.jpg)
မိုးျပာေရာင္ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ့ၾကီးျပီး တျဖည္းျဖည္းေရြ႕လ်ားေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြကိုေငးေမာရင္း ပိတ္ေလွာင္မြန္းက်ပ္ေနတဲ့စိတ္ေတြကို ခိုင္မာစြာရပ္တည္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲကေန တဆင့္ျပီးတဆင့္ လႊင့္ယူထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ခဏတာေလာက္ မင္းတို႔ေတြ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ယူလိုက္ၾကပါဦး။စကၠန္႕ႏွင့္အမွ် မရပ္မနား တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရေသာ သူတို႕ေတြကို ကမၻာေျမၾကီး၏ဆြဲငင္အားထဲကေန ရံုးထြက္ျပီး ေျခဦးတည့္ရာကို သြားသြားလာလာျပဳၾကေပဦးေတာ့။မေမ်ာ္လင့္ထားေသာ ျဖစ္အင္ေတြကို သြားေရာက္ေတြဆံုျပီး အေတြအၾကံဳသစ္ေတြ ဖန္ဆင္းၾကေပဦးေလာ့။သင္တို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြေဟာင္းခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို ေခတၱမွ် ေၾကာခိုင္းျပီးသြားၾကေလ။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ဧဒင္ဥယ်ာဥ္”တဲ့ အဝင္ဝဆိုင္းဘုတ္က ေရးထားတာကိုဖတ္ျပီး သူရဲ႕ေျခလွမ္းေတြက အဲဒီဘက္ကို ဦးတည္ျပီးသြားခ်င္ေနတယ္။အထဲမွာ ဘာေတြရွိေနလိမ့္မလဲဆိုတာကို သူဘာေၾကာင့္မ်ား သိခ်င္ေနမိပါလိမ့္။ကမၻာဦးလူသား အာဒံနဲ႔ ဧဝကိုပဲေတြ႔မလား။ဒါမွမဟုတ္ ပန္းသီးပင္လိုေခၚေဝၚသမုတ္ထားတဲ့ ကမၻာဦးအဆိပ္ပင္ေတြကိုပဲေတြ႕မလား။ဒိုင္ႏိုေဆာ၊ ထရိုင္ႏိုေဆာဆိုတဲ့ ေရွးဦးအေကာင္ၾကီးေတြပဲရွိေနလိမ့္မလား။ ေက်ာက္ေခတ္လို႔ လက္ရွိ အီးေခတ္လူသားေတြ အမည္နာမျပဳထားတဲ့ ပရိုင္းမိတ္ေတြခ်ည္းပဲ ရွိေနၾကမလား။ဒီလို သို႔ေလာသို႔ေလာအသိနဲ႔ လက္မွတ္မဝယ္လိုက္ရပဲ သူအလိုလို ဝင္ေပါက္တံခါးမွ ျဖတ္သန္းသြားပါသည္။အထဲေရာက္ေတာ့လဲ ဘယ္အခ်င္းအရာကိုမွ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ေတြ႔ရပဲ ပိန္းပိတ္ေအာင္ျဖစ္ေနတဲ့ ျမဴခိုးေငြ႕ေတြကိုသာ ေတြ႔ရတယ္။(မ်က္မွန္တတ္ထားေတာ့ ေရေငြ႔ရိုက္ျပီး မျမင္ရတာကို။:P)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ဧဒင္ဥယ်ာဥ္”တဲ့ အဝင္ဝဆိုင္းဘုတ္က ေရးထားတာကိုဖတ္ျပီး သူရဲ႕ေျခလွမ္းေတြက အဲဒီဘက္ကို ဦးတည္ျပီးသြားခ်င္ေနတယ္။အထဲမွာ ဘာေတြရွိေနလိမ့္မလဲဆိုတာကို သူဘာေၾကာင့္မ်ား သိခ်င္ေနမိပါလိမ့္။ကမၻာဦးလူသား အာဒံနဲ႔ ဧဝကိုပဲေတြ႔မလား။ဒါမွမဟုတ္ ပန္းသီးပင္လိုေခၚေဝၚသမုတ္ထားတဲ့ ကမၻာဦးအဆိပ္ပင္ေတြကိုပဲေတြ႕မလား။ဒိုင္ႏိုေဆာ၊ ထရိုင္ႏိုေဆာဆိုတဲ့ ေရွးဦးအေကာင္ၾကီးေတြပဲရွိေနလိမ့္မလား။ ေက်ာက္ေခတ္လို႔ လက္ရွိ အီးေခတ္လူသားေတြ အမည္နာမျပဳထားတဲ့ ပရိုင္းမိတ္ေတြခ်ည္းပဲ ရွိေနၾကမလား။ဒီလို သို႔ေလာသို႔ေလာအသိနဲ႔ လက္မွတ္မဝယ္လိုက္ရပဲ သူအလိုလို ဝင္ေပါက္တံခါးမွ ျဖတ္သန္းသြားပါသည္။အထဲေရာက္ေတာ့လဲ ဘယ္အခ်င္းအရာကိုမွ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ေတြ႔ရပဲ ပိန္းပိတ္ေအာင္ျဖစ္ေနတဲ့ ျမဴခိုးေငြ႕ေတြကိုသာ ေတြ႔ရတယ္။(မ်က္မွန္တတ္ထားေတာ့ ေရေငြ႔ရိုက္ျပီး မျမင္ရတာကို။:P)
အေတာ္ခပ္လွမ္းလွမ္းေလး ေလ်ာက္လာတဲ့အထိ ျမင္ျမင္သမွ်အရာအားလံုးဟာ ပကတိ ဒီအတုိင္းေတြၾကီးပဲျဖစ္ေနလို႔ ဝင္လာမိတာေတာင္ မွားသြားျပီလို႔ အျပစ္တင္ေဝဖန္ ညီးတြားလိုက္တယ္။ဒါေပမယ့္ တစ္ခုသတိထားမိတာက အဝင္ထဲကေန လက္တေလာေရာက္ေနတဲ့ ဒီေနရာအထိကို ေျခေထာက္ေတြ မလႈပ္ရွားရပဲ သူ႔အလိုလို အလိုက္သင့္ေလး စီးေျမာလိုက္ပါလာတာကိုေတာ့ သူသတိထားမိေကာင္းထားမိေလရဲ႕။(ေရႊ႕လ်ားစက္ေလွကားေပၚ ေျခေထာက္ေရာက္သြားလို႕လဲ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။:P)
“ဟိတ္၊ ရပ္စမ္း။ မင္းက ဘယ္သူခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ဒီအထဲ ေရာက္လာတာလဲ။”
ၾကီးမားထည္ဝါေသာ အသံတစ္သံက သူ႔အေနာက္ကေန ဝင္ေရာက္လာျပီး နားစည္ထဲသို႔ က်ယ္ေလာင္စူးရွစြာျဖင့္ လာေရာက္ရိုက္ခတ္သြားတယ္။အသံရွင္ရွိရာဘက္သို႔ လွည့္ျပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့
“အိုး....လာ......လား”(ကုလားသံေလးျဖင့္) အလင္းေရာင္ေတြျဖာဆင္းေနတဲ့ အနီေရာင္အလင္းတန္းၾကီးက သူဆီကိုထိုးဆင္းလာတာကိုေတြ႕ရတယ္။သူေတာင္ ဒီအနီအလင္းေရာင္ဟပ္ျပီး ကိုယ္ေရာင္ေတာက္ပလာတာတယ္လို႔ သူဘာသာ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ အနီေရာင္ၾကီးက သူအနားေရာက္လာေတာ့ ပံုပန္းသ႑ာန္က သူငယ္ငယ္က ၾကည့္ဖူးတဲ႔ဇာတ္ပြဲေတြထဲက ေဇာ္ဂ်ီလိုလိုပါပဲ။
“ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားကေကာ ဘယ္သူလဲ။က်ဳပ္က အျပင္ဘက္က ဆိုင္းဘုတ္နာမည္ေၾကာင့္ ဝင္လာတာ။(အိမ္နားက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္နာမည္လိုလိုနဲ႔ :P)စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလို႔၊ေနာက္ျပီး ဒီအထဲမွာ ဘာေတြ ရွိေနလိမ့္မလဲဆိုတာလဲ သိခ်င္လို႔ ဝင္လာတာပါ။”
“ငါ မင္းကိုေမးေနတာ မင္းကို ဘယ္သူက ခြင့္ျပဳလို႔ ဒီအထဲထဲေရာက္လာတာလဲ ေမးေနတာ။ဟိုဟိုဒီဒီေလ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔။”
(စိတ္ထဲေတြးမိလိုက္တာက ရံုးက အေပါက္ေစာင့္ ေလသံမ်ိဳးနဲ႔။:P)
“က်ဳပ္ ဒီအဝမွာေတာ့ ဘယ္သူမွလဲမေတြ႔ခဲ႔ဘူး။ေနာက္ျပီး အခုခ်ိန္ထိ က်ဳပ္ေျခလွမ္းေတြ တစ္ခ်က္မွ မလွမ္းရေသးဘူး။သူ႔အလိုလိုကို ေရႊ႕လာတာ။”
“ဘာ….ဘာေျပာတယ္။သူအလိုလိုေရာက္လာတာ။မင္းက ဘာမို႔လို႔ ဒီကိုေရာက္လာတာလဲ။”
(အေမးအျမန္းအေတာ္ထူတယ္။ဧကန္န ဂ်ာနယ္လစ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပံုပဲ။)
“က်ဳပ္လား။က်ဳပ္က သကၠရာဇ္ ၂၀၀၉ ခု လူသားပါ။က်ဳပ္ေနတဲ့ေခတ္က အီလက္ထေရာနစ္လို႔ေခၚတဲ့ အီးေခတ္ကပါ။အခု က်ဳပ္က အဝင္ဝမွာေရးထားတဲ့ ကမၻာဦးေခတ္က ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ရဲ႕နာမည္လို ေရးထားတာေတြ႕လို႔ဝင္လာတာပါ။”
“မင္းေျပာတဲ့ ဧဒင္လားဘာလားေတာ့မသိဘူး။မင္းအခုေရာက္ေနတာက ဂမၻီရေမွာ္ဝင္ေနတဲ့ မဟာျမိဳင္ေတာၾကီးပဲ။ရွမ္းဘဲလားလို႕လဲေခၚတယ္။”
“ဒါဆုိရင္ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္မဟုတ္ေတာ့ ျပန္ဘူးေပါ့။"
"အဲဒါလဲ ဟုတ္တယ္။အဲဒါအရင္တုန္းက နာမည္။အခုေတာ့ ရွမ္းဘဲလားလို႔ ျမန္မာဆန္ဆန္ေျပာင္းလိုက္တာ။"
"'ဒါဆို က်ဳပ္အခုေရာက္ေနတာ ရွမ္ဂရီလာလို႕ေခၚတဲ့ ရွမ္းဘဲလားေပါ့။ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားက ဘာလဲ ေဇာ္ဂ်ီလား။ေဆးၾကိတ္တဲ့ေတာင္ေမြးလဲ မေတြ႕ဘူး။ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။”
“ငါက ေဇာ္ဂ်ီမဟုတ္ဘူးကြ။ငါက ေလာကပါလနတ္မင္းၾကီးပဲ။ဒီေနရာက သူေတာ္ေကာင္းေတြ တရားအားထုတ္ေမြေလ်ာ္တဲ့ ေနရာကြ။မင္းလို အီးေခတ္က ေကာင္ေတြ လာရတဲ႔ေနရာမဟုတ္ဘူး။”
“ဒီမွာ နတ္မင္းၾကီး၊ ခင္ဗ်ားေျပာသလို အီးေခတ္က က်ဳပ္တို႕ကေရာ ဒီေနရာကို မလာရေတာ့ဘူးလား။ဘာလဲအဆင့္ခြဲတဲ့ သေဘာလား။”
“ငါေျပာတာ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူးကြ။ဒီေနရာကိုေရာက္လာတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းအသစ္ေတြ မေရာက္လာတာ ငါတို႔ နတ္သက္နဲ႔ေတာင္ အေတာ္ၾကာေနျပီ။အခုလို မင္းေရာက္လာေတာ့ အေတာ္ကို အထူးအဆန္းျဖစ္ေနတာ။”
“က်ဳပ္ကလဲ ဒီေနရာကို လာခ်င္လြန္းလို႔ ေရာက္လာတာမဟုတ္ဘူး။ဥယ်ာဥ္ဆိုလို႔ေရာက္လာတာ။အထဲမွာ ဘာမွလဲ မရွိဘူး။ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ ခင္ဗ်ားတို႔ဆီမွာ အင္တာနက္ေလးဘာေလးမရွိဘူးလား။အခုဆို လူေလာကမွာ နက္ကဖီးေတြမွ ခဲပစ္ရင္ေတာင္ မလြဲႏိုင္ေတာ့ဘူး။ဘာဂိမ္းေတြ ခင္ဗ်ားတို႕ေဆာ့လဲ။က်ဳပ္ဆီမွာက ဂိမ္းဆိုင္ေတြကလဲ မႈိလိုေပါက္ေနတာ။ပရီးမီးယားလိဒ္ၾကည့္ရေအာင္ ဆေလာင္းလိုင္းေတြေရာ ဘာလိုင္းေတြရသလဲ။တိုက္ေတြေပၚ ဆေလာင္းခ်ိတ္ထားလိုက္က်တာမ်ား မိုးျပဲဒယ္ေတြ ပက္လက္လွန္ထားသလိုပဲ။”
“ငါတို႕ဆီမွာ မင္းေျပာတဲ့ အရာေတြေတာ့ ဘာမွမရွိဘူး။လိုလဲမလိုအပ္ဘူး။”
“ခင္ဗ်ားတို႔ဆီမွာ ကပြဲေတြေရာ၊ ေမာ္ဒယ္ရိႈးေတြေရာ၊ ေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြေရာ မရွိဘူးလားဗ်။”
“မင္းေျပာတဲ့ အေပ်ာ္အပါးေတြက တို႔ေနရာမွာေတာ့ မရွိဘူး။လိုလည္းမလိုလားအပ္တဲ့ အရာေတြပဲေလ။ဒါေတြကလဲ တဒဂၤ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုပဲ ေပးစြမ္းႏိုင္တာ။သူေနာက္ကေန တက္မက္မႈတို႔၊ မလိုေလာဘတို႔၊ တဏွာတို႔၊ ရာဂတို႔ ဒါေတြက လိုက္ပါလာမွာပဲကြ။ငါတို႔ေနရာက ဒီဟာေတြနဲ႔ ကင္းကြာသထက္ကင္းေအာင္ ေနေနၾကသူေတြဆိုေတာ့ ဒီလိုအေၾကာင္းအရာေတြ ကပ္ပါလာမွာကို မလိုလားၾကဘူးေလ။ဒီေနရာမွာက စစ္မွန္တဲ့ျငိမ္းခ်မ္းမႈပဲ ရွိတယ္။ေမတၱာတရားရွိတယ္။ တရားမွ်တမႈရွိတယ္။ေအးခ်မ္းစိတ္ျငိမ္တဲ့ေနရာေလးပါ။”
“ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ဒါေတြက က်ဳပ္တို႔ဆီမွာလဲရွိတာပဲ။အခုေလာေလာဆယ္ က်ဳပ္ျမင္ေနရေတာ့ ဒီေနရာမွာ ဘာမွလဲမေတြ႔ရဘူး။ ျမင္ျမင္သမွ်အရာေတြကလည္း ျမဴခိုးေတြေဝေနတာပဲ။ စီးပြားေရးလဲမရွိဘူး။ေနာက္ဘာေတြ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကလဲ။က်ဳပ္တို႔ေလာကၾကီးနဲ႔ယွဥ္ရင္ အေတာ့္ကိုပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုလို႔ပဲ က်ဳပ္ျမင္တယ္။”
“ဒါက မင္းအျမင္ကိုကြ။မင္းမွာက အခုေလာေလာဆယ္မွာ မင္းနဲ႔အတူ ေလာဘ၊ ေမာဟ၊ ေဒါသ၊ တဏွာစတဲ့ အရာေတြက ကပ္ပါလာေသးေတာ့ မင္းက ဒီေနရာမွာ ငါတို႔ျမင္သလို၊ ငါတို႔ခံစားရသလို ဘယ္လိုလုပ္ျမင္မွာလဲ။ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေတြ႔ျမင္ရဦးမွာလဲ။မင္းအေနနဲ႔ အရာရာဟာ ျမဴေတြအုပ္မိုးထားသလိုပဲ ျမင္ေတြ႔ခံစားရဦးမွာေပါ့။မင္းတို႔ ေလာကဓာတ္ သိပၸံပညာေတြလိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ ဘာမွအရွိကိုအရွိအတိုင္း ျမင္ေတြ႔ခံစားရမွာ မဟုတ္ဘူး။မင္းတို႔ေလာကမွာလို အသည္းအသန္ကို လုပ္ကိုင္ရွာေဖြစားေသာက္စရာလဲ မလိုဘူး။ေကာင္းေပ့ညြန္႔ေပ့ဆိုတဲ့ အဝတ္အစားေတြလဲ ဝတ္စရာမလိုဘူး။ဟိရိၾသတၱပကင္းေအာင္ လံုျခံဳတဲ့အဝတ္ေတြပဲ ဝတ္တယ္။အရာရာကို သင့္တင့္မွ်တစြာရွိဖို႔ပဲ လိုအပ္တာ။”
“ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳးေနရာၾကီးမွာ ေနရရင္ေတာ့ပ်င္းစရာၾကီးွဗ်ာ။အရာရာ ေအးစက္စက္နဲ႔ ရိုမာန္တစ္မဆန္လိုက္တာဗ်ာ။ဒီလိုေနရာမ်ိဳးနဲ႔ ရီေနဆန္႔ေလာကမ်ိဳးေရြးဆို ဘယ္လိုနည္းမွ ဒီေနရာမ်ိဳးေရြးစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး။”
“ဟေကာင္ေလးရ မင္းကအခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မင္းအခုရပ္တည္ေနေနခဲ့တဲ့ လူသားေလာကၾကီးမွာေတာ့ မင္းအတြက္ အံဝင္ဂြင္က်ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြေၾကာင့္ မင္းကဒီလိုေျပာတာေပါ့ကြ။မင္းအသက္အရြယ္ရလာလို႔ ဘာမွမလုပ္ကိုင္ မသန္စြမ္းႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါက်ရင္လဲ မိမိကိုယ္မိမိအလိုမက်မႈေတြနဲ႕ပဲ ျပီးဆံုးသြားမွာ။အဲဒီအခါက်မွ မင္းတို႔လိုလူသားေတြဟာ စစ္မွန္တဲ့ျငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ ေတြ႔လိမ့္ႏိုးနဲ႔ ေတာင့္တလာၾကလိမ့္မယ္။ရွာေဖြလာၾကမယ္။အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ မင္းအတြက္ စစ္မွန္တဲ့တရားေတြႏိုင္ပါေစကြာ။”
ေလာကပါနတ္မင္းဆိုသူက သ႔ူကို ေက်ာခိုင္းလွည့္ထြက္သြားျပီး အနီေရာင္အလင္းေရာင္ေတြလဲ တေျဖးေျဖးေမွးမွိန္သြားပါသည္။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ပူေႏြးေသာခံစားမႈေၾကာင့္ မ်က္စိကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ စူးရွေတာက္ပတဲ့ေနေရာင္က ဦးေခါင္းတဲ့တဲ့မွာ တည္ေနတာျပီ။ဟိုျမဴခိုးေတြေဝေနတာ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္။ခုနက မ်က္ခင္းေပၚလွဲအိပ္ျပီး ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ေနရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတာျပီး အိပ္မက္မက္ေနတာကို။အခုေတာ့ ရွန္ဘဲလားအိပ္မက္ေတြကေန ႏိုးထြက္လာျပီး လူေလာကထဲျပန္ေရာက္လာတာပဲ။ ေလာေလာဆည္ေတာ့ တေက်ာ့ျပန္လည္ အသက္ဝင္လာတဲ့ ဒီရီေနဆန္႔ေလာကမွာပဲ ေပ်ာ္လိုက္ပါဦးမယ္။
(ေဖာ့ေဖာ့ေလးေတြးျပီး ေပါ့ေပါ့ေလး ျပံဳးႏိုင္္ၾကပါေစ.............................။:P)
“ဟိတ္၊ ရပ္စမ္း။ မင္းက ဘယ္သူခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ဒီအထဲ ေရာက္လာတာလဲ။”
ၾကီးမားထည္ဝါေသာ အသံတစ္သံက သူ႔အေနာက္ကေန ဝင္ေရာက္လာျပီး နားစည္ထဲသို႔ က်ယ္ေလာင္စူးရွစြာျဖင့္ လာေရာက္ရိုက္ခတ္သြားတယ္။အသံရွင္ရွိရာဘက္သို႔ လွည့္ျပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့
“အိုး....လာ......လား”(ကုလားသံေလးျဖင့္) အလင္းေရာင္ေတြျဖာဆင္းေနတဲ့ အနီေရာင္အလင္းတန္းၾကီးက သူဆီကိုထိုးဆင္းလာတာကိုေတြ႕ရတယ္။သူေတာင္ ဒီအနီအလင္းေရာင္ဟပ္ျပီး ကိုယ္ေရာင္ေတာက္ပလာတာတယ္လို႔ သူဘာသာ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ အနီေရာင္ၾကီးက သူအနားေရာက္လာေတာ့ ပံုပန္းသ႑ာန္က သူငယ္ငယ္က ၾကည့္ဖူးတဲ႔ဇာတ္ပြဲေတြထဲက ေဇာ္ဂ်ီလိုလိုပါပဲ။
“ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားကေကာ ဘယ္သူလဲ။က်ဳပ္က အျပင္ဘက္က ဆိုင္းဘုတ္နာမည္ေၾကာင့္ ဝင္လာတာ။(အိမ္နားက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္နာမည္လိုလိုနဲ႔ :P)စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလို႔၊ေနာက္ျပီး ဒီအထဲမွာ ဘာေတြ ရွိေနလိမ့္မလဲဆိုတာလဲ သိခ်င္လို႔ ဝင္လာတာပါ။”
“ငါ မင္းကိုေမးေနတာ မင္းကို ဘယ္သူက ခြင့္ျပဳလို႔ ဒီအထဲထဲေရာက္လာတာလဲ ေမးေနတာ။ဟိုဟိုဒီဒီေလ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔။”
(စိတ္ထဲေတြးမိလိုက္တာက ရံုးက အေပါက္ေစာင့္ ေလသံမ်ိဳးနဲ႔။:P)
“က်ဳပ္ ဒီအဝမွာေတာ့ ဘယ္သူမွလဲမေတြ႔ခဲ႔ဘူး။ေနာက္ျပီး အခုခ်ိန္ထိ က်ဳပ္ေျခလွမ္းေတြ တစ္ခ်က္မွ မလွမ္းရေသးဘူး။သူ႔အလိုလိုကို ေရႊ႕လာတာ။”
“ဘာ….ဘာေျပာတယ္။သူအလိုလိုေရာက္လာတာ။မင္းက ဘာမို႔လို႔ ဒီကိုေရာက္လာတာလဲ။”
(အေမးအျမန္းအေတာ္ထူတယ္။ဧကန္န ဂ်ာနယ္လစ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပံုပဲ။)
“က်ဳပ္လား။က်ဳပ္က သကၠရာဇ္ ၂၀၀၉ ခု လူသားပါ။က်ဳပ္ေနတဲ့ေခတ္က အီလက္ထေရာနစ္လို႔ေခၚတဲ့ အီးေခတ္ကပါ။အခု က်ဳပ္က အဝင္ဝမွာေရးထားတဲ့ ကမၻာဦးေခတ္က ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ရဲ႕နာမည္လို ေရးထားတာေတြ႕လို႔ဝင္လာတာပါ။”
“မင္းေျပာတဲ့ ဧဒင္လားဘာလားေတာ့မသိဘူး။မင္းအခုေရာက္ေနတာက ဂမၻီရေမွာ္ဝင္ေနတဲ့ မဟာျမိဳင္ေတာၾကီးပဲ။ရွမ္းဘဲလားလို႕လဲေခၚတယ္။”
“ဒါဆုိရင္ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္မဟုတ္ေတာ့ ျပန္ဘူးေပါ့။"
"အဲဒါလဲ ဟုတ္တယ္။အဲဒါအရင္တုန္းက နာမည္။အခုေတာ့ ရွမ္းဘဲလားလို႔ ျမန္မာဆန္ဆန္ေျပာင္းလိုက္တာ။"
"'ဒါဆို က်ဳပ္အခုေရာက္ေနတာ ရွမ္ဂရီလာလို႕ေခၚတဲ့ ရွမ္းဘဲလားေပါ့။ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားက ဘာလဲ ေဇာ္ဂ်ီလား။ေဆးၾကိတ္တဲ့ေတာင္ေမြးလဲ မေတြ႕ဘူး။ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။”
“ငါက ေဇာ္ဂ်ီမဟုတ္ဘူးကြ။ငါက ေလာကပါလနတ္မင္းၾကီးပဲ။ဒီေနရာက သူေတာ္ေကာင္းေတြ တရားအားထုတ္ေမြေလ်ာ္တဲ့ ေနရာကြ။မင္းလို အီးေခတ္က ေကာင္ေတြ လာရတဲ႔ေနရာမဟုတ္ဘူး။”
“ဒီမွာ နတ္မင္းၾကီး၊ ခင္ဗ်ားေျပာသလို အီးေခတ္က က်ဳပ္တို႕ကေရာ ဒီေနရာကို မလာရေတာ့ဘူးလား။ဘာလဲအဆင့္ခြဲတဲ့ သေဘာလား။”
“ငါေျပာတာ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူးကြ။ဒီေနရာကိုေရာက္လာတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းအသစ္ေတြ မေရာက္လာတာ ငါတို႔ နတ္သက္နဲ႔ေတာင္ အေတာ္ၾကာေနျပီ။အခုလို မင္းေရာက္လာေတာ့ အေတာ္ကို အထူးအဆန္းျဖစ္ေနတာ။”
“က်ဳပ္ကလဲ ဒီေနရာကို လာခ်င္လြန္းလို႔ ေရာက္လာတာမဟုတ္ဘူး။ဥယ်ာဥ္ဆိုလို႔ေရာက္လာတာ။အထဲမွာ ဘာမွလဲ မရွိဘူး။ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ ခင္ဗ်ားတို႔ဆီမွာ အင္တာနက္ေလးဘာေလးမရွိဘူးလား။အခုဆို လူေလာကမွာ နက္ကဖီးေတြမွ ခဲပစ္ရင္ေတာင္ မလြဲႏိုင္ေတာ့ဘူး။ဘာဂိမ္းေတြ ခင္ဗ်ားတို႕ေဆာ့လဲ။က်ဳပ္ဆီမွာက ဂိမ္းဆိုင္ေတြကလဲ မႈိလိုေပါက္ေနတာ။ပရီးမီးယားလိဒ္ၾကည့္ရေအာင္ ဆေလာင္းလိုင္းေတြေရာ ဘာလိုင္းေတြရသလဲ။တိုက္ေတြေပၚ ဆေလာင္းခ်ိတ္ထားလိုက္က်တာမ်ား မိုးျပဲဒယ္ေတြ ပက္လက္လွန္ထားသလိုပဲ။”
“ငါတို႕ဆီမွာ မင္းေျပာတဲ့ အရာေတြေတာ့ ဘာမွမရွိဘူး။လိုလဲမလိုအပ္ဘူး။”
“ခင္ဗ်ားတို႔ဆီမွာ ကပြဲေတြေရာ၊ ေမာ္ဒယ္ရိႈးေတြေရာ၊ ေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြေရာ မရွိဘူးလားဗ်။”
“မင္းေျပာတဲ့ အေပ်ာ္အပါးေတြက တို႔ေနရာမွာေတာ့ မရွိဘူး။လိုလည္းမလိုလားအပ္တဲ့ အရာေတြပဲေလ။ဒါေတြကလဲ တဒဂၤ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုပဲ ေပးစြမ္းႏိုင္တာ။သူေနာက္ကေန တက္မက္မႈတို႔၊ မလိုေလာဘတို႔၊ တဏွာတို႔၊ ရာဂတို႔ ဒါေတြက လိုက္ပါလာမွာပဲကြ။ငါတို႔ေနရာက ဒီဟာေတြနဲ႔ ကင္းကြာသထက္ကင္းေအာင္ ေနေနၾကသူေတြဆိုေတာ့ ဒီလိုအေၾကာင္းအရာေတြ ကပ္ပါလာမွာကို မလိုလားၾကဘူးေလ။ဒီေနရာမွာက စစ္မွန္တဲ့ျငိမ္းခ်မ္းမႈပဲ ရွိတယ္။ေမတၱာတရားရွိတယ္။ တရားမွ်တမႈရွိတယ္။ေအးခ်မ္းစိတ္ျငိမ္တဲ့ေနရာေလးပါ။”
“ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ဒါေတြက က်ဳပ္တို႔ဆီမွာလဲရွိတာပဲ။အခုေလာေလာဆယ္ က်ဳပ္ျမင္ေနရေတာ့ ဒီေနရာမွာ ဘာမွလဲမေတြ႔ရဘူး။ ျမင္ျမင္သမွ်အရာေတြကလည္း ျမဴခိုးေတြေဝေနတာပဲ။ စီးပြားေရးလဲမရွိဘူး။ေနာက္ဘာေတြ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကလဲ။က်ဳပ္တို႔ေလာကၾကီးနဲ႔ယွဥ္ရင္ အေတာ့္ကိုပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုလို႔ပဲ က်ဳပ္ျမင္တယ္။”
“ဒါက မင္းအျမင္ကိုကြ။မင္းမွာက အခုေလာေလာဆယ္မွာ မင္းနဲ႔အတူ ေလာဘ၊ ေမာဟ၊ ေဒါသ၊ တဏွာစတဲ့ အရာေတြက ကပ္ပါလာေသးေတာ့ မင္းက ဒီေနရာမွာ ငါတို႔ျမင္သလို၊ ငါတို႔ခံစားရသလို ဘယ္လိုလုပ္ျမင္မွာလဲ။ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေတြ႔ျမင္ရဦးမွာလဲ။မင္းအေနနဲ႔ အရာရာဟာ ျမဴေတြအုပ္မိုးထားသလိုပဲ ျမင္ေတြ႔ခံစားရဦးမွာေပါ့။မင္းတို႔ ေလာကဓာတ္ သိပၸံပညာေတြလိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ ဘာမွအရွိကိုအရွိအတိုင္း ျမင္ေတြ႔ခံစားရမွာ မဟုတ္ဘူး။မင္းတို႔ေလာကမွာလို အသည္းအသန္ကို လုပ္ကိုင္ရွာေဖြစားေသာက္စရာလဲ မလိုဘူး။ေကာင္းေပ့ညြန္႔ေပ့ဆိုတဲ့ အဝတ္အစားေတြလဲ ဝတ္စရာမလိုဘူး။ဟိရိၾသတၱပကင္းေအာင္ လံုျခံဳတဲ့အဝတ္ေတြပဲ ဝတ္တယ္။အရာရာကို သင့္တင့္မွ်တစြာရွိဖို႔ပဲ လိုအပ္တာ။”
“ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳးေနရာၾကီးမွာ ေနရရင္ေတာ့ပ်င္းစရာၾကီးွဗ်ာ။အရာရာ ေအးစက္စက္နဲ႔ ရိုမာန္တစ္မဆန္လိုက္တာဗ်ာ။ဒီလိုေနရာမ်ိဳးနဲ႔ ရီေနဆန္႔ေလာကမ်ိဳးေရြးဆို ဘယ္လိုနည္းမွ ဒီေနရာမ်ိဳးေရြးစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး။”
“ဟေကာင္ေလးရ မင္းကအခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မင္းအခုရပ္တည္ေနေနခဲ့တဲ့ လူသားေလာကၾကီးမွာေတာ့ မင္းအတြက္ အံဝင္ဂြင္က်ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြေၾကာင့္ မင္းကဒီလိုေျပာတာေပါ့ကြ။မင္းအသက္အရြယ္ရလာလို႔ ဘာမွမလုပ္ကိုင္ မသန္စြမ္းႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါက်ရင္လဲ မိမိကိုယ္မိမိအလိုမက်မႈေတြနဲ႕ပဲ ျပီးဆံုးသြားမွာ။အဲဒီအခါက်မွ မင္းတို႔လိုလူသားေတြဟာ စစ္မွန္တဲ့ျငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ ေတြ႔လိမ့္ႏိုးနဲ႔ ေတာင့္တလာၾကလိမ့္မယ္။ရွာေဖြလာၾကမယ္။အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ မင္းအတြက္ စစ္မွန္တဲ့တရားေတြႏိုင္ပါေစကြာ။”
ေလာကပါနတ္မင္းဆိုသူက သ႔ူကို ေက်ာခိုင္းလွည့္ထြက္သြားျပီး အနီေရာင္အလင္းေရာင္ေတြလဲ တေျဖးေျဖးေမွးမွိန္သြားပါသည္။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ပူေႏြးေသာခံစားမႈေၾကာင့္ မ်က္စိကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ စူးရွေတာက္ပတဲ့ေနေရာင္က ဦးေခါင္းတဲ့တဲ့မွာ တည္ေနတာျပီ။ဟိုျမဴခိုးေတြေဝေနတာ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္။ခုနက မ်က္ခင္းေပၚလွဲအိပ္ျပီး ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ေနရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတာျပီး အိပ္မက္မက္ေနတာကို။အခုေတာ့ ရွန္ဘဲလားအိပ္မက္ေတြကေန ႏိုးထြက္လာျပီး လူေလာကထဲျပန္ေရာက္လာတာပဲ။ ေလာေလာဆည္ေတာ့ တေက်ာ့ျပန္လည္ အသက္ဝင္လာတဲ့ ဒီရီေနဆန္႔ေလာကမွာပဲ ေပ်ာ္လိုက္ပါဦးမယ္။
(ေဖာ့ေဖာ့ေလးေတြးျပီး ေပါ့ေပါ့ေလး ျပံဳးႏိုင္္ၾကပါေစ.............................။:P)
ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။
ရွန္ဘဲလားးးးးးးးးးအိမ္မက္လားးးးး
ReplyDeleteေဇာ္ဂ်ီနီလားးးးးးးး
ကိုခ်မ္းလင္းေနလားးးးးးးးးးး
ေတာ့မသိဘူးးးးးးးးးး
ဖတ္လို႔ေတာ့ေကာင္းတယ္
ကိုခ်မ္းလင္းေနေရ....
လာလည္ဖတ္သြားပါတယ္ေနာ္
ရွန္ဘဲလားအိပ္မက္လာမက္ခဲ႔တယ္အစ္ကုိေရ
ReplyDeleteး)
ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္ အစ္ကုိ...
ReplyDeleteေလးစားလ်က္
ေတာ္ေတာ္ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္ ဆရာခ်မ္းရ...
ReplyDeleteအိပ္မက္က ျပန္ႏိုးျပီး လူ႕ေလာကထဲ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ရိုမန္းတစ္ေလး ျဖစ္သြားတာေပါ့... းP
ရွမ္းဘဲလား ကို ခဏေရာက္တာေတာင္
ReplyDeleteေတာ္ေတာ္ၾကည္ႏူးရတယ္ဗ်ာ..
ဒါေပမယ့္..ေန႕တစ္ဒူ၀ ေတြၾကားမွာေတာ့
အဲ့သလိုေအးခ်မ္းတဲ့ေနရာေလးရဲ႕ လမ္းလႊဲ တစ္ေနရာကို
ေျခစံုပစ္ရင္း စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြနဲ႕ ..ခ်ီတက္ေနေလရဲ႕..ကၽြန္ေတာ္ေပါ့...
ဖတ္လို႔ေကာင္းတဲ့ အိမ္မက္ေလးကို အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုနဲ႔ ပညာေပး ေရးသားလိုက္တာပဲ ကိုခ်မ္းလင္းေန။ စာေရးေကာင္းတယ္လို႔ ႏြယ္ ေျပာပါရေစ...။
ReplyDelete“မင္းေျပာတဲ့ အေပ်ာ္အပါးေတြက တို႔ေနရာမွာေတာ့ မရွိဘူး။လိုလည္းမလိုလားအပ္တဲ့ အရာေတြပဲေလ။ဒါေတြကလဲ တဒဂၤ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုပဲ ေပးစြမ္းႏိုင္တာ။သူေနာက္ကေန တက္မက္မႈတို႔၊ မလိုေလာဘတို႔၊ တဏွာတို႔၊ ရာဂတို႔ ဒါေတြက လိုက္ပါလာမွာပဲကြ။ငါတို႔ေနရာက ဒီဟာေတြနဲ႔ ကင္းကြာသထက္ကင္းေအာင္ ေနေနၾကသူေတြဆိုေတာ့ ဒီလိုအေၾကာင္းအရာေတြ ကပ္ပါလာမွာကို မလိုလားၾကဘူးေလ။ဒီေနရာမွာက စစ္မွန္တဲ့ျငိမ္းခ်မ္းမႈပဲ ရွိတယ္။ေမတၱာတရားရွိတယ္။ တရားမွ်တမႈရွိတယ္။ေအးခ်မ္းစိတ္ျငိမ္တဲ့ေနရာေလးပါ။”
အမွန္ပဲ အကို... ဒီစာပိုဒ္ေလးဟာ ႏြယ္တို႔လို ပုထုဇဥ္ လူသားေတြအတြက္ အမွန္ကန္ဆံုး လမ္းျပပါပဲ။ တတ္ႏိုင္သမွ် ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟနဲ႔ အတၱေတြကို ေလွ်ာ့ႏိုင္ရင္ေတာ့ သူတို႔လို အျမင္မ်ိဳးခံစား ႏုိမွာပါ။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္