ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီး ျဖစ္ပြားခဲ့တာ ၂၄ႏွစ္ျပည့္သြားခဲ့ျပီ။ ေရႊရတုျပည့္ဖို့ တႏွစ္သာလိုပါေတာ့တယ္။ လူသားမ်ိဳးဆက္အရေျပာလ်ွင္ မ်ိဳးဆက္တဆက္စာ(၂၅ႏွစ္)ခန့္ၾကာခဲ့ျပီ။ အေရးအခင္းအခ်ိန္က ငယ္ရြယ္သူ ကေလးငယ္မ်ားပင္ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္၀င္လာၾကျပီ။ ေနာက္ပိုင္းမွေမြးေသာ ကေလးေတြပင္ လူလားေျမာက္ လာၾကျပီ။ ဒီကေလးေတြလူငယ္ေတြက ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းကို ၾကားဘူးနား၀သာရွိၾကမွာပါ။ တခ်ိဳ့ဆိုလွ်င္ သိပင္မသိႏိုင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေလာက္အခ်ိန္ေတြၾကာခဲ့ေပမယ့္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းၾကီးက ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတဲ့ လူထုရည္မွန္းခ်က္ေတြ လူထုလိုလားခ်က္ေတြကေတာ့ မရေသးပါဘူး။ အေ၀းၾကီးမွာ အလွမ္းကြာေနဆဲပါ။
ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းၾကီးအတြင္းမွာ ျမန္မာျပည္တျပည္လံုးလိုလို လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းပါ မက်န္ေအာင္ ျပည္သူတရပ္လံုး လမ္းမေတြေပၚထြက္ျပီး ဒီမိုကေရစီကိုလိုလားတဲ့ မိမိတို့စိတ္ဆႏၵေတြကို တကမၻာလံုးကသိေအာင္ ဟစ္ေၾကြးျပီး ဆႏၵျပေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေပမဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ျပည္သူလူထုလိုလားေတာင္းတေနေသာ ဒီမိုကေရစီကိုမေပးဘဲ ေသနပ္က်ည္ဆံေတြကိုသာ ေပးခဲ့ၾကတာပါ။ လမ္းေပၚမွာ ဆႏၵျပေတာင္းဆိုေနေသာ လက္နက္မဲ့ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူအမ်ား ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား ေထာင္ခ်ီျပီးေသြးေျမက်ခဲ့ရပါတယ္။ ျပည္သူလူထု ေသြးေျမက်ခဲ့ရေပမဲ့ စစ္အာဏာရွင္တို့က ျပဳတ္မသြားပါဘူး။ မဆလ ကေန န၀တ လို့နာမည္ေလးေျပာင္း လူေျပာင္းျပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းခဲ့ၾက ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုမ်ိဳးဆက္တခုမွတခုသို့ အာဏာရွင္စနစ္ကို လက္ဆင့္ကမ္းေပးခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို့လို့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကေတာ့ ဒီေန့အထိပန္းပန္ထားဆဲပါ။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေတြ မ်ိဳးဆက္တဆက္ျပီးတဆက္ ေျပာင္းျပီး လူထုကိုဖိႏွိပ္ေနဆဲ မတရား ေသြးစုပ္ေနဆဲ တိုင္းျပည္ရဲ့အဖိုးတန္သယံဇာတေတြကိုထုတ္ေရာင္းျပီး အဆီစားလို့အသားကိုမ်ိဳေနၾကဆဲ ဥစၥာဓနေတြ ထားစရာေနရာမရွိေအာင္ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀ေနၾကဆဲပါ။ တိုင္းျပည္ကေတာ့ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံစာရင္း၀င္ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ အလုပ္သမားမ်ား လယ္သမားမ်ား ျပည္သူလူထုအမ်ားစုမွာေတာ့ ကုန္းေကာက္စရာမရွိေလာက္ေအာင္ ဆင္းရဲမဲြေတ သြားခဲ့ၾကရပါတယ္။ အေၾကြးေတြအထပ္ထပ္နဲ့ လည္ပင္းထိေအာင္ျမဳပ္ေနၾကရျပီ။
စစ္အာဏာရွင္ေတြထံမွ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြကို လမ္းေပၚထြက္ျပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ဆႏၵျပေတာင္းဆိုလို့ မရေတာ့ပါဘူး။ အၾကမ္းမဖက္ အႏုနည္းနဲ့ေတာင္းဆိုစရာ နည္းလမ္းမက်န္ေတာ့ပါဘူး။ လက္နက္မဲ့ျပည္သူေတြကို စစ္အာဏာရွင္ေတြက ေမာင္းျပန္ေသနပ္က်ည္ဆံေတြသာ ေပးခဲ့ၾကလို့ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာျပည္သူေတြ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုအတြက္ အသက္ေတြ ေပးလွဴခဲ့ၾကရပါျပီ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြထံမွ ဒီမိုကေရစီကို ေတာင္းယူလို့ေတာ့ မရေတာ့ျပီဆိုတာကို ျပည္သူတရပ္လံုး ေသြးနဲ့ရင္းျပီး နားလည္သေဘာေပါက္သြားၾကပါျပီ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္မွရမည္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္မွရမည္ဆိုတာကို ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးက မီးေမာင္းထိုးျပလိုက္တာပါ။ ျပည္သူေတြလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို့ စဥ္းစားၾကရျပီ။ အဲဒီအခ်ိန္က အမ်ားစုျမင္တဲ့အျမင္က ထိုင္းနယ္စပ္လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္အဖဲြ့ေတြဆီေရာက္ေအာင္သြားဖို့၊အေနာက္ႏိုင္ငံေတြဆီက လက္နက္ခဲယမ္း အေထာက္အပံ့ေတြရဖို့ျဖစ္ပါတယ္။ဒါက အဲဒီအခ်ိန္က တက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူအမ်ားစုရဲ့အျမင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာေပါက္ရမယ္လို့လည္း အားလံုးလိုလိုက ယံုၾကည္ထားခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီစိတ္ကူးေတြနဲ့အတူ ေထာင္ေသာင္းခ်ီတဲ့ တက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူ လူငယ္လူရြယ္ေတြ ထိုင္းနယ္စပ္သို့ ေရာက္လာၾကပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို့ဆႏၵေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မျပည့္၀ခဲ့ၾကပါဘူး။ ထိုင္းနယ္စပ္ေရာက္ေတာ့ သူတို့တကယ္ ၾကံဳေတြ့ရတာက လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကိုဆန့္က်င္ေသာ အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္ေရးကိုလက္မခံေသာ ႏိုင္ငံတကာ့အကူအညီဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးရာသီဥတုနဲ့ ရင္ဆိုင္တိုးမိၾကတာပါ၊စစ္အာဏာရွင္ေတြကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္မယ္ဆိုျပီး လာခဲ့ၾကတဲ့လူငယ္ေတြ အၾကမ္းမဖက္ တရားေရေအး တိုက္ေၾကြးတာကိုဘဲ လက္ခံရရွိခဲ့ၾကရပါတယ္။ အၾကမ္းဖက္ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ ကိုင္စဲြတဲ့အဖဲြ.အစည္းေတြ အင္အားစုေတြကို ႏိုင္ငံတကာ့အကူအညီက ေပးကမ္းေထာက္ပံ့မွဳမျပဳဘဲ လစ္လ်ဴရွဳထားတာကိုဘဲ ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို စြန့္ပယ္သူေတြ၊ အၾကမ္းမဖက္သေဘာတရားကို လက္ခံသူေတြသာ ႏိုင္ငံတကာ့အကူအညီရဲ့ ေစာင့္ေရွာက္မွဳ မ်က္ႏွာသာေပးမွဳ ေနရာေပးမွဳေတြကို ခံစားစံစားခဲ့ၾကရတာပါ။
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ လက္ခ်ည္းသက္သက္နဲ့ လုပ္လို့မရႏိုင္ပါ။ဒီေလာက္ေထာင္ခ်ီရွိတဲ့ တပ္ၾကီးကို လက္နက္ရိကၡာ ေထာက္ပံ့ဖို့ဆိုတာ ဘယ္နယ္စပ္လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္အဖဲြ့အစည္းမွ မတတ္ႏိုင္ပါ။ ႏိုင္ငံတကာ့အကူအညီကလည္း လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတဲ့ အဖဲြ့အစည္းေတြကို လစ္လ်ဴရွဳထားၾကပါတယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတဲ့ အဖဲြ့အစည္း၀င္ေတြ စိတ္ဓါတ္က်ကုန္ျပီး ေတာ္လွန္ေရးကို စြန့္ခြါသြားၾကပါေတာ့တယ္။ဒါကလည္း ဒိုနာေခၚတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံက အလွဴရွင္ေတြက ျဖစ္ေစခ်င္ေနတဲ့ ဆႏၵပါ။ တဖက္ကလည္း လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို စြန့္ခြါလာသူေတြကို ခ်မ္းသာၾကြယ္၀တဲ့ တတိယႏိုင္ငံဆိုတာေတြကိုပို့ေပးျခင္းနဲ့ မက္လံုးေတြေပးထားပါတယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ တခ်ိန္ကေထာင္ခ်ီရွိခဲ့တဲ့ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖဲြ့ေတြဟာ အခုဆို ရာဂဏန္းေတာင္မျပည့္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ဒီလိုျဖစ္လို့ ေတာ္လွန္ေရးကို စြန့္ခြါသြားသူေတြကို အပစ္တင္လို့မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီလိုျဖစ္ရတာဟာ အေနာက္အုပ္စုႏိုင္ငံၾကီးေတြ ဒိုနာေတြရဲ့ အလိုဆႏၵအရသာ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတာပါ၊
ဒီေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကိုျပန္ၾကည့္ရင္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းၾကီးကေန ေတာ္လွန္ေရးလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးနဲ့ ထြက္လာခဲ့ၾကတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ မိမိတို့ယံုၾကည္တဲ့အတိုင္း လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကရဲ့လား။ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဟုပင္ ရိုးရိုးသားသားေျဖရမွာပါ၊မိမိိတို့ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကိုမ်က္ကြယ္ျပဳျပီး အေနာက္အုပ္စုႏိုင္ငံၾကီးေတြ၊ ဒိုနာေတြရဲ့ အလိုက်တာအသံုးေတာ္ခံခဲ့ၾကရတာပါ။ သူတို့အလိုက် က်ဴံးသြင္းတာကို ခံခဲ့ၾကရတာပါ၊ သူတို့အစီအမံရဲ့ ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ပဲြနဲ့အတူ ဗမာျပည္နီမသြားေရးက အဓိကပါ၊ အေနာက္အုပ္စုႏိုင္ငံေတြရဲ့ ဒီအစီအမံက စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုသာ အက်ိဳးျပဳခဲ့ပါတယ္။ သူတို့ကိုပဲ ပိုျပီးသက္ဆိုးရွည္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္သလိုျဖစ္သြားရတာပါ၊
ျပည္တြင္းမွာဆိုရင္လည္း အၾကမ္းဖက္သေဘာတရား ေခါင္းေထာင္မလာႏိုင္ေအာင္ ေဒၚစုကို အၾကမ္းမဖက္လွဳပ္ရွားမွဳအတြက္ ႏိုဘယ္ဆုၾကီးေပးျပီး ထိန္းထားခဲ့တာပါ၊ ဒီေန့အခ်ိန္မွာေတာ့ အန္အယ္ဒီနဲ့ ေဒၚစုလည္း ၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒကို သစၥာခံသြားခဲ့ပါျပီ၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုလည္း တရုတ္ၾကီးရင္ခြင္က ခြါထြက္ႏိုင္ခဲ့လို့ အေနာက္အုပ္စုႏိုင္ငံၾကီးေတြက ဖက္လဲွတကင္း အားေပးေထာက္ခံေနၾကပါျပီ။ စစ္အာဏာရွင္ ဆန့္က်င္ေရးအတြက္ ဘယ္လူပုဂၢိဳလ္ ဘယ္အဖဲြ့အစည္းကိုမွ ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ေနစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါ။ အေနာက္အုပ္စုႏိုင္ငံၾကီးေတြ ဒိုနာေတြအားလံုး ျပည္တြင္းကစားကြက္ထဲကိုဘဲ အာရံုစိုက္ေနၾကပါျပီ။ ဗမာျပည္မွာသူတို့အတြက္ မက္ေလာက္စရာအကြက္အကြင္းေတြ မ်ားလွပါတယ္။
ျပည္ပမွာ အထူးသျဖင့္ နယ္စပ္မွာ က်န္ေနေသးတဲ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူေတြလည္း အခက္ေတြ့ေနၾကရပါျပီ။ ဒိုနာေတြမရွိဘဲ သူတို့မရပ္တည္ႏိုင္ပါ။ကိုယ္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ဖို့လည္း အားမရွိပါ။ ဒီေတာ့ဒိုနာေတြ လမ္းညႊန္ရာကိုဘဲ သူတို့သြားၾကရေတာ့မွာပါ။ ဒိုနာေတြညႊန္ေနတဲ့လမ္းကေတာ့ အားလံုး ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကဖို့ပါ။
ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကစခဲ့တဲ့ ဗမာျပည္ေတာ္လွန္ေရးကို ႏိုင္ငံတကာ့အကူအညီယူျပီး ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ေရးဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းတခုကေတာ့ အေရးရံွဳးနိမ့္သြားခဲ့ျပီလို့ အၾကမ္းဖ်င္း ေကာက္ခ်က္ဆဲြရေတာ့မွာပါ၊ ဒါေပမဲ့ ရွစ္ေလးလံုးစိတ္ဓါတ္ကေတာ့ ဗမာျပည္ျပည္သူေတြရဲ့ ရင္ထဲမွာ အရွိန္အဟုန္နဲ့ေတာက္ေလာင္ေနဆဲပါ။ ဒီေန့ဒီအခ်ိန္ကစလို့ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးကို ပံုစံအသစ္ လမ္းေၾကာင္းအသစ္ေတြထြင္ျပီး ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရအံုးမွာပါ၊ ပန္းတိုင္ကေတာ့ အလွမ္းကြာေ၀းဆဲပါ။
ေမာင္ရိုးရွင္း
၈၊၈၊၁၂
No comments :
Post a Comment
မဂၤလာပါ။ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အားတစ္ခုေပါ့။