သီခ်င္းသံထဲက ငိုသံမ်ား

“အေရွ႕ကိုေလွ်ာက္ပါလို႔တူနယ္တန္နယ့္၊တူနယ္တန္နယ့္၊ အေနာက္ကိုတဲ့ေမွ်ာ္လိုက္ရင္တူနယ္တူနယ္ေဗ်ာင္၊
ဘာကိုျမင္ဘာကိုျမင္၊ျမင္သာျမင္မၾကင္ရေလးဘူး၊ေတာၾကိဳက္ကျမဴး၊ ဟူးေရး……..ေဗ်ာင္”


ဒီသီခ်င္းကိုၾကားရင္ျဖင့္ဒီအရပ္ကသူေတြကေတာ့ ဘယ္သူဆိုတာလဲဆိုတာသိေနၾကေပျပီ။မနက္ဆိုလည္းဒီအသံ၊ညဆိုလည္း ဒီအသံဘယ္လိုမွပင္မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာဒီအသံရွင္ကား
ဤရြာ၏ တစ္ဦးတည္းေသာအဆိုရွင္စိန္ျမတည္း။ကေလးမ်ားအေခၚ“အရူးၾကီးစိန္ျမ” ပင္ျဖစ္ေပ၏။စိန္ျမဆိုလွ်င္ဒီတရြာလံုးကေလးမွအစေခြးအဆံုးအကုန္သိ၏။ တေနကုန္တေနခမ္းရြာရိုးကိုးေဘာင္ေလွ်ာက္သြားရင္းပါးစပ္မွလဲ အထက္ပါသီခ်င္းကိုကိုယ္ဆိုင္းကိုယ္ေဗ်ာျဖင့္ပါးစပ္ဆိုင္းတီးရင္း အရပ္တကာလွည့္ေဖ်ာ္ေျဖေနတဲ့သူေပါ့။သူ႔ခမ်ာဤရြာတြင္မိသားစုဝင္မရွိ၊ ေနစရာေနရာအတည္အက်မေနပဲစိတ္ရူးေပါက္ရာလမ္းေလွ်ာက္ကာရြာထဲ တလမ္းဝင္တလမ္းထြက္ေဖ်ာ္ေျဖေနတဲ့သူေပါ့။

စိန္ျမကရူးသာရူးတာအရူးပါးဗ်။ရြာမွာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအလႈရွိတယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူအလႈျဖစ္ျဖစ္စိန္ျမကေရွဆံုးက။သူပါးစပ္ဆိုင္းကိုပိတ္ျပီးအလႈရွင္ေတြ ျမိဳ႕တက္ငွားလာတဲ့ဆိုင္းဝိုင္းေရွ႕ထိုင္ရင္းနားေထာင္ရတာအေမာ။အေရွဆံုးမွာ ေနရာမရရင္ဘယ္ေတာ့မွမထိုင္။ဘယ္သူထိုင္ေနပေလ့ေစဂရုမစိုက္။ ကေလးေတြႏွင့္အျပိဳင္ေနရာလုတဲ့စိန္ျမတည္း။တခါတေလေနရာမရမွာဆိုးရင္ တေနကုန္ဆိုင္းေရွ႕လာအိပ္ေနတတ္ေသာအရူးပါးစိန္ျမေလ။ ကေလးေတြကလည္းစိန္ျမေဟ့ဆိုရင္အကုန္ေနရာေပး၏။တညလံုးမိုးလင္းေပါက္ အျငိမ့္ၾကည့္၏။လူရႊင္ေတာ္မ်ားရီစရာပ်က္လံုးပ်က္ရင္ျဖင့္သူနားလည္တာ မလည္တာအပထားတဝါးဝါးနဲ႔သူအသံဝါၾကီးႏွင့္ရီေနေတာ့ေပ၏။စိန္ျမမွာ အက်င့္ေကာင္းတခုေတာ့ရွိတယ္။သူဘဝကသာဘာမွနားမလည္တဲ့အရူး။ ရြာကအလႈကိုေတာ့ဘယ္ေတာ့မွပ်က္ေအာင္ေတာ့မဖ်က္တတ္ေပ။တခါတရံ သူစိတ္ေကာင္းရွိေနရင္ျဖင့္ထမင္းဟင္းဝိုင္းခ်က္ရာ၌ပင္ဝင္ကူေသး၏။ စိတ္လိုလွ်င္ထင္းမ်ားပင္ဝိုင္းခြဲေပး၏။ပါးစပ္ဆိုင္းတီးေပးလွ်င္ထ၍ကျပီး ထမင္းဟင္းခ်က္သူမ်ားကိုေဖ်ာ္ေျဖေပးေလ၏။ဒါေၾကာင့္မိ႔ုလဲရြာသူရြာသားမ်ားက စိန္ျမရူးသာရူးတယ္ထူးတဲ့အရူးလိ႔ုေျပာစမတ္ျပဳၾကေလ၏။

စိန္ျမကရြာထဲတြင္အလႈမရွိရင္လည္းသူ႔ကိုဘယ္သူကထမင္းေခၚေကၽြးေကၽြး အလကားမစား။သူ႔ပါးစပ္ဆိုင္းကေလးျဖင့္ထမင္းေကၽြးသူအၾကိဳက္ သီခ်င္းေလးမ်ားျဖင့္ေဖ်ာ္ေျဖျပီးကာမွထမင္းစာ၏။ဘယ္သူမွမေကၽြးရင္လည္း ရြာရွိဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားျပီးကပၸိယၾကီးသာလွထံသြားျပီး ဆြမ္းဟင္းအက်န္မ်ားေတာင္းစား၏။စားျပီးရင္လည္းတံျမက္စည္းေလးယူကာ ေက်ာင္းဝင္းေက်ာင္းျပင္သူတတ္ႏိုင္သမွ်လွည္းက်င္းေပးသြားတတ္ေသး၏။ စိတ္ေကာင္းဝင္ေနရင္လဲသူမ်ားစြန္ၾကဲထားေသာအဝတ္ေဟာင္းေလးမ်ားကို ေသေသသပ္သပ္ဝတ္ေလ၏။စိန္ျမကရူးသာရူးေပမယ့္တျခားရူးသူေတြလို ထမင္းသိုးဟင္းသိုးဘယ္ေတာ့မွမစားေပ။ဆရာေတာ္ဦးဝါယမဆံုးမလွ်င္လဲ လိုက္မလုပ္ရင္သာရွိသည္အေသအခ်ာေတာ့နားေထာင္၏။ယဥ္ယဥ္ေလးရူးသူ တမ်ိဳးေပါ့။

အရူးဆိုေတာ့အျမဲေတာ့မေကာင္းႏိုင္ေပဘူး။အဲသူစိတ္ရူးေဖာက္လာရင္ ဘယ္အိမ္ကမွထမင္းမစား၊ဘာသီခ်င္းမွလဲမဆိုရြာျပင္ကကြင္းျပင္ထဲသြားျပီး တစ္ကိုယ္ထဲေအာ္လိုက္၊ငိုလိုက္၊ရီလိုက္ျဖင့္ရြာကေပးကမ္းထားတဲ့အဝတ္လဲ ကိုယ္မွာမကပ္ဗလာနတၳိျဖင့္ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ေျပးေနေလ၏။ဒီလိုအခ်ိန္ဆို တရြာလံုးစိန္ျမသီခ်င္းသံမၾကားရေတာ့ေပ။ဒီလိုသီခ်င္းသံမၾကားရရင္ ရြာသူရြာသားမ်ားကစိန္ျမအရူးေဖာက္ေနျပီ။သံုးေလးရက္ေလာက္ သူဘာထမင္းဟင္းမွမစားေတာ့ေၾကာင္းအားလံုးကသိေနျပီ။ဒီအေျခအေနမ်ိဳးဆို စိန္ျမကိုဘယ္သူေခၚေခၚမရ။ဘယ္လိုပင္ထမင္းသြားေကၽြးလည္းမစားေတာ့ေခ်။ ဒါေပမယ့္စိန္ျမကတျခားေနရာေတာ့မသြား။ဒီကြင္းျပင္ထဲမွာပဲတစ္ေယာက္ထဲ ေလွ်ာက္ေအာ္ေနတတ္တာ။အဲဒီလိုစိန္ျမစိတ္ရူးေပါက္လို႔ဘယ္သူမွတားမရတယ္
ဆိုေပမယ့္ရြာေက်ာင္းဆရာေတာ္ဦးဝါယမကိုေတာ့စိန္ျမမလြန္ဆန္ႏိူင္။အခုလဲ ရြာသားမ်ားေလွ်ာက္ထားမႈေၾကာင့္ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္စိန္ျမအရူးေပါက္ရာ ကြင္းထဲၾကြသြားျပီး

“ဟဲ့ စိန္ျမ၊ စိတ္ျငိမ္ျငိမ္ထားစမ္း၊တယ္ ငါေတာင္ေျမြးနဲ ရိုက္လိုက္ရရင္ နင္နာသြားမယ္၊ ကဲ.. တိတ္တိတ္”

ဒီလိုဆရာေတာ္အသံ၊ဆရာေတာ္ေတာင္ေျမြးျမင္ရင္ျဖင့္အရူးစိန္ျမချမာ ထိတ္ထိတ္ျပာျပာပင္မေအာ္ဝင့္ပဲဆိတ္ဆိတ္သာသာျဖင့္ဆရာေတာ္ေျခေတာ္ရင္း ဝပ္တြားရေပေတာ့၏။ဆရာေတာ္ေနာက္ကပါလာတဲ့ကပၸိယၾကီးသာလွကလဲ အသင့္ယူလာတဲ့အဝတ္အစားေတြနဲ႔အရူးစိန္ျမကိုယ္ကို အရွက္လံုေအာင္ဖံုးေပးရင္းဆရာေတာ္ေနာက္ကေနစိန္ျမကိုတြဲေခၚရင္း ေက်ာင္းေတာ္ကိုျပန္လာခဲ့ရေပ၏။

ဒီလိုအရူးစိန္ျမကိုဆရာေတာ္တစ္ပါးထဲသာႏိုင္ရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းရွိေပ၏။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းလဲဆိုေတာ့ကာဒီစိန္ျမရဲ႕ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကိုသိသူကလဲ ဒီရြာမွာဆရာေတာ္အျပင္ဘယ္သူမွမရွိေပ။ဆရာေတာ္အေျပာအရစိန္ျမရဲ႕ဘဝက အရင္တုန္းကဒီလိုအရူးတစ္ေယာက္မဟုတ္ေပ။ဆရာေတာ္ရဟန္းအစ စာသင္သားဘဝနဲ႔တျခားရြာမွာသီတင္းသံုးေနစဥ္အရူးစိန္ျမရဲ႕ဘဝျဖစ္စဥ္ကို
သိခဲ့ရေပ၏။ဆရာေတာ္ဒီရြာေရာက္လာေတာ့လည္းခိုကိုးရာမဲ့သူရူးဘဝနဲ႔စားရမဲ႔ ေသာက္ရမဲ့ျဖစ္ေနတာကိုမၾကည့္ရက္တာနဲ႔ပဲဆရာေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အရူးစိန္ျမကိုဒီရြာအေရာက္ေခၚလာခဲ့တဲ့သူေပကိုး။သူဒီလိုျဖစ္လာရတာကလည္း သူျပဳခဲ့တဲ့အကုသိုလ္၏အက်ိဳးေၾကာင့္ေနာင္ဘဝပင္မကူးပဲယခုဘဝမွာပင္ လက္ငင္းအက်ိဳးေပးျခင္းေၾကာင့္ေပတည္း။
……………………………………………………………………..……………………………………………………………………………

အခ်ိန္ကေတာ့ဒုတိယကမၻာစစ္မီးေတာက္ေလာင္ျပီးစကေပါ့။ကိုစိန္ျမ၊မမယ္လွ ဆိုလွ်င္ဒီနယ္တေၾကာတြင္မသိသူမရွိေပ။ဒီနယ္မွလူအေတာ္ခပ္မ်ားမ်ားကလည္း ကိုစိန္ျမတို႔၏လယ္တြင္သူရင္းငွားလုပ္ၾကရသူမ်ားျဖစ္ၾကသလို၊ေၾကြးျမီမကင္းသူမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ကိုစိန္ျမတို႔မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ဤနယ္တြင္ၾသဇာၾကီးမားၾကသူမ်ားျဖစ္၏။ကိုစိန္ျမက မိဘဘိုးဘြားထံမွလယ္ေတြ၊ကိုင္းေတြအမ်ားၾကီးအေမြရထားသူျဖစ္၏။ သူ႔အျပင္လည္းမည္သူမွ်အေမြဆက္ခံမည့္သူလည္းမရွိ၊ေဆြမ်ိဴးသားခ်င္း ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမဆိုတာလည္းမရွိတစ္ဦးတည္းေသာသားမို႔ လူပ်ိဳဘဝကတည္းကဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုး၊ေပြခ်င္တိုင္းေပြစိတ္ရွိတိုင္းထင္တိုင္းၾကဲေနေလ၏။

မမယ္လွဆိုရင္လည္းတစ္ဦးတည္းေသာသမီး၊ေငြေၾကးဆိုရင္လည္း ကိုစိန္ျမတို႔ေလာက္မခ်မ္းသာေပမယ့္အသင့္အတင့္ၾကြယ္ဝ၏။ ဖခင္ရွိစဥ္ကတည္းကစက္ရွင္သူေဌးသမီးမို႔ဝတ္ႏိုင္စားႏိုင္၏။အခုေတာ့ဖခင္လြန္၍ အမိအိုၾကီးနဲသာေနရေပ၏။သူ႔မွာလည္းဖခင္လက္ပြားအေမြရထားသူမို႔ေမာက္မာ၏။ မာန္ၾကြ၏။အသံုးအျဖဳန္းလဲၾကီး၏။ကိုစိန္ျမႏွင့္မမယ္လွကခ်စ္လို႔ယူထားခ်င္း မဟုတ္ေပ။ကိုစိန္ျမ၏မိဘႏွစ္ပါးကသူတို႔သားကိုအျခားမိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ သေဘာမတူပဲေဆြနီးမ်ိဳးစပ္ေတာ္ေသာမမယ္လွႏွင့္အိမ္ေထာင္ခ်ထားေပးရန္ စီစဥ္ၾကေလ၏။ခ်မ္းသာေသာႏွစ္ဘက္မိဘဂုဏ္ရွိန္ေၾကာင့္ကိုစိန္ျမတို႔ မဂၤလာေဆာင္ဟာသူတို႔ေဒသမွာျဖင့္ေျပာစမွတ္ျဖစ္ဖြယ္အလႈအေနျဖင့္ ျခိမ့္ျခိမ့္သဲစည္ကားလွေပ၏။

ထိုစည္းကားေသာအလႈ၏အျခားဘက္တြင္ကားထိုမဂၤလာေဆာင္ဆိုင္းဝိုင္းသံ ႏွင့္အျပိဳင္ငိုပြဲဆင္ေနရသူတစ္ဦးရွိေလ၏။ထိုသူကားသူေဌးသားကိုစိန္ျမ အေျပာမွာႏွစ္ေျမာခဲ့ရတဲ့သူရင္းဌားေလး“ေငြရုံ”ပါပဲ။ေငြရုံတ႔ိုဘဝအေျခမလွ ဆင္းရဲတာမို႔သူေဌးသားကိုစိန္ျမရဲ႕အေပးအကမ္း၊အယက္အေရာမွာစုံစုံေျမာရင္း ဘဝေပးယုံစားခဲ့ရတဲ့မိေငြရုံတစ္ေယာက္အခုေတာ့ငိုခ်င္းေတြနဲ႔သာေျဖရင္း အပိုဆုတစ္ခုနဲ႔သာေနခဲ့ရေတာ့ေပမည္။ကိုစိန္ျမ၏မိဘေတြကလည္း သူသားမဂၤလာမေဆာင္မွီမေႏွာင့္ယွက္ရန္ေခ်ာ့တခါ၊ေျခာက္တလွည့္ လာေရာက္ထားတာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊သူတို႔သားလိမၼာေလး ကိုစိန္ျမကလည္း“နင့္ဗိုက္ထဲကကေလးကငါ့ကေလးမျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊သူမ်ားနဲ႔ရတဲ့ကေလး ငါတာဝန္မယူႏိုင္ဘူး”ဟူေသာဘူးတစ္လံုးေဆာင္ကာခါးခါးသီးသီး ျငင္းခဲ့တာေၾကာင့္လည္းေကာင္းမေငြရုံေလးချမာဘယ္သြားတိုင္ရ၊ ဘယ္သူ႔အားကိုးမရနဲ႔ ၾကံရာမရဘာလုပ္ရမွန္းမသိေသာေသာကပင္လယ္ေဝရင္း မိမိ၏အဖတ္ဆယ္မရတဲ့ဘဝကိုကိုစိန္ျမရဲ႕မဂၤလာလက္ဖြဲ႔အျဖစ္ေပးဆပ္ရင္း ရြာအျပင္ျမစ္ထဲမွာပဲအဆံုးစီရင္သြားခဲ့ပါတယ္။

တရြာလံုးကေတာ့တေၾကာ္ေၾကာ္တေပ်ာ္ေပ်ာ္ျဖင့္ရြာက်က္သေရကိုစိန္ျမရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ကိုဆင္ႏြဲေနၾကတာမို႔ကိုစိန္ျမၾကီးရဲ႕ေစာ္ကားမႈေၾကာင့္ ဘဝႏြမ္းေၾကြသြားရွာတဲ့သနားစရာေငြရုံေလးရဲ႕ျဖစ္အင္ကိုဘယ္သူမွပင္ မသိရွိလိုက္ၾကပဲေငြရုံဘဝဤမွ်ႏွင့္ပင္ျပည္ဖုံးကားခ်လိုက္ရေပျပီ။
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………

စိန္ျမမွာလဲမယ္လွႏွင့္မိဘအလိုက်သာယူခဲ့ရေသာ္လည္းမိမိဘဝကိုအလိုမက် မတင္းတိမ္ႏိုင္ပဲအရက္ကေလးတျမျမနဲ႔ဘဝက်င္ေဖာ္လုပ္ေနေလရဲ႕။ဒါအျပင္ ယခင္ကဆိုးစမိုက္စရွိတဲ့စိန္ျမတစ္ေယာက္ေက်းဇူးရွင္မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ေယာကၡမတို႔ ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္အကြပ္မရွိတဲ့ၾကမ္းပရမ္းပတာဆိုသလိုလုပ္ခ်င္တာလုပ္၊ ေပြခ်င္ရာေပြ၊ဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုးေနေတာ့ေလျပီ။အရက္ေသာက္တာအျပင္ ၾကက္ကေလးကလဲတိုက္၊ဖဲကေလးကလဲရိုက္၊တခါတေလအခြင့္ရလွ်င္ရသလို အေပ်ာ္မယားေလးေတြပါဖက္လာျပီေလ။သူဇနီးမယ္လွကလည္းမရႊင္သာ မၾကင္နာလင္လုပ္ေနရသူမို႔စိန္ျမဘာလုပ္လုပ္ဝင္မေျပာ။တားဆီးဖို႔ဆိုတာ ေဝလာေဝးေပါ့။စိန္ျမကလည္းရွိသမွ်တိုးတက္ေအာင္ၾကံေဆာင္ဖို႔မဆိုထားႏွင့္ ရသမွ်ေစ်းနဲ႔ေရာင္းျပီးထိုင္ျဖဳန္းတည္းေနခဲ့ေလရာမိဘလက္ငုတ္လက္ရင္းတို႔သည္ တစတစႏွင့္အေတာ္ပင္ကုန္ဆံုးလာခဲ့ေခ်ျပီ။

စိ္န္ျမကအက်င့္သာဆိုးတာနဂိုစိတ္ရင္းကသေဘာေကာင္းျပီးအေပးအကမ္းကလဲ ရက္ေရာဆိုေတာ့ဒီလိုပ်က္စီးေနရတာလဲသူအနားကေျမွာက္ပင့္ခ်ဴစားေနသူေတြ ေၾကာင့္ပါပဲ။ဘဝဆိုတာဘာမွန္းမသိတဲ့စိန္ျမရဲ႕ဘဝထဲေနာက္ထပ္ေရာက္လာသူကေတာ့ သူ၏တစ္ဦးတည္းေသာသား“အတာ”ျဖစ္၏။လက္ထပ္တာႏွစ္အေတာ္ၾကီးၾကာျပီးမွ စိန္ျမဘဝထဲအတာကေလးေရာက္လာျခင္းကာစိန္ျမအဖို႔ေကာင္းျခင္းေပေလာ၊ ဆိုးျခင္းေပေလာမည္သူမွ်မသိႏိုင္ေပ။အတာေလးေမြးျပီးေတာ့စိ္န္ျမစိတ္ထဲ အေတာ္ပင္ေပ်ာ္သြားေလ၏။မိမိဘယ္ေလာက္ပင္ဆိုးပါေစ“သား”တည္းဟူေသာ အသိေၾကာင့္ဘဝအေမွာင္ေလးထဲမွာအလင္းေရာင္ေလးျဖာဆင္းလာေပ၏။ သိုေပမယ့္စိ္န္ျမအသိကားအေတာ္ပင္ေနာက္က်ခဲ့ေလျပီ။ႏွစ္အတန္ၾကာ သံုးျဖဳန္းခဲ့တဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္သူေနေသာယခုအိမ္မွလြဲရင္ဗလာနတၳိ ဘာဆိုဘာမွပင္မရွိေတာ့ေပ။မယ္လွချမာမွာလဲသားအတာေလးကိုေမြးေမြးျပီးျခင္း မီးတြင္းထဲမွာဆံုးရွာေလျပီ။ဒါေၾကာင့္စိန္ျမကသူဘဝထဲမွာသူအတြက္ တြယ္တာစရာေနာက္ဆံုးမ်ိဳးဆက္မို႔သူသားေလးရဲ႕အမည္ကို“အတာ”လို႔ နာမည္ေပးခဲ့ရတာေပါ့။

စိန္ျမကအတာကိုေတာ့အေတာ္ခ်စ္၏။အရင္ကမိုက္ခဲ့ေပခဲ့တဲ့စိန္ျမတစ္ေယာက္ မေကာင္းမႈအရာအားလံုးကိုစြန္႔ကာသားေလးအတာအတြက္သူဘဝထဲမွာ တခါဘူးမွ်မလုပ္ဘူးေသာအလုပ္လုပ္ျခင္းကိုစတင္ခဲ့ေပသည္။ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ အေမြျဖစ္ေသာလက္ရွိေနေနတဲ့အိ္မ္ၾကီးကိုေရာင္းျပီးတဲသာသာအိမ္ေလးေပၚ ေျပာင္းျပီးေန၏။ရသမွ်ေငြနဲ႔စပါးဝယ္၊ပဲဝယ္ကုန္သယ္အလုပ္စတင္လုပ္ခဲ့ေပသည္။ တခါဘူးမွ်လက္ေၾကာတင္းေအာင္အလုပ္မလုပ္ဖူးေသာစိန္ျမတစ္ေယာက္ အခုမွစ၍အလုပ္လုပ္ေသာေၾကာင့္ပထမအၾကိမ္အရႈံးေပၚေလသည္။ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူသားအတာကပင္အက်ိဴးေပးသလားမသိအေတာ္အတန္ပင္ အျမတ္အစြန္းရခဲ့ေပသည္။ေငြစေရႊစေလးမ်ားရႊင္လာေတာ့ယခင္ေပါင္းေဖာ္သည့္ ေရာင္းရင္းမ်ားကစိန္ျမထံကပ္လာျပန္၏။ဇနီးမယ္လွမရွိေတာ့ ေနာက္ထပ္တအိုးတအိမ္ထူရန္တိုက္တြန္းၾကေလ၏။စိန္ျမကသူသားေလးကို ဘယ္မိေထြးလက္ထဲမွမထည့္လိုတဲ့အတြက္ေနာက္ထပ္မိန္းမယူရန္ကို ျငင္းဆိုေလ၏။

အတာေလးအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ထံခြင့္ပန္ျပီး အတာေလးကိုရွင္ျပဳရန္စီစဥ္ေလ၏။သူဘဝအတြက္ေခၽြးနဲစာျဖင့္လႈသည့္အလႈမို႔ စိန္ျမတစ္ေယာက္အားၾကိဳးမာန္တက္ႏွင့္အတာ့ရွင္ျပဳကိုခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သဲသဲက်င္းပရန္ ရည္ရြယ္လိုက္ေပ၏။ရွင္ေလာင္းလွည္ရာမွာလဲသားေမာင္ရွင္ေလာင္းစီးရန္ အရပ္ထဲရွိျမင္းပိုင္ရွင္လွေသာင္းဆီမွေကာင္းေပ့လွေပ့ဆိုေသာျမင္းတစ္ေကာင္ငွားေလ၏။အလႈပြဲႏွင့္ ရွင္ေလာင္းလွည့္လည္ရာတြင္ေဖ်ာ္ေျဖဖို႔အတြက္လည္းျမိဳ႔မွ နာမည္ၾကီးဇာတ္အဖြဲ႔ကိုရရန္သူကိုယ္တိုင္ပင္ျမိဳ႔တက္ငွားေလ၏။
…………………………………………………………………………………………………………………………..

“အေရွကိုေလ်ာက္ပါလို႔၊ အေနာက္ကိုတဲ့ေမွ်ာ္လိုက္ရင္၊ တံခြန္တိုင္ ေရႊကုကၠားနဲ႔ ဘုရားကိုျမင္”

အစရွိတဲ့ေဗ်ာသံႏွင့္အတူေမာင္ရင္ေလာင္းအတာဟာျမင္းၾကီးေပၚမွာ အခန္႔သားစီးျပီးရြာတန္းတေလွ်ာက္လွည့္လည္လာေနတဲ့ လူတန္းရွည္ၾကီးကိုၾကည့္ရင္းေမာင္ရင္ေလာင္းရွင္စိန္ျမချမာဝမ္းသာပီတိ ဂြမ္းဆီထိသကဲ့သို႔ျမဴးေပ်ာ္လို႔ေပါ့။တစ္ဦးတည္းေသာသားေတာ္ေမာင္အတာရဲ႕ ရွင္ျပဳပြဲအလႈဟာဆိုရင္စိန္ျမအဖို႔ေတာ့မဟာအလႈပြဲေတာ္ၾကီးဆိုရင္လဲ မမွားႏိုင္ဘူးေပါ႔။

ဒီလိုေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေသာရွင္ေလာင္းလွည့္လည္ပြဲၾကီးထဲ အတာေလးစီးလာတဲ့ျမင္းၾကီးကဘယ္ကဘယ္လိုေဖာက္သြားလဲမသိ ျငိမ္ျငိမ္ေလးသြားေနရာကေနရုတ္တရက္ျဗဳန္းကနဲဆိုဂမူးရူးထိုးေျပးပါေလေရာ။ အနားကလူေတြကလဲရုတ္ကနဲျမင္းေျပးသြားတာေၾကာင့္အလန္တၾကားျဖစ္ျပီး ဘာလုပ္လိုဘာကိုင္ရေတာ့မွန္းမသိေတာ့ပဲေတာင္ေျပးေျမာက္ေျပးနဲ ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္ကုန္ပါ၏။ရွင္ေလာင္းအေဖစိန္ျမချမာလည္း“လုပ္ၾကပါဦးဗ်ိဳ႕၊ အတာျမင္းေပၚပါသြားျပီ၊လိုက္ၾကပါဟ”ဟုတစာစာေအာ္ဟစ္ျပီး ျမင္းၾကီးေျပးတဲ့ေနာက္ကိုဝရုန္းသုန္းကားလိုက္သြားပါေတာ့တယ္။ ရြာသားေတြကလဲရုတ္တရက္ေငးေၾကာင္ေနရာကေနျမင္းကိုဖမ္းဖို႔ စိန္ျမေနာက္ကေနေျပးလိုက္သြားၾကပါတယ္။

ျမင္းေပၚကအတာေလးမွာလဲငယ္ကလဲငယ္၊ပထမဆံုးအၾကိမ္ ျမင္းစီးဘူးတာဆိုေတာ့တလၾကမ္းေျပးေနတဲ့ျမင္းၾကီးရဲ႕ေၾကာေပၚပါသြားရင္းနဲ႔ ရြာအျပင္လဲၾကေရာျမင္းေပၚကေနတလိမ္႔ေကာက္ေကြးနဲ႔ ျပဳတ္ၾကသြားပါတယ္။အရွိန္နဲ႔သြားေနတဲ့ျမင္းေပၚကက်တာဆိုေတာ့ ေမာင္ရွင္ေလာင္းအတာေလးမွာရွင္အျဖစ္ေတာင္မေရာက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ျမင္းေပၚကေခါင္းစိုက္က်တဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္က်တဲ့ေနရာမွာပဲ ပြဲခ်င္းျပီးဆံုးသြားပါေတာ့တယ္။စိန္ျမချမာလည္းသားအတာေလးအေလာင္းကို ရင္ဝယ္ပိုက္ငိုေၾကြးရင္းေျဖဆည္ျခင္းကင္းေဝးရာကေနအေျခမလွတဲ့ သြက္ခ်ာျခင္းဘဝေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ဘဝမွာတစ္ေယာက္ထဲအထီးက်န္ေနခဲ့ရတဲ့စိန္ျမတစ္ေယာက္တေန႔ေန႔မွာ သူသားေလးျပန္ေရာက္လာႏိုး၊ရွင္ျပဳရႏိုးနဲ႔သီခ်င္းေတြေအာ္ဆိုရင္း ရုးသြားေပေတာ့၏။စိန္ျမမွာနဂိုထဲမွလူခ်စ္လူခင္ကလည္းနဲပါး အခုလိုအရူးတပိုင္းဘဝေရာက္ရျပန္ေတာ့နဂိုအခံနဲ႔ဘယ္သူမွ ေကၽြးခ်င္ေပးခ်င္စိတ္မရွိၾကေတာ့ပဲေဘးမဲ့သာေပးထားလိုက္ၾကပါတယ္။ဒီရြာကို စာသင္သားအျဖစ္နဲ႔ေရာက္ရွိေနတဲ့အသွ်င္ဝါယမကလည္းအျဖစ္ဆိုးလွတဲ့ စိန္ျမျဖစ္စဥ္ကိုမၾကည္ရက္ႏိုင္တာနဲ႔ပဲဒီနယ္ေျမနဲေဝးလွ်င္သူ၏ၾကမၼာေၾကြးေတြ ေျပေစႏိုင္ေစရန္အလို႔ဌာမိမိရြာအျပန္အရုးစိန္ျမကိုေခၚေဆာင္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။

တကယ္တမ္းအတာစီးတဲ့ျမင္းေျပးသြားရတဲ့အျဖစ္အပ်က္က ျမင္းပိုင္ရွင္လွေသာင္းကေသသြားသူသူ႔ႏွမဝမ္းကြဲေငြရုံရဲ႕အျဖစ္ဆိုးအတြက္ စိန္ျမကိုလက္စားေခ်ရန္အတာစီးတဲ့သူျမင္းကိုဘယ္သူမွမျမင္ေအာင္အနားကေန ေျမြရုပ္ကေလးလွမ္းျပလိုက္ေတာ့ေျမြေၾကာက္တဲ့သူရဲ႕ျမင္းက ကဆုန္စိုင္းေျပးသြားရတာပါ။ဒီအေၾကာင္းကိုဘယ္သူမွမသိလိုက္ၾကပဲျမင္းက သူဘာသာစိတ္ရူးေပါက္ေျပးသြားတာလို႔ပဲအမ်ားကထင္ေၾကးေပးၾကပါတယ္။စိန္ေသာင္း၏ ဘဝၾကမၼာေၾကြးေၾကာင့္ေပေလာ၊သူေငြရုံအေပၚျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ အကုသိုလ္ေၾကာင့္ေပေလာ၊သူခ်မ္းသာစဥ္ကကမ္းကုန္ေအာင္ မိုက္မဲမႈေတြေၾကာင့္ေပေလာ၊လွေသာင္း၏ကလဲ့စားေၾကာင့္ေပေလာထိုထိုေသာ အေၾကာင္းအရာေတြကပင္စုေပါင္း၍စိန္ျမဘဝရူးသြပ္ျခင္းျဖင့္နိဂုံးခ်ဳပ္ရေပေတာ့မည္။