လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုသည္မွာ

၁၉၄၆ ခုနွစ္ ၊ မတ္လ၏ တစ္ခုေသာနံနက္ခင္းတြင္ျဖစ္သည္ ။ ျပည္ခရိုင္ ၊ပန္းေတာင္းျမိဳ.နယ္ ဖဆပလ ဥကၠဌ ဦးထြန္းေရြွသည္ လက္မွနာရီကိုၾကည္.၍ ပန္းေတာင္းကမ္းနားလမ္းဆီသို.ခပ္သုတ္သုတ္ခရီးနွင္ေနသည္ ။ သူ.စိတ္ထဲတြင္ မွီမွမွီပါ.မလား ၊ေနာက္မ်ားက်ေနျပီလားဟု စိုးရိမ္ေနမိသည္ ။ သူနွင္.အတူပါလာေသာ ရပ္မိရပ္ဖအခ်ိဳ.ကို ပင္ ေစာင္.ရတာစိတ္မရွည္ခ်င္ ။သူတို.လမ္းေလ်ွာက္တာေနွးလြန္းလွသည္ဟု ေတြးေနမိသည္ ။ ယေန.သည္ ပန္းေတာင္းျမိဳ.တြင္နိုင္ငံေရးအရ ထူးျခားေသာေန.တစ္ေန.ျဖစ္သည္ ။ ျမန္မာနိုင္ငံတစ္၀န္းလံုးတြင္ လွည္းေနေလွေအာင္းျမင္းေဇာင္းမက်န္ လူထုေထာက္ခံမွုအျပည္.ရထားေသာ ဖ.ဆ.ပ.လ အခြဲ.ခ်ဳပ္ၾကီး၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတစ္ေယာက္ ေရာက္လာမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင္.ပင္ျဖစ္သည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုၾကိဳဆိုရန္ သူနွင္.တကြ ျမိဳ.မိျမိဳ.ဖမ်ားသည္ ကမ္းနားသို. ဦးတည္သြားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။သူ.အိမ္မွာ ဧည္.ခံေက်ြးေမြးေရးၾကိဳဆိုေနရာခ်ထားေရးမ်ားကိုစီမံေနရသျဖင္. အနည္းငယ္ေနာက္က်သြားသျဖင္.စိတ္ေလာေနရျခင္းျဖစ္သည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ျပည္ျမိဳ.မွ ေမာ္ေတာ္ျဖင္.ေရာက္လာမည္ဟုသတင္းရထား၏ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တရားေဟာမည္.ေနရာကိုလည္း ျမိဳ.အစြန္ကြင္းျပင္ၾကီးတြင္စီစဥ္ထားျပီးျဖစ္သည္ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလိုက္ပါလာေသာ ေမာ္ေတာ္သည္ ပန္းေတာင္းျမိဳ.အစြန္တြင္ဆိုက္ေရာက္လာခဲ.ျပီးျဖစ္သည္ ။ ေနြရာသီ ေရက်၍ ေသာင္ျပင္ၾကီးက်ယ္ျပန္.စြာထြန္းေနေသာအခါမို. ခါတိုင္းေမာ္ေတာ္ဆိုက္ေလ.ရွိေသာေနရာသို. ေမာ္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို.ကိုေရာက္ေအာင္မပို.နိုင္ပါေခ် ။ ေမာ္ေတာ္ဆလင္သည္ အားတုန္.အားနာျဖင္. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုၾကည္.၍
“ အားနာစရာေတာ.ေကာင္းေနပါျပီ ၊ ေမာ္ေတာ္ကေရွ.ဆက္သြားလို.မရ ေတာ.ဘူး ၊ အရိပ္ထဲကပဲ ဦးထြန္းေရြွတို. လာၾကိုတဲ.အထိေစာင္.ပါဦး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ “
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ ေမာ္ေတာ္ဆလင္ေျပာေသာစကားမ်ားကို နားထဲသို.၀င္ဟန္မတူ ၊ ပါတ္၀န္းက်င္ကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည္.ရွုအကဲခတ္ေနသည္ ။ ထို.ေနာက္တစ္စံုတစ္ခုကိုမွတ္မိဟန္နွင္.
“ ဒီေနရာကိုက်ဳပ္သိျပီဗ် ၊ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက ေတာ္လွန္ေရး မွာက်ဳပ္ေရာက္ဖူးတယ္ ၊ လာေခါ ္တဲ.သူဘာလို.ထိုင္ေစာင္.ေနမွာလဲ ၊က်ဳပ္ဘာသာက်ဳပ္သြားနွင္.မယ္ ၊ လာေဟ.ဗိုလ္ထြန္းလွ “
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေျပာေျပာဆိုဆို အပါးေတာ္ျမဲဗိုလ္ထြန္းလွကိုေခါ ္၍ ေမာ္ေတာ္ေပါ ္မွဆင္းသြားျပီး ၊ ေမာ္ေတာ္ေမာင္း သူဘက္လွည္.ကာ
“ ဦးထြန္းေရြွတို.လာၾကိဳရင္ က်ဳပ္သူ.အိမ္ကို ကမ္းနားအတိုင္း လမ္းေလ်ွာက္သြားျပီလို.ေျပာလိုက္ပါ အိမ္ကပဲေစာင္.မယ္ “ ေသာင္ျပင္ကိုျဖတ္၍ေလ်ွာက္လာၾကေသာ ဦးထြန္းေရြွနွင္. ပန္းေတာင္းျမိဳ.ခံမ်ားမေရာက္ေသးမီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နွင္.ဗိုလ္ထြန္းလွတို.သည္ ကမ္းနားေပါ ္သို.တက္ကာလမ္းေလ်ွာက္ထြက္ခြာသြားေတာ.သည္ ။ မိနစ္နွစ္ဆယ္ခန္.ၾကာေသာအခါမွ လာၾကိုေသာလူတစ္စုေရာက္လာ၏ ။
“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သြားနွင္.ျပီဗ် ၊ ဦးထြန္းေရြွအိမ္ကေစာင္.မယ္တဲ . “
ထိုအခ်ိန္တြင္ ပန္းေတာင္းျမိဳ.နယ္ ဖ.ဆ.ပ.လ ဥကၠဌ ဦးထြန္းေရြအိမ္မွာ လူအနည္းငယ္ပဲရွိသည္ ။ လူၾကီးမ်ားက ကမ္းနားေမာ္ေတာ္ဆိပ္သို.ဆင္း၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုသြားၾကိဳသည္ ။ လူငယ္မ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္တရားေဟာမည္. တရားေဟာစင္ျမင္.၀ယ္ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္စရာရွိသည္မ်ားကိုေဆာင္ရြက္ရန္ထြက္သြားၾကသည္ ။ အိမ္၌ ၀ိုင္းလုပ္၀ိုင္းစားအခ်ိဳ.နွင္. ဦးထြန္းေရြွ၏ညီေတာ္သူ ဦးတင္ေဆြပဲရွိသည္ ။
“ ဦးထြန္းေရြ တို.အိမ္လားခင္ဗ် ၊ က်ဳပ္တို.ကသူ.ဧည္.သည္ေတြပါ “
အိမ္ေရွ.မွရပ္၍ေမးေနေသာ ဧည္.သည္နွစ္ေယာက္ကိုမည္သူမည္၀ါေတြမွန္း ဦးတင္ေဆြမသိ ။ယခုေခတ္လို ရုပ္ျမင္သံၾကား လဲမေပါ ္ေသး ၊ သတင္းစာစသည္မ်ား ကလည္းေတာနယ္ဘက္သို.အေရာက္အေပါက္နည္းသည္မို. ဦးတင္.ေဆြသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုၾကားဖူးရံုျဖင္.ၾကည္ျငိဳေနေသာ္လည္းအျပင္တြင္တစ္ခါမ်ွမျမင္ဖူးပါေခ် ။ သူ.စိတ္ထဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ပန္းေတာင္းသို.ေရာက္လာလ်င္ ေ၀လမင္းသားျမန္မာျပည္လာသလို ဆိုင္းနွင္.ဗံုနွင္. အကနွင္.အခုန္နွင္. ရုတ္ရုတ္သဲသဲၾကိဳဆိုၾကမည္ဟုထင္မွတ္လ်က္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုသူကိုေမ်ွာ္ေန၏ ။
“ ထိုင္ၾကဦးဗ်ာ အစ္ကိုၾကီး ဦးထြန္းေရြွက ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို.ကိုသြားၾကိဳေနတယ္ “
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ၾကမ္းျပင္ေပါ ္တြင္ပဲ ထိုင္ခ်လိုက္သည္ ။ အပါးေတာ္ျမဲဗိုလ္ထြန္းလွလည္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဘးတြင္ ၀င္ထိုင္ လိုက္၏ ။
“ ဆာလိုက္တာဗ်ာ ၊ ဘာစားစရာရွိလဲဗ် “
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက စားစရာတစ္ခုခုေတာင္းေနသျဖင္. အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ ဦးတင္ေဆြက
“ ခက္တာပဲဗ်ာ ၊ စားပြဲေပါ ္က ဟာေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို.လာရင္ဧည္.ခံဖို.ျပင္ထားတာဗ် ၊ ကဲပါဗ်ာ ေရာ. ခင္ဗ်ားတို.စားဖို.နည္းနည္းခြဲေပးပါ.မယ္ “
က်က်နနျပင္ဆင္ထားေသာ စားပြဲေပါ ္သို. ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို.ကိုမဖိတ္ေခါ ္ပဲ အိမ္ရွင္သည္ ေၾကြရည္သုတ္ သံပုဂံျပားနွစ္ခ်ပ္ထဲတြင္ေကာက္ညင္းေပါင္းမ်ားကိုထည္.ကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို.ေရွ.တြင္လာခ်၏ ။ ထို.ေနာက္ သံဇလံုတစ္ခုျဖင္. ဘူးသီးေၾကာ္ ၊ပဲေၾကာ္ ၊ပဲနက္ေၾကာ္ မ်ားကိုလာခ်ေပးျပီး ဦးတင္ေဆြသည္ လုပ္စရာအလုပ္မ်ားကိုဆက္လုပ္ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို.ကိုေမ်ွာ္ေန၏ ။ ကာကီေရာင္ယူနီေဖာင္းခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကို၀တ္ထားေသာ လူစိမ္းနွစ္ေယာက္သည္ ေကာက္ညင္းေပါင္းကို အားရပါးရပလုပ္ပေလာင္းစားရင္း စကားေျပာေနၾကရာ သူတို.ေျပာသည္.စကားထဲတြင္ အဂၤလိပ္ ၊ စကၠဴျဖဴစာတမ္း ၊ လြတ္လပ္ေရးစသည္ျဖင္. မၾကာမၾကာပါလာသျဖင္. တယ္ၾကီးက်ယ္တဲ.ေကာင္ေလးေတြပါလားဟု ဦးတင္ေဆြကျပံဳးမိေသးသည္ ။
မၾကာမီ ဦးထြန္းေရြွနွင္.အဖြဲ.သည္ ပ်ာယီးပ်ာယာေရာက္လာ၏ ။ အိမ္ထဲသို.ကမန္းကတန္း၀င္လာရင္း
“ ေဟာဗ်ာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို.ေရာက္ေနျပီ ၊ၾကမ္းေပါ ္မွာထိုင္လို.ပါလား ၊ထပါထပါ ကုလားထိုင္ေပါ ္ကိုၾကြပါ ၊ဒီမွာ စားေသာက္စရာျပင္ထားပါတယ္ “ ဟု အားတံု.အားနာေျပာလိုက္ေလသည္ ။ ထိုအခါမွ ငခ်ြတ္ကေလးေတြ ၊ခ်ာတိတ္လူစိမ္းေတြဟုသူထင္ေနေသာ ေကာင္ေလးမွာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျဖစ္ေနမွန္းဦးတင္.ေဆြသည္ထိပ္ထိပ္ျပာျပာျဖစ္ကာသိသြားခဲ.ေလသည္ ။
“ ရပါတယ္ဗ်ာ ၊ က်ဳပ္တို. အခုပဲစားျပီးပါျပီ ကဲ က်ဳပ္တရားေဟာသြားရမယ္.ေနရာကိုသာသြားၾကစို. ဦးထြန္းေရြွ “ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူ.ကို အေလးမထားပဲ သာမန္ဧည္.သည္တစ္ေယာက္လိုဧည္.ခံေက်ြးေမြးျခင္းကိုေခါင္းထဲမွာလံုး၀မထားပဲ နိုင္ငံေရးတရားေဟာဖို.သာေျပာေနျခင္းကိုၾကည္.၍ ဦးထြန္းေရြွတို.လူစုမွာ အထူးပင္အံ.ၾသၾကည္ျငိဳၾကေလသည္ ။
“ ခနေစာင္.ပါဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၊က်ြန္ေတာ္တို. ကားစီစဥ္ထားပါတယ္ “
“ အံမယ္ တယ္ဟုတ္ပါလား ကားေတြဘာေတြနဲ. ဒါနဲ.ကားကဘယ္မွာလဲ “
“ ကားက လာေနပါျပီဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၊ ေဖာင္နဲ.သယ္လာပါျပီ ခနပဲေစာင္.ပါ ေရာက္လုပါျပီ “
“ ဘာဗ် ၊ ကားကိုေဖာင္နဲ.သယ္လာတယ္ဟုတ္စ ၊ ဘယ္က ကားမို.လို.ေဖာင္နဲ.သယ္ရတာလဲ “
“ ဒီလိုပါဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၊ ပန္းေတာင္းမွာ ကားေကာင္းေကာင္းမရွိေတာ. ျပည္ျမိဳ.က ကားကိုေဖာင္ေပါ ္တင္ျပီး သယ္လာရတာပါ ၊ မၾကာပါဘူူးေရာက္ေတာ.မွာပါ “
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မ်က္နွာသည္ ရုတ္တရက္ေဒါသျဖင္.နီျမန္းသြား၏ ။ ပထမေသာ္ စီးစရာကားအဆင္သင္.မျဖစ္သျဖင္.စိတ္ဆိုးသြားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဦးထြန္းေရြွနွင္.ျမိဳ.ခံမ်ားထင္ေသး၏ ။ သို.ေသာ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိတ္ဆိုးသည္မွာကားဤသို.ျဖစ္ေပေၾကာင္း ေငါက္ငမ္းေျပာဆိုမွသိရေလသည္ ။ဗိဳလိခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူ.ကိုေကာက္ညင္းေပါင္းေက်ြးထားေသာအိမ္ရွင္ရယ္လို.လည္းမေထာက္ညွာ ။ သူ.ကိုကားစီးရေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးသည္ကိုလည္းေက်းဇူးမတင္သည္.အျပင္
“ ဒီမွာ ဦးထြန္းေရြွ ခင္ဗ်ားေတာ္ေတာ္အသံုးမက်ပါလား ၊ အခုလိုတစ္တိုင္းျပည္လံုး လူေတြဆင္းရဲငတ္ျပတ္ေနတဲ.ေခတ္ထဲမွာ က်ဳပ္စီးဖို.ကားတစ္စီးကို ျပည္ကေန ၊ပန္းေတာင္းအထိ ျမစ္ကူးေခ်ာင္းျခား ေဖာင္နဲ.သယ္လာတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ရွက္ဖို.ေကာင္းသလဲ ။ မေတာ္တဆ ကားျမစ္ထဲထိုးက်သြားရင္ ဘယ္ေလာက္ေငြေတြေလ်ာ္ရမလဲ ။ ဒီလိုဖားတာမ်ိဳးကိုက်ဳပ္လံုးလံုးမၾကိဳက္ဘူး ၊ ဒီအတြက္ကုန္မယ္.ေငြေတြကိုတိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ရန္ပံုေငြထည္.ၾကစမ္းပါ မေယာင္ရာဆီမလူးၾကပါနဲ. “
ဦးထြန္းေရြွသည္ သူ.ကိုလူပံုအလည္တြင္နွစ္ျပားမတန္ေအာင္ ရွုတ္ခ်ေျပာဆိုေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို စိတ္မနာရံုမက ၊ ထိုင္ျပီး ရွိခိုးဦးခ်ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပင္ၾကည္ညိုလြန္းသျဖင္.မ်က္ရည္မ်ား၀ဲလာေပေတာ.သည္ ။
“ ဒီကေန တရားေဟာမယ္.ေနရာကို ဘယ္ေလာက္ေ၀းသလဲ ဦးထြန္းေရြွ “ ဟူေသာဗိုလ္ခ်ဳပ္အသံကိုၾကားမွ သူ.စိတ္ကိုအျမန္ထိမ္းခ်ဳပ္ကာ
“ တစ္မိုင္ခြဲေလာက္ေတာ.ေ၀းပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ “ ဟု ကမန္းကတမ္းေျဖလိုက္မိေလသည္ ။
“ တစ္မိုင္ခြဲဆိုတာ ဘာေ၀းသလဲဗ်ာ ၊ စစ္အတြင္းက ဒိထက္ေ၀းတဲ.ေနရာေတြက်ဳပ္လမ္းေလ်ာက္လာတာပဲ ၊အခုလဲလမ္းေလ်ာက္ၾကတာေပါ. ။ အေဆာင္အေယာင္ေတြ ပကာသနေတြ က်ဳပ္မၾကိဳက္ဘူး ၊က်ဳပ္လိုခ်င္တာလြတ္လပ္ေရးစိတ္ဓါတ္ပဲ ၊ ကဲေရွ.ကလမ္းျပၾက “ ဟုဆိုကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေဖာ.ဦးထုပ္ကိုေဆာင္းကာ အိမ္ေပါ ္မွ ျဗဳန္းဆိုဆင္းသြားသျဖင္. ဖ.ဆ.ပ.လ နွင္. ျမိဳ.ခံမ်ားသည္ ကပ်ာကယာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေနာက္မွ ေျပးလိုက္ၾကရပါေၾကာင္း .....

သရ၀ဏ္(ျပည္)