္ျငိဳၾကေလသည္ ။
“ ခနေစာင္.ပါဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၊က်ြန္ေတာ္တို. ကားစီစဥ္ထားပါတယ္ “
“ အံမယ္ တယ္ဟုတ္ပါလား ကားေတြဘာေတြနဲ. ဒါနဲ.ကားကဘယ္မွာလဲ “
“ ကားက လာေနပါျပီဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၊ ေဖာင္နဲ.သယ္လာပါျပီ ခနပဲေစာင္.ပါ ေရာက္လုပါျပီ “
“ ဘာဗ် ၊ ကားကိုေဖာင္နဲ.သယ္လာတယ္ဟုတ္စ ၊ ဘယ္က ကားမို.လို.ေဖာင္နဲ.သယ္ရတာလဲ “
“ ဒီလိုပါဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၊ ပန္းေတာင္းမွာ ကားေကာင္းေကာင္းမရွိေတာ. ျပည္ျမိဳ.က ကားကိုေဖာင္ေပါ ္တင္ျပီး သယ္လာရတာပါ ၊ မၾကာပါဘူူးေရာက္ေတာ.မွာပါ “
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မ်က္နွာသည္ ရုတ္တရက္ေဒါသျဖင္.နီျမန္းသြား၏ ။ ပထမေသာ္ စီးစရာကားအဆင္သင္.မျဖစ္သျဖင္.စိတ္ဆိုးသြားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဦးထြန္းေရြွနွင္.ျမိဳ.ခံမ်ားထင္ေသး၏ ။ သို.ေသာ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိတ္ဆိုးသည္မွာကားဤသို.ျဖစ္ေပေၾကာင္း ေငါက္ငမ္းေျပာဆိုမွသိရေလသည္ ။ဗိဳလိခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူ.ကိုေကာက္ညင္းေပါင္းေက်ြးထားေသာအိမ္ရွင္ရယ္လို.လည္းမေထာက္ညွာ ။ သူ.ကိုကားစီးရေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးသည္ကိုလည္းေက်းဇူးမတင္သည္.အျပင္
“ ဒီမွာ ဦးထြန္းေရြွ ခင္ဗ်ားေတာ္ေတာ္အသံုးမက်ပါလား ၊ အခုလိုတစ္တိုင္းျပည္လံုး လူေတြဆင္းရဲငတ္ျပတ္ေနတဲ.ေခတ္ထဲမွာ က်ဳပ္စီးဖို.ကားတစ္စီးကို ျပည္ကေန ၊ပန္းေတာင္းအထိ ျမစ္ကူးေခ်ာင္းျခား ေဖာင္နဲ.သယ္လာတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ရွက္ဖို.ေကာင္းသလဲ ။ မေတာ္တဆ ကားျမစ္ထဲထိုးက်သြားရင္ ဘယ္ေလာက္ေငြေတြေလ်ာ္ရမလဲ ။ ဒီလိုဖားတာမ်ိဳးကိုက်ဳပ္လံုးလံုးမၾကိဳက္ဘူး ၊ ဒီအတြက္ကုန္မယ္.ေငြေတြကိုတိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ရန္ပံုေငြထည္.ၾကစမ္းပါ မေယာင္ရာဆီမလူးၾကပါနဲ. “
ဦးထြန္းေရြွသည္ သူ.ကိုလူပံုအလည္တြင္နွစ္ျပားမတန္ေအာင္ ရွုတ္ခ်ေျပာဆိုေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို စိတ္မနာရံုမက ၊ ထိုင္ျပီး ရွိခိုးဦးခ်ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပင္ၾကည္ညိုလြန္းသျဖင္.မ်က္ရည္မ်ား၀ဲလာေပေတာ.သည္ ။
“ ဒီကေန တရားေဟာမယ္.ေနရာကို ဘယ္ေလာက္ေ၀းသလဲ ဦးထြန္းေရြွ “ ဟူေသာဗိုလ္ခ်ဳပ္အသံကိုၾကားမွ သူ.စိတ္ကိုအျမန္ထိမ္းခ်ဳပ္ကာ
“ တစ္မိုင္ခြဲေလာက္ေတာ.ေ၀းပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ “ ဟု ကမန္းကတမ္းေျဖလိုက္မိေလသည္ ။
“ တစ္မိုင္ခြဲဆိုတာ ဘာေ၀းသလဲဗ်ာ ၊ စစ္အတြင္းက ဒိထက္ေ၀းတဲ.ေနရာေတြက်ဳပ္လမ္းေလ်ာက္လာတာပဲ ၊အခုလဲလမ္းေလ်ာက္ၾကတာေပါ. ။ အေဆာင္အေယာင္ေတြ ပကာသနေတြ က်ဳပ္မၾကိဳက္ဘူး ၊က်ဳပ္လိုခ်င္တာလြတ္လပ္ေရးစိတ္ဓါတ္ပဲ ၊ ကဲေရွ.ကလမ္းျပၾက “ ဟုဆိုကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေဖာ.ဦးထုပ္ကိုေဆာင္းကာ အိမ္ေပါ ္မွ ျဗဳန္းဆိုဆင္းသြားသျဖင္. ဖ.ဆ.ပ.လ နွင္. ျမိဳ.ခံမ်ားသည္ ကပ်ာကယာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေနာက္မွ ေျပးလိုက္ၾကရပါေၾကာင္း .....

သရ၀ဏ္(ျပည္)

လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡမ်ား၏ စိန္ေခၚမွဳ : ေသြးကြဲေနၾကေသာ လူအဖြဲ႕အစည္းမ်ားအတြင္း ဒီမိုကေရစီတည္ေဆာက္ျခင္း

ကၽြန္ေတာ္လက္ရွိေရးေနတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးခု ပါဝင္တဲ့ ေဆာင္းပါးစု စာအုပ္ထဲက ပထမဦးဆံုးနဲ႔ စာအုပ္ရဲ႕ ေခါင္းစဥ္ျဖစ္လာမယ့္ ပင္မေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ရသေလာက္ အပိုင္းေလးေတြ ခြဲခြဲၿပီး တင္ေပးသြားမွာပါ။ ေအာက္တိုဘာ ၁၉၉၃ ထုတ္ Journal of Democracy Vol. 4, No. 4 မွာပါဝင္ခဲ့တဲ့ Donald L. Horowitz ရဲ႕ The Challenge of Ethnic Conflict : Democracy in Divided Societies ေဆာင္းပါးကို ဘာသာျပန္ထားတာပါ။

လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡမ်ား၏ စိန္ေခၚမွဳ : ေသြးကြဲေနၾကေသာ လူအဖြဲ႕အစည္းမ်ားအတြင္း ဒီမိုကေရစီတည္ေဆာက္ျခင္း

ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးဟာ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ လွဳပ္ရွားမွဳႀကီး ျဖစ္ေပမယ့္လို႔၊ အသြင္ေျပာင္းမွဳကို ေဆာင္ရြက္ၾကသူတိုင္း ေအာင္ ျမင္ၾကတယ္၊ ေအာင္ျမင္ပံုေအာင္ျမင္နည္းနဲ႔၊ ေအာင္ျမင္မွဳအတိုင္းအတာေတြကလည္း တသမတ္တည္း တူညီၾကတယ္ရယ္ေတာ့ မဟုတ္ ပါဘူး။  ဒီမိုကရက္တစ္ လွဳပ္ရွားမွဳေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ဖူးျခင္း မရွိေသးတဲ့ အာဏာရွင္အစိုးရေတြ၊ ဒီမိုကရက္တစ္တစ္ပိုင္း အစိုးရေတြ ရွိေနသလို ပဲ၊ အခ်ိဳ႕အသြင္ကူးေျပာင္းေရး လွဳပ္ရွားမွဳေတြကေတာ့ စလံုးေရစကတည္းကကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးေတြနဲ႔ ၾကံဳခဲ့ၾကရျပန္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ၾက ျပန္ေတာ့ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို လုပ္ေနရင္းနဲ႔ကိုပဲ ေဖာင္စီးရင္း ေရငတ္ေနရတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းမွဳ ေရာ၊ ဒီမိုကေရစီထူေထာင္မွဳေတြမွာပါ က်ဆံုးမွဳေတြ ျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းအရင္း မ်ားစြာ ရွိပါတယ္။ အခြင့္ထူးခံလူထုေတြ၊ စစ္တပ္အီလိ ေတြရဲ႕ တင္းခံေနမွဳ၊ အားေကာင္းတဲ့ လူမွဳေရး၊ ယဥ္ေက်းမွဳဆိုင္ရာ ေရခံေျမခံေတြ မရွိတာ၊ အမွားမွားအယြင္းယြင္း ဒီဇိုင္းလုပ္ထားတဲ့ အဖြဲ႕ အစည္းမူေဘာင္ေတြ စတဲ့အခ်က္ေတြဟာ က်ဆံုးမွဳကို ျဖစ္ေစတဲ့ အခ်က္ေတြထဲက အခ်ိဳ႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အာဖရိက၊ အာရွ၊ အေရွ႕ဥေရာပနဲ႔ ဆိုဗီယက္ႏိုင္ငံေဟာင္းေတြမွာ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းမွဳကို အဓိကက်႐ွံဳးေစတဲ့ အခ်က္သည္ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီဆိုတာဟာ ႏိုင္ငံေရးအာဏာကို ရယူအသံုးျပဳႏိုင္မွဳမွာ ပါဝင္ခြင့္နဲ႔ ဖယ္ထားခံရမွဳတို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအာဏာကို ရယူအ သံုးျပဳႏိုင္မွဳမွာ ပါဝင္ခြင့္ရသူေတြက အခြင့္ထူးခံျဖစ္လာၿပီး၊ ရယူအသံုးမျပဳႏိုင္ပဲ ေဘးဖယ္ထားခံရသူေတြအတြက္ အက်ိဳးယုတ္မွဳေတြ ျဖစ္ လာေစပါတယ္။ ဒီပါဝင္ခြင့္ရသူနဲ႔ ေဘးဖယ္ခံရသူ အုပ္စုႏွစ္စုအၾကား ခြဲၾကားထားတဲ့ စည္းဟာ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ဘက္ေျပာင္းဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္တာ မို႔၊ အုပ္စုတစ္စုထဲ ေရာက္သြားမိၿပီဆိုရင္ အဲဒီလို က်ေရာက္သြားျခင္းက အျမဲတေစဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ အသားေသသြားေစ ပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားမွဳရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးမွာဆိုရင္ အျခားေသာ လူမ်ိဳးစုေတြအေပၚ လူမ်ိဳးစုတစ္ခုက ၾသဇာသက္ေရာက္ေနတာ၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရးသ႐ုပ္သကန္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးက အျခားလူမ်ိဳးေတြထက္ ပိုၿပီးလႊမ္းမိုးမွဳ ရွိေနတာ အစရွိတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ရဲ႕ အေရးပါတဲ့ ျဒပ္ရွိ၊ ျဒပ္မဲ့ အခြင့္ထူးေတြကို ျဖန္႔ျဖဴးပံုမွာ သက္ေရာက္မွဳေတြ ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ ေသြးကြဲေနတဲ့ လူအဖြဲ႕အစည္းေတြ အ တြက္ေတာ့ ထပ္ခါတလည္းလည္း ဆိုသလိုပဲ၊ ပါဝင္ခြင့္ရွိတဲ့ အုပ္စုကလူေတြသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာလည္း ပါဝင္ခြင့္ ရွိလာေစၿပီး၊ ဖယ္ထားခံ ရတဲ့ အုပ္စုကလူေတြကိုေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာပိုင္ခြင့္ကေန ဖယ္ထုတ္ထားဖို႔ အျမဲတမ္းလိုလို တိမ္းညႊတ္မွဳေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။

လူမ်ိဳးေရးအရ ေသြးကြဲေနၾကတဲ့ လူအဖြဲ႕အစည္းေတြမွာ၊ အတိုက္အခံအေပၚမွာ ခြင့္ျပဳေပးရတဲ့ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရင္ဆိုင္ရေလ့ရွိတဲ့ သမား႐ိုးက်ျပႆနာေတြဟာ သူတို႔အဖို႔ တကယ့္႐ွဳပ္ေထြးနက္နဲတဲ့ ျပႆနာမ်ိဳးႀကီးေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ အစိုးရ ကို ဆန္႔က်င္ေဝဖန္ျခင္းဟာ အျမဲတမ္းလိုလိုကိုပဲ အမ်ားဆႏၵကို ဆန္႔က်င္ျခင္းရယ္လို႔ ပံုေဖာ္ခံရတတ္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားခံထားရ တဲ့ အတိုက္အခံေတြဟာ အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ ရန္သူေတြအျဖစ္ ပံုေဖာ္ခံရတတ္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ကရန္စနဲ႔ သမိုင္းေၾကာင္းရန္ သူေတြ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ၿပိဳကြဲေအာင္ လုပ္ေနလိုသူေတြ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို သူတို႔လူမ်ိဳးအတြက္ ေမာင္ပိုင္စီးရန္ အားထုတ္ေနသူေတြ စသ ျဖင့္ စြပ္စြဲပံုေဖာ္မွဳေတြကို အတိုက္အခံေတြက ခံရေလ့ ရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာရဲ႕ အင္မတန္အေရးပါျခင္းနဲ႔ ဒီအာဏာကေန ဖယ္ ထုတ္ခံထားရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ နစ္နာမွဳေတြေၾကာင့္ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားခံ အတိုက္အခံေတြအဖို႔မွာလည္း ဒီလိုမ်ိဳး ႏိုင္ငံေတာ္ကေန ခြဲထြက္ေရး၊ ဒါမွမဟုတ္ ငါတို႔လူမ်ိဳးေတြက ဒီႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို အရယူမယ္လို႔ ေမာင္ပိုင္စီးဖို႔ အားထုတ္တာေတြကိုလည္း တဖန္ျပန္တံု႔ ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ ျပဳလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးရွိေနတတ္ျပန္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တကယ္လို႔မ်ား ဓါးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အေျခအေနေအာက္ ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုရင္ ဒါဟာဒီမိုကေရစီေရးကို အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံက ထိုင္းေတြ နဲ႔ တ႐ုတ္ေတြ၊ ေနာက္တစ္ခါ ထိုင္ဝမ္မွာရွိတဲ့ ျပည္ႀကီးတ႐ုတ္ေတြနဲ႔ ထိုင္ဝမ္တ႐ုတ္ေတြစတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြကို ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေဒသ ေတြမွာ လူမ်ိဳးစုေတြဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ အခ်င္းခ်င္း ရန္လိုမွဳေတြနဲ႔ ျပည့္ေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ အၾကာ မွာေတာ့၊ လူမ်ိဳးစုအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးေတြဟာ ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္ေစဖို႔ အားနည္းသြားၿပီး၊ နက္နက္႐ွိဳင္း႐ွိဳင္း ေသြးကြဲခဲ့ၾကဖူးတဲ့ လူမ်ိဳး ေတြ အခ်င္းခ်င္းအၾကား အျပန္အလွန္ သားေပးသမီးယူ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတာေတြေတာင္ ရွိလာၾကပါတယ္။ ဒီေဒသႏွစ္ခုစလံုးအတြက္ ဒီ အေျပာင္းအလဲဟာ ဒီမိုကေရစီကို ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးသလို ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီး အခ်င္းခ်င္းအၾကား စိုးရိမ္ပူပန္မွဳေတြကို ေလ်ာ့ခ်ႏိုင္ခဲ့ၾကပါ တယ္။ သူတို႔နဲ႔ေျပာင္းျပန္ကေတာ့ အာဖရိကမွာပါ။ အဲဒီမွာေတာ့ ေသြးကြဲမွဳေတြက ဆက္လက္အားေကာင္းေနၿပီး၊ အာဖရိကတိုက္မွာ ဒီမို ကေရစီေဖာ္ေဆာင္ေရးအတြက္ အဓိကအတားအဆီးအေနနဲ႔ ဆက္လက္ရပ္တည္ေနပါတယ္။

အေရွ႕ဥေရာပႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡနည္းပါးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ဟန္ေဂရီ၊ ခ်က္သမၼတႏိုင္ငံနဲ႔ ပိုလန္တို႔မွာ ဒီမိုကေရစီအား ေကာင္းေမာင္းသန္ ရွိခဲ့ၿပီးေတာ့ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡေတြရဲ႕ က်က္စားရာနယ္ေျမျဖစ္တဲ့ ဆလိုဗက္ကီးယား၊ ဘူေဂးရီးယား၊ ႐ိုေမးနီးယား၊ ယူ ဂိုဆလားဗီးယားႏိုင္ငံေဟာင္းေတြမွာေတာ့ ဒီမိုကေရစီက ေႏွးေကြးတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လံုးဝအေျခမတည္ႏိုင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကံဳေတြ႕ေနရပါ တယ္။ တစ္ခုသတိထားရမွာက ဟန္ေဂရီ၊ ခ်က္တို႔ အုပ္စုဟာ ပိုခ်မ္းသာတယ္၊ ေနာက္အနိမ့္ဆံုးအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီဆိုင္ရာ အေတြ႕အၾကံဳ ေတြ ရွိဖူးတယ္၊ အေနာက္ကမၻာနဲ႔လည္း ထိေတြ႕မွဳပိုမ်ားတယ္ဆိုတာေတြကိုေတာ့ သတိထား ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမွာပါ။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ကာမူ ဆလိုဗက္အစရွိတဲ့ ဒုတိယအုပ္စုမွာ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြအၾကား တိုက္႐ိုက္ဆက္ႏြယ္ မွဳ ရွိကိုရွိေနတယ္ဆိုတာကိုလည္း သေဘာေပါက္ထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆားဗီးယား၊ ခ႐ုိေအးရွား၊ ေဘာ့စနီးယားတို႔မွာဆိုရင္ အရင္ကြန္ ျမဴနစ္ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ လက္ေအာက္မွာတုန္းက လူမ်ိဳးေရးအရ ဖိႏွိပ္မွဳေတြ လုပ္ခဲ့ၿပီး၊ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳအာဏာကေန ၿပိဳင္ဘက္လူမ်ိဳးစုေတြကို ဖယ္ ထုတ္ထားခဲ့တာ၊ အာဏာရွင္စနစ္ကို တိမ္းညႊတ္မွဳ ရွိခဲ့တာေတြက ေက်ာ္ၾကားလွပါတယ္။ ဆလိုဗက္မွာရွိခဲ့တဲ့ Vladimir Meciar ဦးေဆာင္ တဲ့ အင္မတန္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္အစိုးရေဟာင္းနဲ႔ ယွဥ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခ႐ိုေအးရွားနဲ႔ ဆားဗီးယားတို႔ရဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္အုပ္ခ်ဳပ္ သူေတြက အမ်ားႀကီး ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ေပမယ့္ သူတို႔လည္းပဲ သတင္းမီဒီယာေတြကို ဖိႏွိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားတာ၊ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပ ေဒခု႐ံုးမွာ သူတို႔သေဘာက်တဲ့ လူေတြကို ထည့္ထားတာ၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ေတာင္ပိုင္းမွာရွိတဲ့ ဟန္ေဂရီလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဘာသာစကားဆိုင္ရာ ရပိုင္ခြင့္ ေတြကို ဖိႏွိပ္ထားတာေတြကို လုပ္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ လူမ်ိဳးစံုပါဝင္တဲ့ ထရန္ဆယ္ေဗးနီးယားေဒသမွာ အားအေကာင္းဆံုး တြန္းအားအေန နဲ႔ ရွိခဲ့တဲ့ ႐ိုေမးနီးယားရဲ႕ ဒီမုိကေရစီ လွဳပ္ရွားမွဳမွာဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း အျမင္က်ဥ္းတဲ့ ႐ိုေမးနီးယားအမ်ိဳးသားေရးဝါဒကိုပဲ ဦး တည္သြားခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ဟန္ေဂရီလူနည္းစုေတြကို စိုးရိမ္တာလိုမ်ိဳး လူစိမ္းေၾကာက္ေရာဂါဆီ တိမ္းညႊတ္သြားခဲ့ၾကၿပီး ကြန္ ျမဴနစ္လူေဟာင္းေတြကပဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူရာထူးကို ဆက္လက္ကိုင္စြဲထားႏိုင္ေစတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးကို သက္ေရာက္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ဘူေဂးရီး ယားမွာေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို ဆန္႔က်င္တဲ့ အမ်ားစုပါလီမန္ဟာ လူထုအၾကားေပၚေပါက္ေနတဲ့ တူရကီလူမ်ိဳးေတြ၊ မူဆလင္ေတြအေပၚ စိုးရိမ္မွဳေတြကို အာ႐ံုစိုက္မိသြားရာကေန တူရကီလူမ်ိဳးပါတီေတြနဲ႔ ေပါင္းစည္းၿပီး တည္ၿငိမ္တဲ့ အစိုးရအဖြဲ႕ဖြဲ႕ႏိုင္ေရး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္း မ ရွိပဲ ျဖစ္သြားခဲဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရအေနနဲ႔ အယံုအၾကည္မရွိအဆို တင္သြင္းခံရၿပီး ႐ွံဳးနိမ့္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ တူရကီလူမ်ိဳးေတြကို ဆန္႔က်င္ဖိႏွိပ္ေရး ေဆာ္ၾသေနတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္လူေဟာင္းေတြရဲ႕ပါတီကပဲ ျပန္လည္အာဏာရလာၿပီး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ သတင္းမီဒီယာက႑ ေတြမွာ ျဖဳတ္ထုတ္သတ္ေတြကို ဆင္ႏႊဲပါေတာ့တယ္။ အေရွ႕ဥေရာပအပါအဝင္ ကမၻာတစ္ဝွန္းလံုးမွာ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡေတြဟာ အာဏာ ရွင္စနစ္ေတြကို သက္ဆိုးရွည္ေနေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးေနပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို အစျပဳဖို႔နဲ႔၊ ဒီမိုကေရစီကို လက္ေတြ႕က်င့္သံုးနိုင္ေရးေတြမွာ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡေတြသည္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္လို႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လက္ခံထားၾကေပမယ့္၊ ဒီအခက္အခဲေတြရဲ႕ သေဘာသဘာဝ၊ အထူးသျဖင့္ အခက္အခဲေတြရဲ႕ လူ႔ အဖြဲ႕အစည္းေတြအတြင္း ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုအရ အတြင္းကလွိဳက္စား တြယ္ကပ္ေနၿပီး လက္တံေတြျဖန္႔က်က္ ရွည္လ်ားက်ယ္ဝန္း လာပံု၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ အက်ိဳးစီးပြားေဆာင္ရြက္ ေဖာ္ေဆာင္မွဳေတြအေပၚ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္တတ္ပံု၊ အစရွိတဲ့ သေဘာသဘာဝေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နက္နက္နဲနဲ ေလ့လာမွဳမ်ိဳးက ရွားပါးေနပါေသးတယ္။ ဒီမိုကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းမွဳရဲ႕ ႐ုတ္ျခည္းအေျပာင္းအလဲေတြမွာ ေပၚေပါက္လာတတ္တဲ့ လူမ်ိဳးေရးအရ အတားအဆီးေတြနဲ႔ အေျပာင္းအလဲအၿပီး ေပၚေပါက္လာတဲ့ အတားအဆီးေတြဆိုၿပီး အတားအဆီး ႏွစ္မ်ိဳးဟာ ဆံုမွတ္တစ္ေနရာကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡေတြသည္ အာဏာရွင္စနစ္ကို တိုက္႐ုိက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သြယ္ဝိုက္ၿပီး ေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ က်ားကန္ေပးေနပါတယ္။ ဒါကဒီမိုကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းမွဳမွာ လူမ်ိဳးေရပဋိပကၡရဲ႕ ၾကားဝင္ေႏွာက္ယွက္မွဳ ပံုစံပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဘက္မွာလည္း ဒီမိုကေရစီသည္ လူမ်ားစုကို အာဏာခံစားခြင့္ ေပးအပ္ၿပီး၊ လူနည္းစုေတြနဲ႔ လူနည္းစုအာဏာပိုင္ခြင့္ ေတြကို ဖယ္ထုတ္ထားတာ၊ ေဘးဖယ္ထားတာေတြကို ဖန္တီးေပးေနျပန္ပါတယ္။ အဲဒီလိုေျပာလို႔လည္း အာဏာရွင္လည္းမေကာင္း၊ ဒီမိုက ေရစီကလည္းမစြံ၊ ကံစီမံရာပါပဲလို႔ ဆိုလိုခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိဳ႕ေသာ နက္နက္႐ွိဳင္း႐ွိဳင္းကို ေသြးကြဲေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာ အ ေတာ္အသင့္ ဒီမိုကေရစီကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္တာမ်ိဳး ျမင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူမ်ိဳးစံုပါဝင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္ေရးမွာ အ ေထာက္အကူေပးႏိုင္မယ့္ အဖြဲ႕အစည္းမူေဘာင္ေတြကို ဖန္တီးႏိုင္ေရးသည္ ဘာလို႔မ်ားအင္မတန္ ခက္ခဲေနရပါသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္ သက္လို႔ စနစ္က်နၿပီး ေကာင္းမြန္တဲ့ အေျဖေတြ၊ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရွိေနပါတယ္။

အခက္အခဲေတြ အေၾကာင္းကို မၾကည့္ခင္၊ နက္႐ွိဳင္းစြာ ေသြးကြဲေနၾကတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္သာသြားေအာင္ မ်ဥ္းတစ္ခုရဲ႕ အစြန္းဘက္မွာ အရင္ေနရာခ်ၿပီး ၾကည့္ၾကည့္တာ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ မ်ဥ္းရဲ႕အစြန္းတစ္ဘက္မွာေတာ့ လူမ်ိဳးစံုပေဒသာအ ဖြဲ႕အစည္းႀကီးေတြ ရွိေနၿပီး၊ ကာလရွည္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြဟာ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ေပါင္းစည္သြားၾကတဲ့ အဖြဲ႕ အစည္းႀကီးေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ အေမရိကန္နဲ႔ ျပင္သစ္တို႔ကို ေရာက္လာၾကတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္သူေတြပါ။ အဲဒီအစြန္းနဲ႔ ကပ္လ်က္မွာပဲ၊ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡေတြ နည္းပါးတဲ့ အဂၤလန္၊ ေဝး၊ စေကာ့၊ ၿဗိတိန္ထဲက အိုင္ယာလန္နဲ႔ ၾသစေတးလ်တို႔လို ေဒသေတြက ရွိ ေနပါတယ္။ မ်ဥ္းရဲ႕အလယ္မွာေတာ့ ခုနကေျပာခဲ့တဲ့ အစြန္ဘက္က လူေတြထက္ အနည္းငယ္ပိုၿပီး လူမ်ိဳးေရးဆန္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြ အုပ္စုရွိေန ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာက အျပင္ကလာတဲ့ တြန္းအားေတြဟာ အတြင္းမွာ အခ်င္းခ်င္းစည္းလံုးမွဳကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရးအရၿပိဳင္ဆိုင္ မွဳထက္စာရင္ (ဘာသာေရး၊ လူတန္းစား၊ မၾကာခဏဆိုသလို ၾကံဳရတာက ေပါက္ဖြားရာနယ္ေျမ အစရွိတဲ့) အျခားေသာ ၿပိဳင္ဆိုင္မွဳေတြက ပိုအားေကာင္းေနတတ္ၿပီး ပါတီစနစ္ကိုပါ သက္ေရာက္ေနေစပါတယ္။ အျခားၿပိဳင္ဆိုင္မွဳေတြဟာ လူမ်ိဳးေရးျပႆနာနဲ႔ယွဥ္ရင္ ပိုၿပီးအား ေကာင္းေနမွဳေၾကာင့္ ပါတီေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕အစီအစဥ္ေတြမွာ တန္းစီလိုက္ရင္ လူမ်ိဳးေရးျပႆနာက အလိုလိုေနာက္တန္းေရာက္သြား ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ၊ ပါတီႏိုင္ငံေရးသည္ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡကို ကိုယ္စားမျပဳႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလုိႏိုင္ငံမ်ိဳးေတြထဲမွာဆိုရင္ ဆြစ္ဇလန္၊ ကေနဒါ နဲ႔ ဘယ္ဂ်ီယံတို႔ ပါဝင္ပါတယ္။ ထူးျခားတာက ဒီႏိုင္ငံေတြ အားလံုးဟာ ဖက္ဒရယ္ႏိုင္ငံေတြပါပဲ။ ဒါကမ်ဥ္းရဲ႕အလယ္မွာရွိတဲ့ အုပ္စုပါ။ မ်ဥ္း ရဲ႕အစြန္းတစ္ဘက္မွာေတာ့ ေသြးကြဲေနသူေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေသြးကြဲေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို ဖြဲ႕စည္းပံုအရ အားသာခ်က္ရွိေနတဲ့ ဆြစ္ဇလန္၊ ကေနဒါတို႔လို ႏိုင္ငံမ်ိဳးေတြနဲ႔ တတန္းတစားတည္း သြားထားဖို႔ဟာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ေတာင္ပိုင္းအိုင္ယာလန္တို႔ သီရိ လကၤာတို႔လို ေမြးကတည္းကပါလာတဲ့ လူမ်ိဳးဟာ အျခားလူမ်ိဳးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ေနရာေဒသေတြမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာေတြ မွာ (ဘာသာေရး၊ လူတန္းစားတို႔လို) အျခားေသာ အကြဲအဟေတြက အားကုန္ေနတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ကြဲေနတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားေပ်ာ့ပ်က္ျပယ္ေနၿပီး၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြအေနနဲ႔ လူမ်ိဳးေရးအကြဲအျပဲကိုပဲ အာ႐ံုစိုက္ေနရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုႏိုင္ငံ မ်ိဳးေတြအဖို႔ ဒီမိုကေရစီသည္ အျမဲတေစခက္ခဲေနတတ္ပါတယ္။

အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလတြင္ ၾကံဳေတြ႕ရသည့္ အတားအဆီးမ်ား

ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းမွဳကို မစတင္ႏိုင္မီ၊ ဒီအသြင္ကူးေျပာင္းမွဳကို အစိုးရေဟာင္းအေနနဲ႔ လက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ အကယ္၍ လက္မခံခဲ့ လွ်င္ အတင္းဖိအားေပးရသည္ျဖစ္ေစ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလာေအာင္ အရင္လုပ္ယူရပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေအာင္ႏိုင္သူေတြဟာ သူတို႔အခ်င္း ခ်င္းၾကားထဲမွာကိုပဲ ဒီမိုကေရစီကို ျပန္လည္ျဖန္႔ျဖဴးၾကရပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡေတြရဲ႕ သိမ္ေမြ႕မွဳက ထူေထာင္ဖြဲ႕စည္းၿပီးသား အုပ္ခ်ဳပ္ မွဳရဲ႕ ပိုေနျမဲက်ားေနျမဲအေနအထားကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားလိုမွဳနဲ႔ ေပါင္းစည္းမိသြားၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းမွဳေတြအေပၚ လမ္းဖြင့္ေပးမွဳေတြကို ဆက္လုပ္ခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ေအာင္ ပိတ္ပင္တားျမစ္သလို ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ လက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြအေပၚ အတိုက္အခံျပဳေနသူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာပင္လွ်င္ ယခင္အာဏာရွင္လက္ထက္မွာ ရွိႏွင့္ခဲ့ၿပီးသား ပိုေနျမဲက်ားေနျမဲ ထက္ေတာင္မွ ပိုမိုဆိုးရြားတဲ့ ျဖစ္တန္ရာသည္ေတြကို ျမင္လာမိတတ္ပါတယ္။ ဆိုခဲ့ပါ ျဖစ္တန္ရာသည္ေတြဟာ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူး ေျပာင္းရာမွေန ကၽြဲကူးေရပါဆိုသလို ပါဝင္လာသည္မ်ား ျဖစ္ေနတတ္ျပန္သည္။ တစ္ဘက္ကျပန္ၾကည့္လွ်င္၊ လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားမွဳေတြ ရွိ ေနသည့္ အစိုးရတစ္ရပ္သည္၊ ဒီမိုကေရစီလုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားမွတဆင့္၊ ၿပိဳင္ဘက္လူမ်ိဳးစုမ်ား အာဏာရလာမည္ကို မလိုလားသည့္အ တြက္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို ေဖာ္ေဆာင္မွဳမွာ တံု႔ေႏွးေနမည္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ အသြင္ကူးေျပာင္းမွဳဟာ လူမ်ိဳးေရးနဲ႔ႏြယ္တဲ့ ေတာ္ လွန္ပုန္ကန္မွဳေတြရဲ႕ ရလဒ္အျဖစ္ ေပၚထြက္လာခဲ့လွ်င္မူ၊ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၿပိဳင္ဘက္လူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ အျမင္မွာ အျမင္မၾကည္စရာ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ၿပိဳင္ဘက္လူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ အျမင္မွာက အသြင္ကူးေျပာင္းမွဳကို လုပ္ခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးစုဟာ ဒီမိုကေရစီအ စိုးရ သစ္တစ္ရပ္ကို ဖြဲ႕စည္းလာၿပီး အျခားလူမ်ိဳးစုေတြအေပၚမွာ လႊမ္းမိုးမွဳေတြ လုပ္လာေနတယ္လို႔ ျမင္ေနတတ္ၾကပါတယ္။

အံ့အားသင့္စရာ အခ်က္ကတစ္ခုက အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသမွာရွိတဲ့ အာဏာရွင္တစ္ပိုင္း (သို႔မဟုတ္) ဒီမိုကရက္တစ္တစ္ပိုင္း ႏိုင္ငံေတြ မွာ ဒီမိုကေရစီအတြက္ ေရွ႕တိုးလွဳပ္ရွားမွဳေတြက အႀကီးအက်ယ္ကို မ်က္ႏွာလႊဲခံရတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ မွ်ေျခတစ္ခုကို အသည္းအသန္ ဖမ္းဆြဲထားရတဲ့ ဒီႏိုင္ငံေတြက အုပ္စိုးသူေတြအဖို႔၊ မေလးရွားမွာေတာ့ ဒီမိုကေရစီအေတာ္ေလး ရွိတယ္ဆိုႏိုင္ၿပီး စင္ကာပူနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားက ေတာ့ သူ႔ေနာက္နားမွာပဲ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာ ရွိေနတဲ့ လူထုရဲ႕မေက်နပ္မွဳေတြကေတာ့ ထိုင္း၊ ျမန္မာနဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္တို႔ရဲ႕ ျပည္သူေတြရဲ႕ မေက်နပ္မွဳ အစိုင္အခဲေတြေလာက္ေတာ့ ႀကီးမေနႏိုင္ပါဘူး။ မေလး၊ စင္ကာပူ၊ အင္ဒိုတို႔မွာ လူမ်ိဳးေရးအရ အသာစီးရမွဳ ေတြ ရွိေနေပမယ့္၊ အာဏာပိုင္စိုးမွဳကေန ပါဝင္ခြင့္ရွိျခင္း၊ ဖယ္ထုတ္ထားျခင္းဆိုတဲ့ ကိစၥက အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ မေရမရာအေနအ ထားပဲ ရွိေနေသးၿပီး အစိုးရေတြ ကိုယ္ႏွိဳက္ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီေရး ေရွ႕တိုးလာတဲ့ ေျခလွမ္းေတြကို ခိုင္ခိုင္မာမာကိုပဲ တားထားႏိုင္ပါေသး တယ္။ ကမၻာလံုးအႏွံ႔ ဒီမိုကေရစီလွဳပ္ရွားမွဳေတြ အားေကာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာကိုပဲ၊ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ လွဳပ္ရွားမွဳေတြကို ေတြ႕ရခဲ့သလို၊ (လူနည္းစုလူမ်ိဳးေတြကို အာဏာပိုင္ခြင့္ကေန ဖယ္ထုတ္မွဳအျမင္ကၾကည့္ရင္ အေျခအေနပိုဆိုးေစမယ့္) လက္ရွိအာဏာပိုင္အဖြဲ႕ေတြရဲ႕ အေျပာင္းအလဲကို တားဆီးထားႏိုင္မွဳ အင္အားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လူထုအျမင္မွာ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအားျဖင့္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနေအာင္ ေခၽြး သိပ္ေပးထားႏိုင္မွဳေတြ ရွိေနတာ သိသာေနပါတယ္။

အာဏာရွင္ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာ လူနည္းစုလူမ်ိဳးေတြကို ဖယ္ထုတ္ထားမွဳဟာ ပိုအားေကာင္းေလေလ၊ အစိုးရဟာ ပံုမွန္အားျဖင့္ အေျပာင္းအ လဲေတြကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ ပိုတက္ႂကြေလေလ ျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရးအရ ဖယ္ထုတ္ထားမွဳေတြရွိတဲ့ အစိုးရေတြကို ၾကည့္ရင္ ေယဘုယ်ကြဲလြဲ ပံုႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ ပထမတစ္ခုက အုပ္စုႏွစ္စုပဲရွိတဲ့အထဲမွာ အႏိုင္ရသူလူစုက အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ပံုစံပါ။ ဒီပံုစံမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္လူဦးေရရဲ႕ တစ္ ဝက္ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ဝက္ထက္မ်ားတဲ့လူစုက က်န္တဲ့ရွိရွိသမွ်လူမ်ိဳးစုေတြအေပၚ လႊမ္းျခံဳထားမွဳပါ။ ေနာက္ပံုစံတစ္ခုကေတာ့ လူနည္းစုအ သာစီးရေနတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူစုျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီပံုစံမွာေတာ့ အရင္ပံုစံထက္ ပိုက်ဥ္းေျမာင္းသြားပါတယ္။ ၿပိဳင္ဆိုင္မွဳျပင္းထန္တဲ့ ေရြး ေကာက္ပြဲေတြအၿပီးမွာ လူနည္းစုတစ္စု၊ ဒါမွမဟုတ္ႏွစ္စုေလာက္က စုစည္းလိုက္ၿပီး က်န္တဲ့သူေတြကို အုပ္စိုးမွဳပါပဲ။ ဒီပံုစံႏွစ္ခုစလံုးမွာ ဆိုရင္ အျခားေသာ အတိုက္အခံလူမ်ိဳးစုေတြက အာဏာရလာႏိုင္ေစမယ့္ အေျပာင္းအလဲမွန္သမွ်ကို အုပ္စိုးသူေတြအဖို႔ အတိုက္အခံ လုပ္ သြားၾကဖို႔ တြန္းအား ကိုယ္စီ ရွိေနၾကတာခ်ည္းပါပဲ။

အုပ္စုႏွစ္စုပဲရွိၿပီး အႏိုင္ရတဲ့လူစုက အာဏာပိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံမွာဆိုရင္ အစိုးရေတြဟာ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ခါးသီးတဲ့ အေတြ႕ အၾကံဳေတြ ရွိဖူးၾကတာမ်ားပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ၿပိဳင္ဘက္လူမ်ိဳးစုပါတီေတြက သူတို႔အေပၚ အသာစီးရသြားမွဳေတြကို ရင္ဆိုင္ရဖူးမွာပါ။ ဒါ ေၾကာင့္လည္း ဒါမ်ိဳးျပန္ၾကံဳရမွာမ်ိဳးကို ဆႏၵအနည္းငယ္ပဲ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ဥပမာဆိုရင္ တိုဂိုနဲ႔ ကြန္ဂိုသမၼတႏိုင္ငံေတြကို ၾကည့္ႏိုင္ၾကပါ တယ္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုးမွာ ေျမာက္ပိုင္းသားအစိုးရေတြ ရွိၾကပါတယ္။ (တိုဂိုမွာက ကဘာ႐ိုင္ေတြနဲ႔ ကြန္ဂိုမွာက မာဘိုခ်ီလူမ်ိဳးေတြပါ။) ဒီႏိုင္ငံစ လံုးမွာ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမွဳက ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ေတြကို ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္ရင္းကေန အစိုးရေတြက အာဏာရလာၾကတာခ်ည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရႏွစ္ရပ္စလံုးအေနနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ေတာင္းပိုင္းသား အ တိုက္အခံေတြအေပၚမွာ ဒီမိုကေရစီနည္းက် အာဏာခြဲေဝေပးဖို႔ စိတ္ ကူးမ်ိဳး မရွိၾကပါဘူး။ (တိုဂိုမွာ ေတာင္ပိုင္းသားေတြက အီဝီလူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ၿပီး၊ ကိုဂိုမွာေတာ့ ေတာင္ပိုင္းသားေတြက လာရီလူမ်ိဳးေတြပါ။) လက္ေတြ႕မွာလည္း အစိုးရႏွစ္ရပ္စလံုးအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီလုပ္ငန္းစဥ္ ေတြကို ကဖ်က္ယဖ်က္လုပ္ဖို႔ကိုပဲ ေျခလွမ္းျပင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အခု Democratic Republic of the Congo ဆိုၿပီးျဖစ္ေနတဲ့ ဇိုင္ယာလို ႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာဆိုရင္ လူနည္းစုအသာရမွဳရွိခဲ့ၿပီး အစိုးရေတြက ဒီမိုက ေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းမွဳေတြကို တားဆီးဖို႔အတြက္ ပိုၿပီးၾကမ္းတမ္းလြန္းတဲ့ နည္းလမ္းေတြကို အသံုးခ်ဖို႔ စိတ္ကူးရွိေနတတ္ပါတယ္။ အ ေတာ္မ်ားမ်ားက ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းမွဳ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ကဖ်က္ယဖ်က္ေတြ အႀကီးအက်ယ္လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ ကင္ညာမွာ ဆိုရင္လည္း ကာလန္ဂ်င္လူမ်ိဳးေတြ ဦးေဆာင္ေနတဲ့ လူနည္းစုအစိုးရဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ဖိအားေၾကာင့္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီေရြး ေကာက္ပြဲတစ္ခုကို က်င္းပါေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္က တာဝန္ယူထားဆဲ သမၼတ Daniel arap Moi ကေတာ့ အတိုက္အခံေတြ အေပၚ ၿခိမ္းေျခာက္တာ၊ အၾကမ္းဖက္တာ၊ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတာေတြကို ေပါင္းစပ္အသံုးျပဳရင္း၊ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲမွာေရာ၊ ပါလီမန္မွာ လူ မ်ားစုေနရာရဖို႔မွာပါ မဲတဲ့ရဖို႔အတြက္ သူ႔ကိုယ္ပိုင္လူမ်ိဳးစုကိုေရာ၊ အျခားေသးငယ္တဲ့ လူနည္းစုလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ မဲေတြကို အမ်ားအျပား ရယူခဲ့ ပါတယ္။ ရလဒ္အေနနဲ႔ကေတာ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ အႀကီးဆံုးလူမ်ိဳးစု ႏွစ္စုျဖစ္တဲ့ ကီကူယူနဲ႔ လူအိုလူမ်ိဳးစုေတြကို ေဘးဖယ္ထားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ပဲ ကင္မရြန္းရဲ႕ သမၼတ Paul Biya ဟာလည္း ဘီတီနဲ႔ ဘူလူ လူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ အဓိကေထာက္ခံမွဳနဲ႔ အစိုးရျဖစ္လာခဲ့ေပမယ့္ က်န္တဲ့လူမ်ိဳးစု ေတြရဲ႕ ဆန္႔က်င္တာကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပခ်ိန္မွာ လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားမွဳေတြျဖစ္ပြားလာၿပီး အဓိကပါတီက ေရြးေကာက္ပြဲ ကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ Biya အေနနဲ႔ သူ႔ပါတီကဦးေဆာင္တဲ့ ဥပေဒျပဳၫႊန္႔ေပါင္းအဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းႏိုင္ခဲ့သလို၊ သမၼတေရြး ေကာက္ပြဲမွာလည္း မဲအမ်ားစုကို ရခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အဓိကအတိုက္အခံေတြအေပၚ ဖမ္းဆီးမွဳေတြ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ ပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေရြးေကာက္ပဲြလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ လူနည္းစုေတြကပဲ ဦးစီးေနတဲ့ အာဏာရွင္အစိုးရကပဲ ဆက္လက္အသာစီး ရခဲ့ရပါ ေတာ့တယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ဂါနာပါ။ ဂါနာမွာေတာ့ စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ Jerry Rawlings က သမၼတရာထူးကို ရခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ ကိုယ္ပိုင္လူမ်ိဳးစုျဖစ္တဲ့ အီဝီေတြ ႀကီးစိုးတဲ့ေဒသေတြမွာ ၉၃% အထိ မဲေတြရခဲ့ေပမယ့္၊ အတိုက္အခံလူမ်ိဳးစုၿဖ္စတဲ့ အာရွန္တီေတြရဲ႕ ေဒသ မွာေတာ့ မဲသံုးပံုတစ္ပံုေတာင္ မရခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဂိုဏ္းကြဲမွဳေတြ ျဖစ္လာရျပန္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဝမ္းသာစရာက အခုလို ကဖ်က္ယဖ်က္ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ေနရာတိုင္းမွာေတာ့ ေအာင္ပြဲမခံႏိုင္ပါဘူး။ ဘီနင္နဲ႔ ဇန္ဘီယာတို႔မွာဆို ရင္ လူနည္းစုအစိုးရေတြက လြတ္လပ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပေပးဖို႔ လူထုရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ကို မျငင္းဆန္ႏိုင္ခဲ့သလို၊ တကယ္တမ္း ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပရာမွာလည္း ရွံဳးနိမ့္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ ခၽြင္းခ်က္ေတြပါ။ ဒီေလာက္အခ်က္ေလာက္နဲ႔ေတာ့ လူမ်ိဳးစုဒီမို ကေရစီ ထူေထာင္ေရးျပႆနာရဲ႕ သ႐ုပ္သကန္ကို ေဝဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္ဖို႔ မရွိေသးပါဘူး။

လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး လွဳပ္ရွားမွဳအမ်ားစုဟာ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမွဳရွိေနတဲ့ အစိုးရေတြကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္တဲ့ လွဳပ္ရွားမွဳေတြ ျဖစ္ ေနတတ္ပါတယ္။ စစ္ေရးအရ ေအာင္ျမင္မွဳ မရခ်ိန္မွာေတာ့ ေနာက္ျပန္ဆြဲမွဳေတြ ျဖစ္လာေစၿပီး၊ ဒီမိုကေရစီအလားအလာေတြကို အား ေကာင္းလာေစမယ့္အစား၊ ပိုမိုဆုတ္ယုတ္အားနည္းသြားေစျပန္ပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ သီရိလကၤာ၊ ဆူဒန္နဲ႔၊ ျမန္မာတို႔ကို ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ လူမ်ိဳးေရးနဲ႔ႏြယ္တဲ့ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မွဳေတြဟာ အစိုးရအဖို႔ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရး အေပၚ စိုးရိမ္ေနေစဖို႔ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္လို႔ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မွဳေတြ အႏိုင္ရတယ္ပဲ ထား ဦး၊ ဒါမွမဟုတ္ အျပတ္အသတ္ အႏိုင္မရေတာင္ အစိုးရကို လိုက္ေလ်ာလာသည္အထိ ဖိအားေပးႏိုင္သည္ပဲ ထားဦး၊ ရလဒ္ေတြက ဒီမိုက ေရစီ လိုလားသူေတြအဖို႔ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေနတတ္ပါတယ္။ လိုက္ေဘးရီးယားနဲ႔ ဆိုမာလီယာတို႔မွာ လူမ်ိဳးေရးနဲ႔ႏြယ္တဲ့ ေတာ္လွန္ပုန္ ကန္မွဳေတြက ေအာင္ျမင္ခဲ့ေပမယ့္ ေရွ႕ဆက္ၿပီး လူမ်ိဳးေရးအရ အၾကမ္းဖက္မွဳေတြနဲ႔ စစ္မက္ေတြသာလွ်င္ ဆက္ျဖစ္လာေစခဲ့ပါတယ္။ ဇန္ ဘာေဘြမွာေတာ့ မ်ိဳးခ်စ္တပ္ဦးအဖြဲ႕က အႏိုင္ရခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္၊ လြတ္လပ္ေရးကို ရယူေပးႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္၊ ႐ွိဳနာလူမ်ိဳးေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ Robert Mugabe အစိုးရဟာ Joshua Nkomo ဦးေဆာင္တဲ့ အတိုက္အခံ နဒီဘယ္လီလူမ်ိဳးေတြအေပၚ စစ္မက္ျပဳခဲ့ၿပီး အဆံုးသတ္မွာ ေတာ့ Nkomo တို႔ဘက္က အ႐ွံဳးေပးခဲ့ရရင္း တစ္ပါတီအာဏာရွင္ႏိုင္ငံအျဖစ္ကို က်ေရာက္သြားခဲ့ရပါတယ္။ အာဖဂန္ျပည္တြင္းစစ္မွာဆို ရင္လည္း၊ ေျမာက္ပိုင္းက တာဂ်စ္ေတြ၊ ဥဇဘက္ေတြနဲ႔ ေတာင္ပိုင္းက ပထန္ေတြအၾကား ျဖစ္ပြားခဲ့ၾကတာျဖစ္ၿပီး၊ ႏွစ္ဘက္စလံုးက ဒီမိုက ေရစီအေရး လိုလားမွဳေတြ မရွိၾကပါဘူး။ တာဂ်စ္ကစၥတန္မွာလည္း ဒီလိုရလဒ္မ်ိဳးပါပဲ။ ဆိုဗီယက္ယူနီယံၿပိဳကြဲသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ သိပ္မၾကာ လိုက္ပဲ လူမ်ိဳးေရးအရ ကြဲျပားေနၾကတဲ့ အုပ္စုေတြအခ်င္းခ်င္း ေသြးေခ်ာင္းစီသတ္ပြဲေတြကို ျဖစ္ပြားေစခဲ့ပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္ ေတာ္လွန္မွဳေတြဟာ ဒီမိုကရက္တစ္ အဖြဲ႕အစည္းမူေဘာင္ေတြ တည္ေထာင္မွဳမွာ အားေကာင္းတဲ့ အေထာက္အပံ့ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။

တကယ့္ကို အခြင့္သာတဲ့ အေျခအေနေတြမွာေတာင္မွပဲ၊ အာဏာရွင္ေတြကို စစ္ေျမျပင္မွာ အႏိုင္ရလိုက္ျခင္းဟာ အႏိုင္ရလိုက္တဲ့ ပုန္ကန္ သူေတြအေနနဲ႔ ေသြးကြဲေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းမွဳကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လုပ္ႏို္င္ေစမယ္လို႔ အာမခံ ခ်က္ေပးလိုက္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးကို အီသီယိုးပီးယားမွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ အတူပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လိုမွဳ၊ ဒီမိုက ေရစီကို လိုလားမွဳေတြကို အဲဒီေနရာမွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္သူ အုပ္စုႀကီး သံုးခုအနက္က ႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ တီဂရာရန္ ေတြနဲ႔ အို႐ိုမိုေတြဟာ တတိယေျမာက္လူမ်ိဳးစုျဖစ္တဲ့ အီရစ္ထရီယံေတြကို သီးျခားႏိုင္ငံခြဲထြက္ခြင့္ ေပးမယ္လို႔ သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ က်န္ခဲ့ တဲ့ အုပ္စုႏွစ္စုကေတာ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္အသစ္အေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတစ္ခုကို ထူေထာင္ၿပီး က်န္တဲ့ လူနည္းစုလူမ်ိဳးေတြအတြက္ လည္း ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ကို အေတာ္အသင့္ ေပးသြားႏိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အို႐ိုမိုလူမ်ိဳးစုေခါင္း ေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ အရင္ကပါတနာျဖစ္ဖူးတဲ့ တီဂရာရန္ေတြသည္ ၁၉၉၂ ေဒသဆိုင္ရာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မသမာမွဳေတြ လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ စြပ္စြဲလာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံထဲမွာ အႀကီးဆံုးလူမ်ိဳးစုျဖစ္တဲ့ အို႐ိုမိုလူမ်ိဳးေတြက ေနာက္ထပ္ ပုန္ကန္မွဳအသစ္ကို စလုပ္ ေတာ့တာပါပဲ။ အို႐ိုမိုေတြ ၫႊန္႔ေပါင္းအဖြဲ႕က ခြဲထြက္သြားျခင္းဟာ က်န္တဲ့သူေတြကို ဘာမွႀကိဳတင္ ညႇိႏိွဳင္းမွဳမရွိပဲ တစ္ဘက္သက္ဆႏၵနဲ႔ လုပ္သြားတာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ တီဂရာရန္ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ မဟာမိတ္ေတြက ပါလီမန္မွာ ၉၀% ေက်ာ္ အႏိုင္ရခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးဇာတ္ေပါင္း ခ်ိန္မွာေတာ့ အီသီယိုးပီးယားမွာ အျပန္႔က်ယ္တဲ့ လူမ်ိဳးေရးေတာ္လွန္ပုန္ကန္မွဳေတြကေနတဆင့္ တီဂရာရန္လူမ်ိဳးေတြ ႀကီးစိုးထားတဲ့ လက္နက္ကိုင္တပ္ေတြ ေပၚေပါက္လာၿပီး ႏိုင္ငံသည္လည္းပဲ ေသးငယ္တဲ့ လူနည္းစုကေန အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအျဖစ္ကို က် ေရာက္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ဒါမ်ိဳးရလဒ္မ်ိဳးဟာ ေတာ္လွန္ပံုကန္မွဳေတြ မရွိပဲနဲ႔လည္း ေပၚေပါက္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ျမင္ရပါဦးမယ္။

(ဆက္ပါဦးမယ္...) Giacomo