မိမိယံုၾကည္သက္၀င္ရာ ဘာသာ၊ သာသနာအတြက္ အသက္ေပးဆပ္၀ံ့သူ မိမိလူမ်ိဳးတို႔ မ
တရားမင္းလက္ေအာက္တြင္ ဘာသာ၊ သာသနာ အပါအ၀င္ လူေနမႈဘ၀ အဖက္ဖက္မွ
နိမ့္ပါးဆိုးရြားေနခ်ိန္တြင္ မိမိ၏ သီလ၊ သိကၡာကို ေစာင့္ထိန္းျပီး သာသနာႏွင့္လူမ်ိဳးအ
တြက္ အစာငတ္ခံကာ အဓမၼတရားကို အသက္ေပးအာခံခဲ့သူမွာ အာဇာနည္အရွင္ျမတ္
ဦး၀ိစာရပင္ျဖစ္သည္။
အက်င့္ထူးရွိသူ ဟု အဓိပၸာယ္ရေသာ ရဟန္းဘြဲ႔ပိုင္ရွင္ ဦး၀ိစာရကို ဦးျပားႏွင့္ ေဒၚဇလပ္တို႔
မွ မံုရြာခ႐ိုင္၊ ေခ်ာင္းဦးျမိဳ႕အပိုင္ ကမ္းနိမ့္ရြာတြင္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၅၀ (ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၈၈)
တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ ၆ ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။
ဉာဏ္ရည္ထက္ျမတ္ျခင္း၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ရွိျခင္း၊ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္တတ္ျခင္းတို႔
ေၾကာင့္ ဦး၀ိစာရေလာင္းလ်ာ ေမာင္လွေက်ာ္သည္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ပထမ
အိမ္ေထာင္က်ခဲ့သည္။ အဆင္မေျပျဖစ္ျပီးေနာက္ ဒုတိယအိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ျပန္သည္။ သို႔
ေသာ္ လူ႔ေလာက၊ လူ႔ဘ၀ၾကီးကို ျငီးေငြ႔လွ်က္ ရဟန္းခံလိုေသာ ေမာင္လွေက်ာ္သည္ အ
သက္ ၂၃ ႏွစ္အရြယ္တြင္ မိဘမ်ားႏွင့္ ဇနီးသည္တို႔ကို ခြင့္ေတာင္းကာ ရဟန္းေဘာင္သို႔
၀င္ခဲ့သည္။
ဦး၀ိစာရ၏ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓါတ္သည္ ၁၂၈၀ ( ၁၉-- ) ျပည့္တြင္ မႏၱေလးအိမ္ေတာ္ရာ
ဘုရားပြဲေတာ္ၾကီးသို႔ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး၊ မႏၱေလးရာဇ၀တ္၀န္ မစၥတာ စတီး၀ပ္ဆိုသူသည္
ေနာက္ပါပုလိပ္မ်ားျခံရံကာ ဘုရားရင္ျပင္ေပၚသို႔ ဖိနပ္ေျခနင္းမ်ားစီး၍ တတ္ေရာက္သည္
ကိုၾကံဳရျပီး ႏိုးၾကားခဲ့ရသည္။
ဦး၀ိစာရသည္ ၁၂၈၂ ( ၁၉-- ) ေလာက္တြင္ ပခုကၠဴမွေန၍ သံဃာ့သမဂၢအဖြဲ႔သို႔၀င္ျပီး မ
လႈိင္၊ ပန္းအိုင္ နယ္တြင္ အစိုးရတို႔၏ ေျမအခြန္ေတာ္သစ္ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ႏိုင္ငံေရးတရား
ေဟာၾကားခဲ့သည္။ အစိုးရအၾကည္အညိဳပ်က္ေအာင္ ေဟာေျပာမႈေၾကာင့္ဆိုကာ ဦး၀ိစာရ
ႏွင့္ ဦးပုည ကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးအား ေထာင္ဒဏ္ ( ၆ ) လစီ အျပစ္ေပးခဲ့ၾကသည္။
ဆရာေတာ္ဦး၀ိစာရသည္ ၁၉၂၆ မွ စတင္ကာ အဂၤလိပ္အစိုးရ၏ အာဏာဖီစံမႈ ဥပေဒပုဒ္မ
ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္အၾကိမ္ၾကိမ္အျပစ္ေပး ခံခဲ့ရသည္။ သာယာ၀တီေထာင္နဲ႔အက်ဥ္းက်ေန
စဥ္ ဦး၀ိစာရက ၁ ၊ ၂ ၊ ၁၉၂၇ ဥပုဥ္ေန႔တြင္ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္တို႔၏ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္
ႏွင့္အညီ သိမ္တစ္ခုခုသို႔ ၾကြေရာက္ဥပုဥ္ျပဳႏိုင္ရန္ စီစဥ္ေပးေစလိုေၾကာင္း အေရးပိုင္ထံသို႔
စာတစ္ေစာင္ေရးသားေပးပို႔လိုက္သည္။ အာဏာပိုင္တို႔က ခြင့္မျပဳခဲ့သျဖင့္ ဆြမ္းဘုန္းမေပး
ပဲ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပ အေရးဆိုေတာ့သည္။
အာဏာပိုင္တို႔က ရန္ကုန္ေထာင္ၾကီးသို႔ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ျပီး ဦး၀ိစာရသည္ ဆက္လက္အစာငတ္
ခံ ဆႏၵျပခဲ့ရာ ရက္ေပါင္း ( ၄၀ ) ေျမာက္ေန႔တြင္မွ ေထာင္အာဏာပိုင္တို႔က ဥပုဥ္ျပဳခြင့္ကို
အေလ်ာ့ေပးလိုက္သျဖင့္ ဆြမ္းျပန္စားခဲ့သည္။ ၁၉၂၇ ေမလ တြင္ အင္းစိန္႐ံုးက ဆရာ
ေတာ္ကို အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၁ ႏွစ္နဲ႔ ၉ လ အျပစ္ေပးကာ ရန္ကုန္ေထာင္ၾကီးသို႔
ပို႔လိုက္သည္။ အက်ဥ္းသားျဖစ္သည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ သကၤန္းမ်ားခၽြတ္၍ ေထာင္၀တ္လဲရ
မည္ဟု ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ားက ဆိုေသာအခါ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးအဂၤလိပ္အ
ရာရွိ ၄ ေယာက္၏ သကၤန္းဆြဲခၽြတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရေသာ္လည္း ေထာင္အ၀တ္အစားကို မ
၀တ္ပဲ ဗလာကိုယ္လံုးတီးသာ သီတင္းသံုးခဲ့သည္။
ဤကဲ့သို႔ သကၤန္းခၽြတ္ခံလိုက္ရေသာအခါ ဦး၀ိစာရသည္ မိစၦာအစိုးရတို႔ကား ဗမာျပည္ႏွင့္
လူမ်ိဳးတို႔ကို ၎တို႔၏ေျခေထာက္ေအာက္ ထား႐ံုအားမရေသးပဲ ဗုဒၶဘုရားရွင္တို႔၏ သာသ
နာေတာ္ၾကီးကိုပါ လက္ေတြ႔ဖ်က္ဆီးၾကေလသည္ တကားဟုဆိုကာ မ်က္ရည္မဆယ္ႏိုင္
ခ်ဳန္းပြဲခ် ငိုေၾကြးေတာ္မူခဲ့သည္။
သို႕ရာတြင္ မိစၦာအစိုးရတို႔သည္ ေထာင္အပ၍ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေရး ဥပေဒပုဒ္
မမ်ားျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား တရားမဲ့ ဖမ္းဆီး၊ အျပစ္ေပး႐ံုမက ေထာင္အတြင္း၌လည္း
ျမတ္စြာဘုရား ခြင့္ျပဳသတ္မွတ္ေပးအပ္ေတာ္မူေသာ ၀တ္႐ံုသကၤန္းကို အတင္းအဓမၼခၽြတ္၍
ထိပါးေစာ္ကားခံေနရျခင္းေၾကာင့္ သာသနာေတာ္ၾကီးသည္ မၾကာခင္ ပ်က္ဆီးရေတာ့မည္။
ငါတို႕႔သည္ ဤသို႔ငိုေၾကြးေန႐ံုျဖင့္ သာသနာ့ဆူးရန္မ်ားသည္ သူု႔အလိုအေလ်ာက္ကင္းစင္
ကြယ္ေပ်ာက္သြားလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
ေရွးသေရာအခါက ပါဋလိပုတ္ျပည္သား ရဟန္းသူျမတ္မ်ားသည္ သာသနာ့ေဘးရန္ အႏၱ
ရာယ္ၾကီး ဆိုက္ေရာက္လာေသာအခါ အသက္အေသခံကာ သာသနာေတာ္အတြက္ အ
သက္ေပးလွဴေတာ္မူခဲ့ၾကသည့္ ထံုးေဟာင္း သာဓကကို မ်ားစြာသတိရ ဆင္ျခင္မိသျဖင့္
ငါသည္လည္း ထိုနည္းတူစြာ အမ်ိဳးဘာသာ၊ သာသနာေတာ္ၾကီးအတြက္ အသက္စြန္႔လႊတ္
ေတာ့မည္။ ရန္သူ႔အလိုက် လူဖ်င္း၊ လူည့ံတို႔၏ ဓေလ့စ႐ိုက္ကဲ့သလို႔ အဓမၼမင္းတို႔အား ၀န္
ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း၊ သာသနာ့တံခြန္သကၤန္းခၽြတ္၍ ေထာင္အ၀တ္လဲလွယ္ျခင္းကိုလည္း
ေကာင္း အေလ်ာ့ေပးအညံ့ခံ၍ ငါတစ္ကိုယ္တည္းအတြက္ လံုး၀မရွာၾကံလို။ မည္သို႔ပင္
ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ၾက၍ ကာယဒုကၡေ၀ဒနာကို ခံစားရပါေစ၊ ခႏၱီပါရမီကို ေဆာက္တည္၍
ဆြမ္းဘုန္းမေပးပဲ အသက္ဇီ၀ိန္ခ်ဳပ္သည္အထိ အားလံုးေသာ ေထာင္တြင္းေရာက္ သံဃာ
ေတာ္မ်ားႏွင့္ သာသနာေတာ္ၾကီး၏အက်ိဳးစီးပြားကို ေရွ႕ရွဳ၍ အစာငတ္ခံရန္ အဓိဌာန္ျပဳအံ့
ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ကာ ဆြမ္းမစားေတာ့ေပ။
အစားမစားပဲ ရက္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္လာသည့္အတြက္ ဦး၀ိစာရခင္ဗ်ာ ဂံုနီခင္းအိပ္ရာေပၚ
တြင္ ဗုန္းဗုန္းလဲေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ဆရာေတာ္ကို တံတားေလးစိတ္ေရာဂါအထူးကု
ေဆး႐ံုသို႔ ၁၉၂၈ ေန႔တြင္ ပို႔လိုက္ျပီး နည္းေပါင္းစံုျဖင့္ ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္း ဆဲေရးၾကသည္။
ထို႕႔ေနာက္ဆရာေတာ္အား သကၤန္းျပန္ေပးအပ္လိုက္ျပီး ၁၉၂၈ တြင္ အိႏၵိယျပည္ ေမဒနီ
ေထာင္သို႔ပို႔ခဲ့သည္။ ၁၈ ရက္ ၂ လ ၁၉၂၉ တြင္ ရန္ကုန္ေထာင္သို႔ ျပန္ပို႔ျပီး ေနာက္ပိုင္း ဆ
ရာေတာ္အား လႊတ္လိုက္သည္။
မဟတၱမဂႏၷီၾကီး၏ အၾကံေပးတို္က္တြန္းခ်က္ႏွင့္ အိႏၵိယအမ်ိဳးသားကြန္ဂရက္ၾကီးမွ ေဆး
၀ါးကုသေပးရန္ စီစဥ္ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ဦး၀ိစာရသည္ ၆ ရက္ ၄ လ ၁၉၂၉ တြင္ အိႏၵိယ
သို႔ၾကြရန္ သေဘၤာဆိပ္အဆင္းတြင္ သံုးခြျမိဳ႕၌ ေဟာေျပာေသာတရားမ်ားသည္ အစိုးရ
အၾကည္ညိဳပ်က္ေစေသာေၾကာင့္ ပုဒ္မ ၁၂၄ ( က ) အရ တတိယအၾကိမ္ အဖမ္းခံရျပန္
သည္။
ရန္ကုန္ေထာင္တြင္ အက်ဥ္းက်ခိုက္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကိုထားေလ့ရွိေသာ အထူးခန္း၌
ေနခြင့္ျပဳရန္ေတာင္းဆိုရာမရသျဖင့္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပခဲ့ျပန္သည္။ ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ား
မွတစ္ဆင့္ ျမန္မာျပည္ဘုရင္ခံထံသို႔ ထပ္မံ၍ေတာင္းဆိုခ်က္ ၃ ခ်က္ကို ေတာင္းဆိုလိုက္
သည္။ ၎တို႔မွာ - - -
( ၁ ) ေထာင္ဒဏ္အျပစ္ေပးခံရေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား သကၤန္း၀တ္ခြင့္ေပးရန္
( ၂ ) ေထာင္အတြင္း၌ ၀ိနည္းေတာ္အရ တစ္လ ၂ ၾကိမ္ ဥပုဥ္ေန႔တိုင္း ဥပုဥ္ျပဳခြင့္ေပးရန္
( ၃ ) ႏိုင္ငံေရးရာကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ေထာင္အတြင္းေရာက္ ရဟန္းမ်ားအား ထိုက္
တန္ေသာသတင္းသံုးခြင့္ျပဳရန္$
တို႔ျဖစ္သည ္။
သို႕ေသာ္အာဏာပိုင္တို႔က မလိုက္ေလ်ာခဲ့သျဖင့္ ဆရာေတာ္သည္ ရဟန္းတို႔ေဆာက္
တည္အပ္ေသာ ပါတိေမာကၡသံ၀ရသီလ ပ်က္ဆီးမည္ကို စိုးရိမ္၍ အသက္ကို အေသခံျခင္း
ကသာ ျမတ္သည္ဟု ဆံုးျဖတ္ျပီး အစာငတ္ခံကာ သပိတ္ေမွာက္ခဲျ့ပန္သည္။
ဆရာေတာ္အမႈကို ႐ံုးတင္ေသာေန႔ ၁၈ ရက္ ၆ လ ၁၉၂၉ တြင္ ဆရာေတာ္ဆြမ္းဘုန္းမေပး
သည္မွာ ၈၁ ရက္ရွိျပီျဖစ္၍ မထႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဟံသာ၀တီစက္ရွင္ တရားသူၾကီးသည္
ေထာင္အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ကာ ဦး၀ိစာရအား တစ္ကၽြန္းပို႔အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ေထာင္ဒဏ္ ၆
ႏွစ္ အျပစ္ေပးလိုက္သည္။ သကၤန္းကိုအတင္းခၽြတ္ယူၾကသျဖင့္ ခါးတြင္အ၀တ္မရွိသာ ပက္
လက္သာ သတင္းသံုးေနခဲ့ရရွာသည္။
ဦး၀ိစာရႏွင့္ပတ္သက္၍ သိရွိရန္ ၁၇ ရက္ ၈ လ ၁၉၂၉ ေန႔တြင္ ၀ံသာႏုသတင္းစာတိုက္မွ
ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ ေထာင္အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကေသာအခါ အ႐ိုးႏွင့္အေရ
မွ်သာက်န္၍ အားအင္လံုး၀ကုန္ခမ္းေနေသာ ဆရာေတာ္ဦး၀ိစာရကို ေတြ႔ရ၍ အလြန္ စိတ္
ထိခိုက္ တုန္လႈပ္ခဲ့ရသည္။
၀ံသာႏုသတင္းစာတိုက္မွတကာမ်ားကို ဆရာေတာ္က ပက္လက္ေနရာမွမိန္႔ၾကားရာတြင္ -
သာသနာေတာ္အေရးအခြင့္အတြက္ ပါဋလိပုတ္ျပည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အသက္စြန္႔လႊတ္
ေတာ္မူခဲ့ၾကဖူးသည့္ လမ္းစဥ္အတိုင္း ငါတို႕သည္လည္း အသက္စြန္႔လႊတ္၍ ျမတ္ေသာ
အဓိဌာန္ပါရမီကို ျပည့္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာက္တည္လ်က္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခုအ
တိုင္းဆိုလွ်င္ ဥပုသ္ ၂ ပတ္မွ်သာ ငါ၏အသက္ႏွင့္ခႏၶာတြဲရွိေနႏိုင္ေတာ့မည္။ သာသနာ
ေတာ္၏ မ်က္ႏွာကိုေထာက္ထား၍ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ၊ ပညာအတြက္ ၾကိဳးစား
ေဆာက္ရြက္ၾကပါ - ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
၀ံသာႏုသတင္းစာမွ ၎တို႔ေတြ႔ျမင္ၾကားသိခဲ့ရသမွ်ကို တိုင္းျပည္သို႔ ျပန္လည္အသိေပး
ေရးသားတင္ျပခဲ့သျဖင့္ လႊတ္ေတာ္အပါအ၀င္ ရဟန္းရွင္လူမ်ားအားလံုး မခံမရပ္ျဖစ္လာ
ၾကသည္။
ရန္ကုန္အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း ဆြမ္းမသံုးေဆာင္ပဲ ေနခဲ့သည္မွာ ရက္ေပါင္း ၁၄၀ ေက်ာ္
ၾကာျပီးျဖစ္၍ ေ၀ဒနာအျပင္းအထန္ ခံစားရသည္ဟု သတင္းရ၍ အထူးသံဃာ့အက်ိဳး
ေဆာင္ တာ၀န္ခံ တြံေတးေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးေကတုႏွင့္အတူ ဦးစိုးသိန္း ( ဂ်ီစီဘီေအ )
ႏွင့္ အာလံဦးလာဘတို႕သည္ ေထာင္အတြင္း ၀င္ေရာက္ၾကည္ညိဳခြင့္ရခဲ့သည္။
ဦးေကတုႏွင့္ ဦးလာဘတို႕သည္ မျမင္ရက္ မၾကည့္ရက္ႏိုင္ေအာင္ ပံုပန္းသ႑ာန္ ယိုယြင္း
ပ်က္ဆီးေနရွာျပီျဖစ္ေသာ ဦး၀ိစာရ၏ နားအနီးကပ္၍ တပည့္ေတာ္တို႔ လာေရာက္ၾကည့္႐ွဳ
ပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ထားရာ မ်က္လံုးအိမ္ကို အႏိုင္ႏိုင္ဖြင့္ကာ အားယူ၍ ေလသံတိုးတိုးျဖင့္
မ်က္…. မွန္… အ… လွဴ… ခံ …. ပါ။ သဗၺအာပတၱိ …. ေယာ … အာ …. ေရာ …. စ …
ယာ…. မိ ...။ တိုင္း …. ျပည္ … ကို …. လိမ္ …. မာ … ရစ္ … ၾက …. ပါ … လို႔ …. မွာ…
ၾကား… လိုက္ … ပါ … တယ္ - ဟု ေနာက္ဆံုးမိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္။
အရွင္ျမတ္ဦး၀ိစာရသည္ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ၀ိနည္းသိကၡာပုတ္ႏွင့္အညီ ရသင့္
ရထိုက္ေသာ ေထာင္တြင္း အခြင့္အေရးမ်ားကို အာဇာနည္ပီပီ ဇြဲၾကီးၾကီးျဖင့္ ရက္လ ရွည္
ၾကာစြာ အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲ၀င္ေနရာမွ ၁၆၆ ရက္ေျမာက္ေသာ ၁၉ ရက္ ၉ လ ၁၉၂၉ ၊
ၾကာသပေတးေန႔ည ၈ နာရီ ၂၀ မိနစ္အခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္ေထာင္ၾကီးအတြင္း၌ ျပန္လြန္
ေတာ္မူခဲ့သည္။
သက္ေတာ္ ၄၁ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားေထာက္တြင္းအခြင့္အေရးအတြက္ အစာ
ငတ္ခံကာ ဆႏၵျပရင္း ကံေတာ္ကုန္ရွာေသာ ဆရာေတာ္ဦး၀ိစာရ၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ၈ ရက္
၂ လ ၁၉၃၀ ညေန ၄ နာရီခြဲတြင္ ေရႊတိဂံုဘုရားအနီး ကန္ေတာ္မင္ ပန္းျခံ၌ သၿဂႍဳလ္ပူေဇာ္
ခဲ့ရာ ရဟန္းရွင္လူ ၁ သိန္းေက်ာ္ လာေရာက္ဂါ၀ရျပဳခဲ့ၾကသည္။
ဦး၀ိစာရအထိမ္းအမွတ္ေက်ာက္တိုင္တည္ေဆာက္ထားပံုမွာ ဦး၀ိစာရ၏ အလိုဆႏၵႏွင့္
အညီ အမ်ိဳးသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးသေကၤတအျဖစ္ ေပၚလြင္ထင္ရွားေစမည့္ စုစည္း
ခ်ည္ေႏွာင္ထားေသာ ထင္းစည္းပံုသ႑ာန္ပင္ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂
ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ အာဇာနည္ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရအထိမ္းအမွတ္ေက်ာက္တိုင္
ႏွင့္ ေၾကး႐ုပ္ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားသို႔ ထိုစဥ္က စစ္၀န္ၾကီးျဖစ္ေနေသာ အမ်ိဳးသားေခါင္း
ေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္ တတ္ေရာက္ ဂုဏ္ျပဳဂါ၀ရျပဳခဲ့သည္။
စစ္၀န္ၾကီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဂုဏ္ျပဳမိန္႔ခြန္းတြင္ - ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ မဂၤလာတရားေတာ္
အရ ပူေဇာ္ထိုက္သူကိုပူေဇာ္ရမည္ဆိုသည့္အတိုင္း ပူေဇာ္သကာယျပဳၾကျခင္းသာျဖစ္
ေၾကာင္း၊ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ဤသို႔လာေရာက္ပူေဇာ္ျခင္းမွာလည္း အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္၏ အႏိုင္မခံ
အ႐ွံဳးမေပးလိုစိတ္၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ အျမဳေတစိတ္မ်ားကို ခ်ီးက်ဳးပူေဇာ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊
အရွင္ဦး၀ိစာရသည္ အသက္စြန္႔လႊတ္စဥ္အခါက အေဖာ္မပါ တစ္ကိုယ္တည္းသာျဖစ္
ေၾကာင္း။
အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးတို႔ အုပ္စိုးမႈကို ယခုကဲ့သို႔ ပ်က္ဆီးဆံုးပါးသြားလိမ့္မည္ဟု မည္သူမွ် မထင္
ၾက၍ အဂၤလိပ္မ်ားအား မည္သို႔မွ် ဆန္႔က်င္ဘက္မျပဳ၀ံ့ေသာအခ်ိန္အခါတြင္ အရွင္ဦး၀ိစာရ
ကိုယ္ေတာ္ၾကီးတစ္ပါးတည္း ေပၚေပါက္လာခဲ့ျပီး မည္သူခ်ီးမြမ္းခ်ီးမြမ္း၊ မည္သူကဲ့ရဲ႕႔ကဲ့ရဲ႕
ဘာကိုမွ် ဂ႐ုမစိုက္ပဲ ငါလိုခ်င္တာမရရင္ အသက္အေသခံမယ္ဆိုတဲ့ အာဇာနည္စိတ္ကို
ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။
ယခုအခါမွာလည္း ကၽြႏု္ပ္တို႕ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္အတြက္ အရွင္ဦး၀ိစာရကဲ့သို႔ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး
ေမြးျမဴၾကဖို႔ အလြန္အေရးၾကီးေၾကာင္း၊ ယခုအခါ အစစအရာရာရွားပါးေၾကာင္း ေနေရး၊
စားေရး၊ သြားေရး၊ လာေရး အလြန္ခက္ခဲေၾကာင္း။
သို႔ေသာ္လည္း ၎အခက္အခဲမ်ားကို ဂ႐ုမစိုက္ပဲ လြတ္လပ္ေရးၾကီးအတြက္ အ႐ိုးေၾက
ေၾက အေရခမ္းခမ္း တစ္ေယာက္တည္းက်န္က်န္ အသက္အေသခံၾကိဳးစားၾကရမည္ဟု
စိတ္ႏွလံုးဒုန္းဒုန္းခ်ျပီး အရွင္ဦး၀ိစာရကဲ့သို႔ အာဇာနည္အျမဳေတစိတ္ဓါတ္ကို ယေန႔မွစ၍
ေမြးျမဴၾကေစလိုေၾကာင္း မိန္္႔ၾကားခဲ့ပါသည္။
အမ်ိဳးဘာသာ၊ သာသနာအတြက္ ဇြဲသတၱိရွိရွိျဖင့္ အသက္အေသခံကာ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ရဲျပီး
တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ေသာ အာဇာနည္ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရ၏ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး၊ ဓိတ္ဓါတ္ကား ယေန႔
ေခတ္ အဓမၼအာဏာရွင္တို႔အုပ္စိုးရာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ရဟန္း၊ ရွင္ ၊ လူ၊ ေက်ာင္းသား
အားလံုးအတြက္ အာဇာနည္အျမဳေတစိတ္ဓါတ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ နမူနာယူဖြယ္၊ ဂုဏ္ယူဖြယ္
ပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
အလင္းဆက္
