လရိပ္ေတြ
မႏိုးမခ်င္း
စံပယ္ခင္းဟာ
ေစာင့္ေနရ၊
အပ်က္အတိုင္းပင္လယ္
လမ္းထက္နိမ့္
ဘဝမယဥ္ေက်းမႈ
အသံဗလံမ်ားလႈပ္ယမ္း
ေန့ရက္ေဟာင္းစုတ္ျဖဲတဲ့
ေလရိုင္းႏွယ္
ဒီ ေရ ေျပး ခဲ့၊
အတားအဆီးမဲ့အိမ္
အိပ္ေကာင္းတုန္း။ ။
ေမာင္သိန္းေဇာ္
၁၉၉၅၊ ေအာင္ပင္လယ္
(ေတာင္ကုန္းအေဟာင္းမ်ား ကဗ်ာစာအုပ္မွ...)
No comments :
Post a Comment
မဂၤလာပါ။ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အားတစ္ခုေပါ့။