ေက်ာင္းသားမ႐ွိလွ်င္ ႏိုင္ငံ႐ွိမည္ေလာ့

ေခတ္အဆက္ဆက္မွအာဏာ႐ွင္ဟူသမွ်တို႔ သည္ေက်ာင္းသားလို႔အသံၾကားလိုက္ရသည္နဲ႔ ဘုရားေလာင္းအားေတြ႕ရေသာေဒဝဒတ္မင္း မစၦာတစ္ေကာင္တဖြယ္မိမိကိုယ္ေပၚတြင္မီး႐ိႉး ခံထားရသကဲ့သို႔ ပူျပင္းစြာခံစား ၾကရကာ မေနသာမထိုင္သာျဖစ္ရ၍ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခ်င္ၾကသည္။ မိမိစိတ္ထဲတြင္ျပစ္မွားသုတ္သင္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ အာဏာ႐ွင္လူမိုက္ဟူသမွ် ေက်ာင္းသား တို႔ကိုမုန္းတီးၾကသည္မွာ မဆန္းလွပါ။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတို႔သည္ ျဖဴစင္႐ိုးသား ၾကသည္၊ ေျဖာင္းမတ္ၾကသည္၊ မတရားမႈကို မလိုလားလက္သင့္မခံၾက၊ အမွန္တရားကို လိုလားၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုအတူ အမွားႏွင့္မတရားမႈကို ျငင္းပယ္ၿပီး အမွန္တရားႏွင့္တရားလမ္းမွ အျမဲ ေလွ်ာက္လွမ္း ၾကေသာလူငယ္မ်ားျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားတို႔ သည္ ေခတ္အဆက္ဆက္ မတရားမႈ ဟူသမွ်ကိုအျမဲဖီဆန္ ကန္႔ကြက္တြန္႔လွန္ တိုက္ခိုက္ေလ့ ႐ွိၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ေက်ာင္းသားတို႔အား မတရားမႈ လုပ္သူ အမွားလုပ္သူအားလံုးတို႔သည္ မျမင္ခ်င္ၾကေပ။ ျမန္မာေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ မ်ားအား မုန္းတီးေၾကာက္လန္းၾကသည္မွာ ဗိုလ္ေနဝင္းအစိုးရ ပဲမဟုတ္ပါ၊ဗိုလ္ေစာေမာင္ အစိုးရပဲ မဟုတ္ပါ၊ ဗိုလ္သန္းေရႊအစိုးရပဲမဟုတ္ပါ၊ ဗိုလ္သိန္းစိန္အစိုးရပဲလည့္ မဟုတ္ပါ၊ ျဗတိသွ်နယ္ခ်ဲအစိုးရတို႔ သည္လည့္ျမန္မာ ေက်ာင္းသားေတြ အေပၚေၾကာက္ရြံ႔ မုန္းတီးၾကပါသည္။ အမွန္တရားႏွင့္ တရားမွ်တမႈကို လက္မခံသူတို႔သည္ကား မည္သူပင္မဆို ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ မ်ားအားမုန္းတီး ေနၾကမည္ျဖစ္သည္။

ယေန႔ေခတ္ျမန္မာ ေက်ာင္းသားတို႔၏ အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္႐ွားမႈ ၊ႏိုင္ငံေရးလႈပ္႐ွားမႈ မ်ားသည္ယေန႔မွ အစျပဳလာသည္ မဟုတ္ပါ ျဗတိသွ်အင္ပါယာ လက္ေအာက္သို႔ က်ေရာက္ေနေသာအခါ သမယဆီက နယ္ခ်ဲၿဗိတိသွ်အစိုးရကို ဖီဆန္ခဲ့ၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားမွ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ အတူ ျမစ္ဖ်ားခံခဲျခင္းပင္။ ၁၉၂၀ျပည့္ႏွစ္ ရန္ကုန္ယူနီဗာစတီတကၠသိုလ္အား အိႏိၵယ ကာလကတၱား တကသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၏ လက္ေအာက္မွ ခြဲ႔ထြက္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံပညာေရး ဆိုင္ရာတကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႔တစ္ခု ဖြဲ႔စည္းထူေထာင္ေစခဲ့သည္က ေက်ာင္းသားတို႔၏ လႈပ္႐ွားမႈေၾကာင့္ပင္။ေက်ာင္းသားမ်ား သပိတ္ေမွာက္ၾကရျခင္းမွာ ကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ကထုတ္ျပန္ ေၾကညာခ်က္အရ အမ်ိဳးသားပညာေရးကို ဖိႏွိပ္သည့္အခ်က္အလက္မ်ား ပါဝင္ေနသည့္အတြက္ ရန္ကုန္ေကာ့လိပ္ႏွင့္ ဂ်င္ဆင္ေကာလိပ္မွ ေက်ာင္းသားတို႔ ေခါင္းေဆာင္၍သပိတ္ ေမွာက္ကာ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားတို႔ ၏လႈပ္႐ွား မႈသည္ ထိုေနရာတြင္အဆံုးမသတ္ ပဲအားပ်ိဳး ခဲ့သည္သာျဖစ္သည္။ ထိုသပိတ္မွအစျပဳ၍ အျခားမစ္႐ွင္ေက်ာင္းသား မ်ားကလည့္ ေထာက္ခံအားေပးလွ်က္ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူ မ်ားသပိတ္ေမွာက္ ရာ၌ပါဝင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုသပိတ္မွအစျပဳ၍ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီး ေကာလိပ္ေက်ာင္းထြက္ တစ္ခ်ိဳးႏွင့္ ပညာတတ္မ်ားပူးေပါင္းကာ အဂၤလိပ္စာမ်ား သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးခဲ့ၿပီး ျမန္မာျပည္တြင္ (National High School) အမ်ိဳးသားအထက္တန္း ေက်ာင္းမ်ား ၅၀ေက်ာ္အထိျဖစ္ေပါလာ ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ဝယ္အဂၤလိပ္အစိုးရ တို႔သည္ ထိုေက်ာင္းမ်ားအား အသိအမွတ္ ျပဳေပးသည္ဆိုေသာ္လည့္ အေထြေထြ ကုန္က်စ႐ိုက္မ်ားအား တာဝန္ယူေပးသည္မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္ကေက်ာင္းသားမ်ား၏ ႀကိဳးစား အားထုတ္မႈမ်ားႏွင့္ ဆရာဆရာမတိုသည္ ခက္ခဲစြာရပ္တည္ ေပးမႈေၾကာင့္ တိုင္းျပည္အတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ား ေမြးထုတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ဤေက်းဇူးသည္ ၁၉၂၀ျပည့္ႏွစ္ ေက်ာင္းသား သိတ္ႀကီးတြင္ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား သပိတ္ႀကီးမွဦးေဆာင္ ဦးရြက္ျပဳခဲ့ေသာ ေမာင္ဘခင္၊ေမာင္ဘိုးကြန္း၊ ေမာင္ဘဦး၊ ေမာင္ေအာင္ဒင္၊ေမာင္ထြန္းဝင္း၊ ေမာင္ေဖသိန္း၊ ေမာင္လွတင္၊ေမာင္ေမာင္ဧ၊ ေမာင္ ေကညီပိတ္၊ ေမာင္ဘ႐ွင္(သံတြဲ)ႏွင့္ ေမာင္ဘ႐ွင္(ထားဝယ္) ဟူေသာ သခင္ေက်ာင္းသားတို႔၏ ေက်းဇူးေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ၂၉၂၀ျပည့္ ၎တို႔၏ေက်ာင္းသားႏိုင္ငံေရး လႈပ္႐ွားမႈသည္ ပထမအႀကိမ္ျဖစ္သည္။ ၁၉၂၀ျပည့္တကၠသိုလ္သပိတ္ ျဖစ္ေပၚ ျခင္းသည္ တကၠသိုလ္တြင္ျပဌာန္းေသာ အက္ဥပေးကို မေက်နပ္၍ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ယင့္သပိတ္ႀကီးကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေရႊက်င္ေက်ာက္းတိုက္ ဆရာေတာ္ ဦးအရိယေက်ာင္း၌ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားစုေဝးပြဲ တစ္ခုလုပ္ၾကၿပီး ယင့္အက္ဥပေဒကို သပိတ္ေမွာက္ရန္ တညီတၫႊတိတည္း ဆံုးျဖတ္ကာ၁၉၂၀ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ ၁၀ရက္ေန႔အျဖစ္ လည့္ေကာင္း၊ ယခုအခါ ထိုေန႔အား အမ်ိဳးသားေန႔ထူးေန႔ျမတ္ အျဖစ္အထင္ကရ သတ္မွတ္ခဲ့သည့္ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ျဖစ္သလို ေက်ာင္းသားလႈပ္႐ွားမႈ၏ စာမ်က္နာအဖြင့္လည့္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ စင္စစ္ထိုေခတ္သည္ကား ေကာ့လိပ္ေက်ာင္းသား တကၠသိုလ္ေက်ာင္းထြက္ ပညာတတ္ဟူေသာ ေဝါဟာရသည္ ႐ွားပါးအဖိုးတန္လွၿပီး အလြန္ပင္အခြင့္ထူးတို႔ ျပည့္နက္ေနေသာ ေရြေရာင္အနာဂတ္၏ အဖိုးတန္မွတ္ေက်ာက္ မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ တကၠသိုလ္တက္ဖို႔ ဆိုသည့္အခြင့္အေရးသည္ ရခဲေပစြဒုလႅဘေပးကိုး။ ေက်ာင္းၿပီးသည္နဲ႔ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱာရား အတြက္ သက္ေတာင္း သက္သာဝင္ေရာက္ အမႈထမ္းကာအရာ႐ွိ အရာခံျဖစ္ေစ၊ မိဘခ်မ္းသာလွ်င္ႀကီးျမတ္ေသာ ေႏွာက္ခံဘြဲ တစ္ဘြဲ႔ျဖစ္ေစ လက္ဝယ္ပိုက္၍ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္း အေနသာေသာ အခါကာလပင္။ ထိုသို႔ေသာ ေရႊေရာင္အနာဂတ္လမ္းကို စြန္႔ပယ္၍အဆင့္အတန္းခြဲ႔ျခားထားသည့္ တကၠသိုလ္ပညာေရး ဥပေဒရဲရဲဝံ့ဝံ့ သပိတ္ေမွာက္ကာ ျမန္မာအမ်ိဳးသားလံုးအတြက္ အထက္တန္း ေက်ာင္းမ်ားျဖစ္ေပၚရန္ ထိုေခတ္ေက်ာင္းသားမ်ားႀကိဳးပစ္ ဖန္တီး ႏိုင္ခဲ့ၾကပါသည္။

တဖန္ေ႐ွ႕တြင္ဆိုခဲ့သလို၁၉၂၀တြင္ပထမ ေက်ာင္းသားသပိတ္ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္ေႏွာက္ ဆက္တြဲရလဒ္အျဖစ္အမ်ိဳးသား ေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ေတာ့သည္။ ထိုအမ်ိဳးသားေက်ာင္းမွတဆင့္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ျပည့္ဝ၍ႏိုင္ငံေရး အသိႏိုးၾကားေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား ေပၚထြက္ လာခဲ့ပါသည္။
၁၉၃၆ခုႏွစ္တြင္ လည့္သမိုင္းမရပ္၊ ဆက္၍စီးဆင္းျမဲဟူေသာ ေဝါဟာရသည္ ပထမေက်ာင္းသား သပိတ္ေပၚေပါက္ၿပီး ၁၆ႏွစ္ကာလအၾကာတြင္ ၁၉၃၆ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား သမဂၢ ေပၚထြန္းလာျခင္းျဖင့္ သက္ေသခံေလၿပီ။ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအားအမ်ားက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခဲ့ၾကသည့္ ေက်ာင္းသား ၉ဦးျဖင့္ဖြဲ႔စည္းလိုက္ၾကပါေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ပထမသပိတ္၁၉၂၀ျပည့္တြင္ ေအာင္ပြဲခံၾက သကဲ့သို႔ ျမန္မာသကၠရာဇ္၁၃၀၀ျပည့္အေရးေတာ္ပံုႀကီး ၁၉၃၈ခုႏွစ္၊၁၉၃၉ခုႏွစ္အေရးအခင္းမ်ား တြင္လည့္ေကာင္း ေက်ာင္းသားမ်ားပူးေပါင္းပါဝင္ မႈျဖင့္ ေရနံေျမသပိတ္ႀကီးေအာင္ပြဲႏြဲၾကရျပန္ပါသည္။ နယ္ခ်ဲအဂၤလိပ္ေခတ္တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ သပိတ္ေမွာက္ဆႏၵျပမႈမ်ားအနက္ ျမန္မာျပည္တြင္ ၁၃၀၀ျပည့္ႏွစ္ကေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ မဟာသပိတ္ေမွာက္မႈႀကီးသည္ အဂၤလိပ္အစိုးရကိုယ္တိုင္ ျသခ်ယူခဲ့ရသည့္ ဧရာမသပိတ္ေမွာက္ႀကီးျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ထိုသပိတ္ႀကီး၏မူလအစ သည္ကား အထက္ျမန္မာျပည္ေခ်ာက္ေရနံေျမဌာနတြင္ အစိုးရပိုင္ဘီအိုစီကုမၸဏီ၏မတရားေသြးစုတ္ ခ်ယ္လွယ္မႈႀကီးကိုမခံမရပ္ႏိုင္ၾကေသာ ေရနံေျမအလုပ္သမားမ်ားမွစတင္ဆႏၵျပ သပိတ္ေမွာက္ရာမွစတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိတို႔လုပ္အားျဖင့္ထုတ္လုပ္ခဲ့ေသာေရနံကိုပင္ မိမိတို႔သားသမီးမ်ားစာၾကည့္ရာ၌သံုးစြဲခြင့္မရ။ ေပးသည့္လစာေငြမွာလည့္အရာ႐ွိမ်ား၏ လစာေငြနဲ႔ႏိႈင္းၾကည့္ပါလွ်င္အပံုတစ္ရာပံုလို႔ တစ္ပံုမွ်ပင္မရ႐ွိၾကပါေခ်။ ႏွစ္႐ွည္ၾကာေညာင္းစြာ ဆင္းရဲပင္ပန္းခံလာၾကရသည့္အလုပ္သမား ထုႀကီးမ်ားအတြင္းမေက်နပ္မႈမ်ားကသိသိသာ သာႀကီးတိုးပြားလာခဲ့ရာမွေႏွာက္ဆံုးတြင္ မိမိတို႔၏လိုလားခ်က္မ်ား၊နစ္နာခ်က္မ်ား ပါဝင္ေသာ အခ်က္၁၂ခ်က္အားဘီအိုစီကုမၸဏီသို႔ ေတာင္းဆိုကာသပိတ္ေမွာက္ၾကပါေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ေရနံေျမအလုပ္သမားမ်ား၏ ေတာင္းဆိုခ်က္၁၂ခ်က္အားမလိုက္ေလ်ာ့ သျဖင့္အလုပ္သမားမ်ားမွာ သပိတ္ေမွာက္ၾကရေတာ့သည္။ လစာမဲ၊ဝင္ေငြမဲအလုပ္သမားတို႔သည္ ရက္ေပါင္း၃၂၂ရက္ေန႔အထိဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕မွေရနံေျမအလုပ္သမားတို႔သည္ မိုင္ေပါင္း၄၀၀ေက်ာ္ေဝးေသာနယ္ခ်ဲတို႔ အေျခစိုက္ရာရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို့္ခ်ီးတတ္ ဆႏၵျပရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကပါေတာ့သည္။ ထိုသို႔ ခ်ီးတတ္ဆႏၵျပရာတြင္ကား၊မီးရထား၊ သေဘၤာ ဘာတစ္ခုုမွမသံုးဘဲေျခက်င္ခ်ီတတ္ၾကမည္ဟု ရဲရဲေတာက္ယင့္ခရီး႐ွည္ခ်ီးတတ္ပြဲအား သခင္ဘြဲခံ(အဠာဝက)သခင္ဖို႔လွႀကီးက ေခါင္းေဆာင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ထိုမွအလုပ္သမားတို႔သည္ သပိတ္တပ္သား၂၀၀၀ေက်ာ္ပါဝင္သည့္ ေရနံေျမသပိတ္တပ္ႀကီးသည္၁၉၃၈ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလ၃၀ရက္တြင္ေခ်ာက္ၿမိဳ႕မွစတင္ ခ်ီးတတ္ၾကပါေတာ့သည္။၆ရက္ၾကာေသာအခါ မေကြးၿမိဳ႕ကိုေရာက္ၾကၿပီးနယ္ခ်ဲအစိုးရတို႔ သည္ခ်ီတတ္လာၾကေသာသပိတ္သားမ်ားအား ၿဖိဳခြင့္ရန္ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာပိုင္မ်ားထံ အမိန္းထုတ္၍အာဠာဝကသခင္ဖို႔လွႀကီး အပါအဝင္သပိတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုဖမ္းဆီး ခဲ့ၾကၿပီးမေကြးၿမိဳ႕အားပုဒ္မ၁၄၄ထုတ္ျပန္ လိုက္ပါေတာ့သည္။ ထိုမွစ၍ တျဖည့္ျဖည့္အလုပ္သမားထုတို႔၏သပိတ္ေမွာက္ မႈမ်ားတိုင္းျပည္တြင္တဆက္ဆက္ျပင္ထန္ လာေလေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္လည့္ ပူးေပါင္းပါဝင္ေနၾကပါေတာ့၏။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုဗဟိန္းႏွင့္ကိုဗေဆြအပါအဝင္အဖြဲ႔ဝင္ ၄ဦးတို႔သည္ နယ္ခ်ဲအစိုးရ၏ေႏွာက္ယွက္မႈျဖင့္ မေကြးၿမိဳ႕မွ ရန္ကုန္သို႔မခ်ီတတ္ႏိုင္၍ရက္ေပါင္း၂၀ေက်ာ္ ပိတ္ဆိုးခံေနရေသာသပိတ္တပ္သားမ်ားအား စိတ္ဓာတ္တတ္ႂကြေစရန္ အားေပးစကားမ်ားေျပာၾကား၍ဆက္လက္ခ်ီတတ္ ၾကပါရန္မဲထီးေက်ာင္းတိုက္၌တရားေဟာ လႈံ႕ေဆာ္ရာသပိတ္တပ္သားတစ္ရပ္လံုးမွ ေက်ာင္းသားမ်ားဘက္မွမားမားမတ္မတ္ရပ္ တည္ေနသည္ကသက္ေသျပၾကပါသည္။ ထိုေနရာတြင္ပင္ခ်က္ခ်င္းကိုဗဟိန္းတို႔အဖြဲ႔၄ဦး အားအာဏာပိုင္မ်ားကလာေရာက္ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ လက္နက္ကိုင္စစ္သားမ်ားဝိုင္းဝန္းပိတ္ဆိုး ေနသည့္ၾကားကပင္ေက်ာင္းသားတို႔ လာေရာက္အားေပးမႈေၾကာင့္လည့္ေကာင့္၊ မိမိတို႔ေ႐ွ့မွာဖမ္းဆီးခံလိုက္ရေသာေက်ာင္းသား ေလးဦး၏အျဖစ္ကိုလည့္ေကာင္းျမင္ေတြ႕ရၿပီး ေႏွာက္လက္နက္ကိုင္တို႔တားဆီးသည္ကို တြန္းလွန္ကာထိုးေဖာက္ကာ ဆက္လက္ခ်ီးတတ္ၾက ပါေတာ့သည္။ ထိုသို႔ခ်ီတတ္စဥ္ပုလိပ္အဖြဲ႔နဲ႔ရာဇဝတ္ဝန္ တို႔ပူးေပါင္းကားခ်ီတတ္ေရးေခါင္းေဆာင္ ၁၇ဦးအပါအဝင္က်န္အဖြဲ႔ဝင္၁၇ဦးႏွင့္စုစုေပါင္း၃၄ဦးထပ္မံအဖမ္းခံေနရျပန္ပါသည္။သို့္ေသာ္သပိတ္တပ္ႀကီးသည္က လက္ေလွ်ာ့မသြားပဲဇြဲလံုးလျဖင့္၆၂ရက္တိုင္တိုင္ ေျခက်င္ျဖင့္လမ္းေလွ်ာက္ဆက္လက္ခ်ီးကာ မိုင္ေပါင္း၄၀၀ေဝးကြာေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုဆိုက္ေရာက္လာၾကသည္။ ထိုျပင္၁၉၃၉ခုႏွစ္ဇြန္နဝါရီ၉ရက္၊ ျမန္မာသကၠရာဇ္၁၃၀၀ျပည့္ႏွစ္ျပာသိုလ္ လျပည့္၅ရက္တြင္အေထြေထြသပိတ္ႀကီး အျဖစ္ေတာင္သူလယ္သမား၊အလုပ္သမား၊ ေက်ာင္းသားတို႔စုစည္းကာေရႊတိဂံုကုန္းေတာ္ ေျခရင္းတြင္ႀကီးမားေသာ လူထုအစည္းေဝးႀကီးတစ္ရပ္ကို က်င့္ပခဲ့ေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္မူနယ္ခ်ဲအစိုးရသည္တစ္တိုင္းျပည္ အႏွံ႔က်ယ္ျပန္းစျပဳလာသည့္အေထြေထြ သပိတ္ႀကီးကိုႏွိမ္ႏွင္းရန္အတြက္ လက္နက္အားကို သံုးရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ယင္းကာလတြင္ ရဟန္း႐ွင္၊လူထုျပည္သူအေပါင္းအား အာဏာပိုင္နယ္ခ်ဲတို႔ရက္ရက္စက္စက္ ၿဖိဳခြင့္ရာယုဒသန္ေက်ာင္းကိုေအာင္ေက်ာ္ အပါအဝင္သံဃာလူထုေျမာက္မ်ားစြာ ေသးဆံုး၊ ဖမ္းဆီးခံခဲၾကရပါသည္။ သို႔ေသာ္ေက်ာင္းသားမ်ားမက်ဆံုးပါ ထို၁၃၀၀ျပည့္အေရးေတာ္ပံုေၾကာင့္ ေဒါက္တာဘေမာ္၏ၫႊန္းေပါင္းအစိုးရ ျပဳတ္က်သြားခဲ့ရသည္။ ေႏွာက္ေက်ာင္းသားမ်ား၏၁၉၂၀ျပည့္ပထမ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္႐ွားမႈ ျမစ္ဖ်ားခံမ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားေၾကာင့္ နယ္ခ်ဲအစိုးရသည္၁၈၅၅ခုႏွစ္မွစ၍အုပ္စိုးခဲ့ရာမွ ၁၉၄၈ခုႏွစ္တြင္လံုးကြၽတ္လႊတ္ေရးေပးလိုက္ ရသည္ကေမ့မရေသာသမိုင္းသက္ေသျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းသားမ႐ွိလွ်င္ႏိုင္ငံလည့္႐ွိမည္ မဟုတ္ပါ။ လူမ်ိဳးသည္လည့္႐ွိမည္မဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံသည္ ေက်ာင္းသားလူထုတို႔၏ႏိုင္ငံဟုဆိုႏိုင္သည္။ ေက်ာင္းသား႐ွိမွပညာတတ္႐ွိမည္။ပညာတတ္ ႐ွိမွတိုင္းျပည္ကိုေကာင္းေအာင္တည္ေဆာက္ ဖန္တီးႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုမွသာလွ်င္ တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတတ္လာမည္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားလူထုမ်ားေၾကာင့္သာတိုင္းတပါး အုပ္ခ်ဳပ္ခံလက္ေအာက္မွလႊတ္ေျမာက္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ကိုလႊတ္ေရးရေအာင္ႀကိဳးပစ္ခဲ့ၾကေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္သည္လည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္။

သို႔ေသာ္ယခုျမန္မာနို္င္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ မိမိတု့ိအာဏာထိုင္ခုံရေအာင္ အသက္ေပးႀကိဳးပမ္းေပးခဲ့႐ွာေသာသမိုင္း ေက်ာင္းသားႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္းမ်ား၏ မ်က္နာကိုမေထာက္အားမနားပဲ ေက်ာင္းသားဆိုေသာအသံၾကားလွ်င္ျဖင့္ ဝိုင္းဝန္း႐ို္ကခ်ိဳးဖ်က္ဆီးခ်င္ၾကသည္။ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခ်င္ၾကသည္။ အတိတ္သမိုင္းစာမ်က္လွန္ၾကည့္လွ်င္ ေက်ာင္းသားလူထုမ်ားအားသတ္ျဖတ္မႈႏႈန္းသည္ တိုင္းတပါးလူမ်ိဳးျခားတို႔အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ထက္ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းအုပ္ခ်ဳပ္မင္းျပဳစဥ္ကာလတြင္ သတ္ျဖတ္မႈႏႈန္းသည္အဆေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ပုိေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ တိုင္းျပည္တြင္မတရားဖိႏွိပ္အႏိုင္မႈ႐ွိေနေသး သေရြး၁၉၂၀ျပည့္ေန႔မွျမစ္ဖ်ားခံ ေသာ ေက်ာင္းသားသပိတ္ႀကီးမွမ်ိဳးဆက္ေသြး သည္ အျမဲမျပတ္စီးဆင္းေနအံုးျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းသားလူထုတစ္ရပ္လံုး တို႔သည္ တစ္ေန႔ေအာင္ပြဲခံရမည္မွာမလြဲ..ဤခရီးသည္လည့္နီေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း။

<ေက်ာင္းနံရံမွေမာ္ကြန္းမ်ားစာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ထားသည္>

၁၅.၁၁.၂၀၁၄