ငယ္ဘဝမွ မွတ္မိေသာကဗ်ာမ်ား

ကဗ်ာဆိုတာ စကားတတ္စကေလးအရြယ္မ်ား၊စာသင္ခါစ ကေလးအရြယ္မ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုးေသာ သင္ၾကားမႈတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ကဗ်ာသည္ ကေလးငယ္မ်ားအဖို႔ ဆိုလြယ္၊တတ္လြယ္၊ရြတ္လြယ္ေသာေၾကာင့္ သင္ၾကားရ၊ရြတ္ဆိုရေသာ ကေလးမ်ားအဖို႔လည္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာရြတ္ဆိုရေသာ ကစားနည္းတမိ်ဳးလည္းျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ငယ္စဥ္ကေလးမ်ား ေဆာ့ကစားရာတြင္လည္း ကစားမႈအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ကဗ်ာဆန္ဆန္ရြတ္ဆိုကစားရေသာ ကစားနည္းမ်ားေပသည္။ကေလးမ်ားေခ်ာ့ျမႈရာတြင္လည္း ကဗ်ာကဲ့သို႔သီခ်င္းရြတ္ဆိုမႈမ်ားသည္ နားေထာင္ရေသာကေလးမ်ားအဖို႔ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ျဖစ္ေစသည္။ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္-

လူကေလးရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္တန္
ဗ်ိဳင္းေရွ႕ကျပန္
လူကေလးရဲ႕ အိပ္ခ်င္ဘူး
ဗ်ိဳင္းေရွ႕ကျမဴး။

ညီမေလးေရ ထပါေတာ့
ေရာင္နီလာမွေပါ့။
ေမာင္ေလးေရ ထပါေတာ့
ေရာင္နီလာမွေပါ့။
တေၾကာ့ႏွစ္ေၾကာ့ေတးကိုသီ
ငွက္ၾကားႏႈတ္ပလီ။

ေရႊလမွာ ယုန္ဝပ္လို႔
ဆန္ဖြတ္သည့္ အဖိုးအို
ေဟာၾကည့္ပါဆို
ဆိုသာဆို ပိုမိုသည့္စကား
ကေလးအငိုတိတ္ေအာင္
အရိပ္အေရာင္ျပတယ္
ဖိုးေရႊနတ္သား။

ကဲ့သိုေသာ သားေခ်ာ့ေတးေလးမ်ားဆိုလွ်င္ ငယ္စဥ္ကေလးဘဝအရြယ္က အေမဆိုျပခဲ့ဖူးေသာ ကဗ်ာေလးမ်ားေပတညး္။အေမဆိုျပေသာ သားေခ်ာ့ေတးကေလးမ်ား နားေထာင္ရင္း ႏွစ္ခ်ုိဳက္စြာ အိပ္စက္ခဲ့ရေသာ တေထာင့္တညရဲ႕ ညမ်ားကို အခုေနမ်ား တစ္ခါျပန္ကာေလ ရခ်င္မိပါသည္။

ေရႊစြန္ညို ဘာလိုလို႔ဝဲပါတယ္။
မေထြးလိုလို႔ဝဲပါတယ္။
မေထြးမပါ တို႔ခ်ည္းသာ
ပါပါလွ်က္သားေနာက္ကထား။
မေထြးအသားခါး လွတယ္။
ေခ်ာင္းငယ္ေရနဲ႔ ေဆးပါ့မယ္။
ေခ်ာင္းငယ္ရ ေႏြမွာခမ္း။
ျမစ္ငယ္ေရနဲ႔ ေဆးပါ့မယ္။
ျမစ္ငယ္ေရ ေႏြမွာခမ္း။
ပင္လယ္ေရနဲ႔ ေဆးပါမယ္။
ပင္လယ္ေရ ဘယ္မွာခမ္း။
မေထြးအမိဖမ္း။
(မွားေနရင္ခြင့္လႊတ္ေနာ္။သူမ်ားေတြေဆာ့တာ ၾကားရသမွ်၊မွတ္မိသမွ်ေရးတာ။)

ဘီးဘီး ဘာဘီးလဲ။
ေရႊဘီး။
ေရႊေစာ္နံ ျပန္လိုက္ဦး။
ဘီးဘီး ဘာဘီးလဲ။
ေငြဘီး။
ေငြေစာ္နံ ျပန္လိုက္ဦး။
ဘီးဘီး ဘာဘီးလဲ။
ေၾကးဘီး။
ေၾကးေစာ္နံ ျပန္လိုက္ဦး။
(ေနာက္ပိုင္းေတြ မမွတ္မိေတာ့ပါ။)
ဒီလို ကဗ်ာေလးေတြကို ကေလးမ်ားအျပန္အလွန္ ရြတ္ဆိုၾကရင္း အုပ္စုလိုက္ ကစားၾကတာကို ေတြးရင္းငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ေပ်ာ္ပါးကစားခဲ့ၾက ပံုမ်ားကိုလည္း လြမ္းမိပါေသးတယ္။ရန္ျဖစ္ၾက ျပန္ခ်စ္ၾကရင္းနဲ႔ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ဦးနဲတစ္ဦး မာနကင္း အာဂတကင္း၊ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ဘာစိတ္မွ်မရွိၾကပဲ ပကတိ ရိုးသားေသာ ကေလးငယ္ဘဝေပတည္း။

စာသင္ခ်ိန္ေရာက္လို႔ ေက်ာင္းစေနေတာ့လည္း ကဗ်ာဆိုတာ သင္ပုန္းၾကီးစလွန္တာန႔ဲ သင္ရေတာ့တာပါပဲဗ်ာ။

ညအခါ လသာသာ
ကစားမလား နားမလား။
က..ကေလးငယ္ ခ်စ္စဖြယ္
ခ...ခေရကုန္း မေလးျပံဳး။
ဂငယ္... ဂဏန္းသင္ျပံဳးရႊင္ရႊင္။
င.... ငခ်ိတ္ေပါင္းစားလို႔ေကာင္း။
စ............
ဆ.........
အ အေမတို႔တိုင္းေျပ ငါတို႔ခ်စ္တဲ့ေျမ။

ရဲသားၾကီးကိုလွေဖ
လူဆိုးဖမ္းဖို႕ တာဝန္ေၾက။
မလွမြန္ သူနာျပဳ
ေစတနာနဲ႔ သူျပဳစု။

ကဲ့သို႔ေသာ ကဗ်ာေလးမ်ားကို ေက်ာင္းခန္းထဲမွသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူတကြရြတ္ဖတ္ခဲ့ၾကရေသာ စာအံသံမ်ားသည္ ယခုထိတိုင္ကၽြန္ေတာ္နားထဲတြင္စြဲျမဲစြာၾကားေနရပါေသးသည္။ ထိုကဗ်ာေလးမ်ားအထဲမွ ကၽြန္ေတာ္အၾကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာေလးကေတာ့ -

ပန္းကေလးမ်ား ပြင့္ေတာ့မည္။
ဖူးတံဝင္လို႔ခ်ီ။
ေနျခည္မွာ ေရႊရည္ေလာင္း
ငါတို႔ စာသင္ေက်ာင္း။
ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ အခုထိေတာင္ ဆိုလို႔ေကာင္းေနဆဲပါဗ်ာ။

ေနာက္ အတန္းေတြၾကီးလာေပမယ့္လည္း ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ျမန္မာစာ သင္ရိုးညြန္းတမ္းစာအုပ္ထဲမွာ "ကဗ်ာ" ကေတာ့မပါမျဖစ္ အေရးပါသူေလ။ကဗ်ာဆိုတာကေတာ့ ေက်ာင္းသားဘဝမွာ ရြတ္ဆိုလို႔ေကာင္းရင္ စိတ္ထဲစြဲက်န္ေရာပဲေလ။ စာသင္ေက်ာင္းသားဘဝကေတာ့ သင္ခဲ႔ရတဲ့ ကဗ်ာေတြကအမ်ားၾကီးပါပဲ။တခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြကိုေတာ့ အခုထိမွတ္မိတယ္။တခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြကေတာ့ ေမ့ျပီဗ်ာ။ၾကီးေတာ့ စာေတြဘာေတြ ျပန္ဖတ္တဲ့အခါ တခိ်ဳ႕ကဗ်ာေလးေတြကိုေတြ႔မွ ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ ငါငယ္ငယ္က သင္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕ ဆိုျပီးျပန္မွတ္မိတာ။ငယ္ငယ္က သင္ခဲ့ရေသာကဗ်ာေရးတဲ့ ကဗ်ာစာဆိုေတြထဲမွာေတာ့ လူဦးမင္း ႏွင့္ ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္းတိုႏွစ္ဦးကိုေတာ့ အေတာ္ကိုၾကိဳက္မိပါရဲ႕ဗ်ာ။ သူတို႔ႏွစ္ဦးက တစ္ဦးက စာခံတဲ့ကဗ်ာကို တစ္ဦးက မရမကကဗ်ာဖြဲ႔ျပီး စာအုပ္ေတာ္မူၾကတဲ့ တစ္ေခတ္ထဲေပၚခဲ့တဲ့ ကဗ်ာကဝိႏွစ္ဆူေပကိုး။သူတို႔ေရးတဲ့ကဗ်ာေတြထဲက ဒီကြမ္းအေၾကာင္းစပ္တဲ့ ကဗ်ာေလးကိုေတာ့ မွတ္မိေသးသဗ်။လူဦးမင္းစာခံတဲကဗ်ာမွာ-

တံတာဦးက ကြမ္းႏုဝါ
ငမ်ာကေဆး.....။
ကြမ္းသီးေတာင္ငူႏွင့္၊
ကိုင္း ထံုးျဖဴ ၊ ျပည္ ရွား
သာဝါးလို႔ေထြး။

ဒီလို နန္းေတာ္တြင္းမွ ဘုရင္စားကာေထြးသည့္ ကြမ္းအေရာင္ကို ၾကည့္ရင္းစပ္တဲ့ လူဦးမင္းရဲ႕ ကဗ်ာကို ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္းက ေတာဓေလ့ ရြာသူရြာသား သူဆင္းရဲမ်ားစားေသာ ကြမ္းအေရာင္ျဖင့္ ျပန္လည္ေခ်ပကာ စာအုပ္ပံုကေတာ့ -

ကြမ္းရြက္ကယ္ ညွာေၾကြ
ေရစိမ္တဲ့ေဆး......။
သန္းေခါက္လိႈ္င္လိႈင္ႏွင့္၊
ခ်ိုဳင္လိုက္မယ္ ထံုးျဖဴေျခာက္ကယ္၊
အာေပါက္မွေထြး။

စကားေျပာတတ္ခါစအရြယ္မွစ၍ စာသင္သားေက်ာင္းသားဘဝ၊ အတန္းေတြၾကီးလာသည့္အထိ ကၽြန္ေတာ္တိုရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္လည္းေကာင္း၊သင္ၾကားခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းစာမ်ားတြင္လည္းေကာင္း ကဗ်ာသည္ အေတာ္အတန္ပင္ ထိေတြ႔ခဲ့ရသည့္ ကစားမႈအေနျဖင့္ေရာ၊ ပညာဗဟုသုတမ်ားအေနျဖင့္ေရာေပးေသာစာေပျဖစ္ေပသည္။
လူၾကီးေတြဆိုသလိုေပါ့ ဂါထာေပး ေတးျဖစ္တဲ့၊ ကဗ်ာေပးရင္ေကာ ေတးျဖစ္မွာပဲေလ။ ကဗ်ာဆိုတာကေတာ့ ေတးသီခ်င္းအစပဲေပါ့ဗ်ာ။ ေတးေတာင္ သီဆိုမႈေကာင္းလွ်င္ နားေထာင္ေကာင္းသလို ကဗ်ာဆိုတာလည္း အသံေန အသံထားန႔ဲရြတ္ဆိုတတ္လွ်င္ အေတာ္ပင္နားဝင္ခ်ိဳျမလွေပသည္။ရြတ္ေကာင္းဆိုေကာင္းေသာ အထက္ပါ ကဗ်ာေလးမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္အဖိုေတာ့ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းကေလးဘဝမွ အရြယ္ေရာက္သည္တိုင္ မေမ့ႏိုင္သည့္ ကဗ်ာေလးမ်ားျဖစ္ေပသည္။တခ်ိဳ႕ကဗ်ာေလးမ်ားမွာအမွားပါရင္လဲခြင့္လႊတ္ျပီးဖတ္ေပးၾကပါခင္ဗ်ား။ဒီအေၾကာင္းတက္ခ္ထားတဲ့မႏွင္းကိုေရာစိတ္ေက်နပ္မည္လို႔ထင္ပါတယ္။လာအေၾကာင္းၾကားလို႕ ေက်းဇူးပါဗ်ာ။ပထမဆံုးေစ်းဦးေပါက္ေသာ ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ကဗ်ာေတြဖတ္ရတာ သေဘာက်တဲ့သူအျဖစ္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ပါစြာေရးသားႏိုင္တာျဖစ္ပါတယ္။