ပံ့သကူမေထရ္ျမတ္ ( သို႔ ) အဓမၼမင္းကို ေတာ္လွန္၀ံ့သူ

ျမန္မာသမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ရဟန္းသံဃာမ်ားသည္ ႏိုင္ငံအေရး၊ ႏိုင္ငံသားတို႔အေရးအတြက္ ဟိုးယခင္ ပုဂံေခတ္ဦးမွသည္ ယခုေခတ္ မိစၦာ၀ါဒီကို လက္ကိုင္ျပဳေနေသာ နအဖစစ္အာဏာရွင္ေခတ္အထိ သူတို႔၏အသက္၊ လာဘ္လာဘေတြကို ေပးဆပ္ခဲ့ၾကသည္။ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏လမ္းစဥ္ျဖစ္ေသာ ေလာကလူသားအပါအ၀င္ သတၱ၀ါအားလံုးျငိမ္းခ်မ္းၿပီး ခ်စ္ၾကည္စြာေနထိုင္ရန္ အလို႔ဌာ ၎တို႔၏ အသိညဏ္ပညာအပါအ၀င္ လိုအပ္လွ်င္ အသက္၊ ေသြးပါစေတးျပီး ျမင့္ျမတ္ေသာ ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္မ်ားပီပီ အဓမၼမႈမ်ား၊ မတရားမႈမ်ားကို အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ရဲရဲ၀င့္၀င့္ေရွ႕ေဆာင္ႏိုင္သူမ်ားျဖစ္သည္။

ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ အမ်ိဳးဘာသာ၊ သာသနာႏွင့္ ျပည္သူျပည္သားမ်ားအက်ိဳးအတြက္ မင္းက်င့္တရားႏွင့္မညီေသာ ရွင္ဘုရင္ကို မိမိ၏အသက္ခႏၶာ၊ ရာထူး လာဘ္လာဘကို စြန္႔ရဲျပီး အမွန္တရားကို ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားႏွင့္အညီ ထုတ္ေဖာ္၊ ေထာက္ျပခဲ့ေသာ သာသနာ့အာဇာနည္တစ္ပါးရွိခဲ့ဖူးသည္။ အေလာင္းစည္သူမင္းလက္ထပ္ ရွင္အရဟံမေထရ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူေသာအခါ ပုဂံျပည္၏သာသနာ့ဦးေဆာင္အျဖစ္ ဆက္ခံရသူ ပံ့သကူမေထရ္ (ေခၚ) ပံ့သကူငစြယ္ရွင္မေထရ္ျမတ္ျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္သည္ အက်င့္သိကၡာႏွင့္ျပည့္စံုျပီး သုသာန္တြင္ စြန္႔ပစ္ထားေသာ လူေသေကာင္တို႔အား ဖံုးလႊမ္းေသာအ၀တ္ကိုသာ ေကာက္ယူလွ်က္ သကၤန္းအျဖစ္ ၀တ္႐ံုသူျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လဲ ပံ့သကူမေထရ္အျဖစ္ အမည္တြင္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔အက်င့္သိကၡာႏွင့္ျပည့္စံုသည္ႏွင့္အမွ် ျပည္သူတို႔ကိုလည္း လြန္စြာခ်စ္ျမတ္ႏိုးသည္။ မတရားမႈ၊ ေကာက္က်င့္စဥ္းလဲမႈ၊ ဖိႏွိပ္ညွင္းပန္းမႈတို႔ကို စိုးစဥ္းမွ် မလိုလား။ ထိုသို႔ၾကံဳလာပါကလည္း ေတာ္လွန္သည္သာျဖစ္သည္။

တစ္ခါေသာ္ အေလာင္းစည္သူမင္းသည္ သားေတာ္ ၃ ပါးအနက္ရက္စက္ေကာက္က်စ္ယုတ္မာေသာ သားေတာ္ နရသူက ေရႊကူဘုရားသို႔ပို႔ကာ မ်က္ႏွာကို အ၀တ္တို႔ျဖင့္ ဖိသတ္၍ ကံေတာ္ကုန္ခဲ့သည္။ ခမည္းေတာ္ မရွိျပီၾကေသာ္ သားေတာ္ၾကီး မင္းရွင္ေစာသည္ ထီးနန္းကိုယူရန္ ပုဂံသုိ႔ အလံုးအရင္းျဖင့္ ခ်ီတတ္လာခဲ့သည္။ ေနာင္ေတာ္၏ အင္အားကို မယွဥ္ႏိုင္သျဖင့္ နရသူသည္ အေကာက္ၾကံေတာ့သည္။ ပုဂံျပည္၏ သာသနာ့ ဦးေလွ်ာင္ ျဖစ္ေသာ ပံသကူမေထရ္ထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ေနာင္ေတာ္ကို နန္းတင္ပါမည္။ ေနာင္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ၾကြေရာက္လာရန္ မိန္႔ေခၚေပးပါဟု ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားျပီး စစ္မက္ေရးေၾကာင့့္ျဖစ္လာမည့္ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ ဆံုး႐ႈံးမႈကိုမလိုလားေသာ ပံ့သကူ အရွင္ျမတ္က မင္းဆိုးမင္းယုတ္၏ သစၥာကို ယံုၾကည္လိုက္မိသည္။မင္းရွင္ေစာသည္ ဆရာေတာ္၏ မိန္႔ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။နရသူကလည္း ကတိအတိုင္းနန္းတင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဘိတ္သိတ္သြန္းျပီးညမွာပင္ ေနာင္ေတာ္ကို အဆိပ္ေကၽြးသတ္ကာ နန္းကို ယူလိုက္သည္။

ပံ့သကူမေထရ္ျမတ္သည္ အဓမၼမင္းနရသူထံၾကြေရာက္ျပီး ထိုမင္းကို မင္းဆိုးမင္းညစ္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ဆိုးရြားသူ/ ညစ္ညမ္းသူဟူ၍လည္းေကာင္း ေခၚခဲ့သည္။ မင္းပ်က္တကာတို႔တြင္ အပ်က္ဆံုးေသာ မင္းပ်က္ျဖစ္သည္ဟုူ၍လည္း ျပစ္တင္ခိုင္းႏွိင္းသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ႏႈတ္ေရးျဖင့္ေတာ္လွန္ဆန္႔က်င္႐ံုမွ်မက မင္းဆိုးမင္းယုတ္ နရသူမင္းျပဳရာအရပ္ကို စြန္႔ပစ္လွ်က္ သီဟိုရ္သို႔ေျပာင္းေရႊ႕သတင္းသံုးျခင္းျဖင့္လည္း ဆႏၵျပေတာ္လွန္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ ရဟန္းျမတ္က မင္းဆုိးမင္းယုတ္အေပၚ ႏႈတ္ေရးျဖင့္ ရဲရဲ၀င့္၀င့္ ဆန္႔က်င္ေ၀ဖန္ေတာ္လွန္ခဲ့ပံုကို ဦးကုလားက မဟာရာဇ၀င္ေတာ္ၾကီးတြင္ ယခုလို ခ်ယ္မႈန္းထားသည္။

“ ဟဲ့.. မင္းဆိုးမင္းညစ္၊ နင္က သံသရာ၀ယ္ ခံရတန္႔ေသာ မေကာင္းမႈကို မေၾကာက္။ ဤစည္းစိမ္ကိုသင္ရလွ်င္ နင္၏ကိုယ္ခႏၶာသည္ မအိုမေသသည္ဟူ၍ မွတ္သည္ေလာ။ ေလာကတြင္ နင့္ထက္ပ်က္ေသာ မင္းမည္သည္ကာမရွိ” …. ဟူ၍မိန္႔ေတာ္မူ၏။အရွင္ျမတ္လဲ ( လူ႕ျပည္တြင္ နင့္ထက္ဆိုးရြားညစ္ညမ္းေသာသူမရွိ ) … ဟူ၍ မိန္႔ေတာ္မူျပီး သိ္မ္းခိုကၽြန္းသို႔ ကၽြေတာ္မူေလ၏ဟု ခ်ယ္မႈန္းထားသည္။

ပံ့သကူမေထရ္ျမတ္ ဘုရင့္အေပၚ အယံုအၾကည္ကင္းျပီး ေတာ္လွန္ၾကြသြားျပီးေနာက္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ကလည္း ဘုရင့္အေပၚအယံုအၾကည္ကင္းမဲ့လာသည္။ မၾကာမီပင္ နရသူသည္ ကုလားတို႔လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရျပီး ( ကုလားက်မင္း) ဟူ၍ သမိုင္းတြင္နာမည္ဆိုးတြင္ခဲ့သည္။

ပ့ံသကူမေထရ္ျမတ္ သီဟိုရ္ကၽြန္းတြင္ ႏွစ္၊ လ အတန္ၾကာ သတင္းသံုးေနထိုင္ျပီး နရပတိစည္သူမင္းလက္ထပ္တြင္ ပုဂံျပည္သို႔ ျပန္လည္ၾကြလာခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္၏ ဒုတိယေတာ္လွန္ေရးသည္ အရင္က ျပည္သူတို႔ကို အာဏာႏွင့္ အတင္းအဓမၼ ဖိႏွိပ္ ညွင္းပန္းေသာေၾကာင့္ ေပၚေပါက္ခဲ့ရျပန္သည္။

နရပတိစည္သူမင္းသည္ စူရာမဏိေစတီတည္ရန္ ၾကီးမားလွေသာ ေခ်ာက္ ( ေဂ်ာက္ )ၾကီးတစ္ခုကို ျပည္သူတို႔အား ေျမဖို႔ရန္ အတင္းအဓမၼ မင္းမိန္႕ျဖင့္ေစခိုင္းခဲ့သည္။ ဘုရင္၏ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္မွာ ျပည္သူအမ်ားမွာ အလြန္ပင္ပန္းဆင္းရဲျပီး အလုပ္အကိုင္ျပတ္ၾကသည္။သာသနာေတာ္အတြက္ျပဳေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ျမတ္ကျပည္သူတို႔၏ ကိုယ္ဆင္းရဲ၊ စိတ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ေစလွ်က္ ျပဳေသာအလွဴမ်ိဳးသည္ အႏွစ္သာရကင္းမဲ့သည္ဟု ရဲ၀င့္စြာျမင္ျပီး ေတာ္လွန္ခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္သည္ မင္းၾကီးထံ ကိုယ္တိုင္ၾကြျပီး မင္းၾကီး၏ အလွဴသည္ ေကာင္းမႈမဟုတ္၊ မေကာင္းမႈသာျဖစ္သည္ဟု ဆိုခဲ့ေလသည္။ ထိုအႏွစ္သာရမဲ့ေသာ အလွဴကို ႏႈတ္ေရးျဖင့္ေတာ္လွွန္႐ံုမက မင္းၾကီးလွဴေသာ ဆြမ္းကို မခံယူပဲ သပိတ္ေမွာက္ဆႏၵျပ၍ ေတာ္လွန္ခဲ့သည္။

အာဏာရစ္မူးေနေသာ နရပတိစည္သူမင္းသည္ ပံ့သကူမေထရ္ျမတ္ကို ပုဂံျပည္မွ ႏွင္ထုတ္ခဲ့သည္။ ထိုအခါ ျပည္သူတို႔ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ကာ ဘုရင္ရဲ႕မိုက္မဲ႐ိုင္းဆိုင္းေသာ ျပဳမူခ်က္အေပၚ ဆႏၵျပမႈမ်ားေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ တိုင္းျပည္ဆူပူမွာကိုေၾကာက္ေသာ ဘုရင္လည္း အာဏာလက္လႊတ္ရမည္ကို စိိုးရိမ္လာကာ အမတ္တို႔အား မေထရ္ျမတ္ကိုလိုက္၍ပင့္ေခၚေစရသည္။

သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာႏွင့္ ျပည္႔စံုေသာ ပံ့သကူရဟန္းျမတ္သည္ အမတ္တို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္လာပင့္ေသာ္လည္း မလိုက္ခဲ့ေပ။ ေနာက္ဆံုး တုရဂၤဂပစၥည္းအမတ္က ေလွေပၚတြင္ ဘုရား႐ုပ္ထုတစ္ဆူပင့္ေဆာင္ျပီး ညဏ္ေဆာင္၍ ပင့္ျပီး ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ ေတာင္းပန္၀င္ခ်ခဲ့ရသည္။

ထိုသို႔ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအတြက္ ျပည္သူျပည္သားမ်ားအက်ိဳးအလို႔ဌာ ရဲရဲ၀င့္၀င့္ေဆာင္ရြက္ျပီး အဓမၼကို ေတာ္လွန္ရဲေသာ ဆရာေတာ္မေထရ္ျမတ္မ်ား ယခုအခါတြင္လည္း အမ်ားၾကီးေပၚထြန္းရန္ လိုအပ္ေပသည္။ သို႔မွသာ ဘာသာ၊ သာသနာ အဆင္း တိုးပြား၍ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

ဆရာၾကီးမင္းယုေ၀ အား ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ ဦးညြတ္လိုက္ပါသည္။

၂၁ . ၈ . ၀၉ ၊ ည ၁၁ း ၂၄

အလင္းဆက္

( ဆရာေတာ္ ဦးဣႆရိယ ေမြးေန႔မဂၤလာအတြက္ ရည္ရြယ္ပူေဇာ္ပါသည္။ )