နိစၥဒူဝအပိုင္းအစအခ်ိဳ႕

စာမေရးျဖစ္တာ ၾကာသြားလို႔ လာေရာက္လည္ပတ္ျပီးေမးသြားၾကတဲ့ ဘေလာခ္ေရာင္းရင္းေပါင္းအသင္းမ်ားကို ေတာင္းပန္သမႈ ဂါရဝျပဳလိုက္ရပါတယ္။ စာေရးခ်င္စိတ္ေလးကရွိပါတယ္။ဘေလာခ့္ေပၚ ေျခဦးမလွည့္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို အလုပ္ေတြပိျပားေနလိုပါ။
အခုလဲ မႏွင္းက စာေရးငပ်င္းအကၽြန္ေတာ့္ကို ငယ္ရြယ္စဥ္က ေက်ာင္းက ဆရာမက အိမ္စာေပးသလို အိမ္တိုင္ရာေရာက္လာေရာက္ အိမ္စာေတြေပးသြားတဲ့အတြက္ လာမည့္အေရးေျပးေတြ႔ဆိုသလိုပါပဲ ၾကံရည္ညစ္သလို ျဖစ္ညစ္ျပီး ေရးသားလိုက္ရပါတယ္။
နဂုိထဲက ကၽြန္ေတာ္စာေတြကို လာေရာက္အားေပးၾကတဲ့ ဘေလာခ္ေရာင္ရင္းေပါင္းအသင္းေတြအေပၚ လာေရာက္လည္ပတ္သြားရင္းနဲ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စာေပျပခန္းေလးထဲမွ အကုန္မဟုတ္ရင္ေတာင္မွ တစ္ခုခုဆီေလာက္ အက်ိဳးရရသြားၾကတယ္ ဆိုရင္ကုိ ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးရတာအမွန္ပါ။စာသိပ္မေရးျဖစ္ခ်ိန္မွာ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ႏွမ ညီအကိုေတြကိုလဲ ေက်းဇူးအထူးပါ။ တတ္ႏိုင္သေလာက္လဲ ၾကိဳးစားေရးသားပါဦးမယ္။ အားေပးၾကပါဦး။ ကူညီဖတ္ေပးၾကပါဦး။ ေဝဖန္အၾကံဥာဏ္ေလးမ်ားးလဲ ေပးၾကပါဦး။ ေကာ္မန္ေလးေတြရရင္ကို ဘာနဲမွ ႏိႈင္းမရတဲ့ အားေဆးေကာင္းတခြက္ ဘေလာခ္ေမာ္ကြန္းေလးေတြပါပဲ။

လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာၾကရမွေတာ့ လူသားဆန္ဖို႔အတြက္ေတာ့ နိစၥဒူဝ သြားလာရွင္သန္ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ၾကရမွာေတာ့ မလြဲဘူးေလ။

ေရဘူယ်ကေတာ့ ေန႔ဆိုရင္ အလုပ္လုပ္ၾကမယ္၊ ညဆိုရင္ အိပ္စက္အနားယူၾကမယ္။

တခါတေလ တခ်ိဳ႕သူေတြအတြက္ေတာ့ေျပာင္းျပန္အခ်ိဳးၾကခ်င္ၾကေနမယ္။ အမ်ားစုစာအတြက္ၾကေတာ့ ဒါဟာပုံေသနည္းပဲ။

အဲဒီသီအိုရီေလးေပၚမွာပဲ အနဲနဲ႔အမ်ား ေျဖရွင္းေနထိုင္သြားၾကရတယ္။ တေနျပီးတေန႔ ေဟာ.....မနက္ေရာက္လာျပန္ျပီ၊ နိစၥဒူဝအလုပ္ေတြ သိမ္းၾကဳံးလုပ္ကိုင္ရင္း ေဟာ.....မိုးခ်ဳပ္သြားျပန္ျပီ။

ေၾသာ္............တခါတေလၾကေတာ့လဲ အခ်ိန္ေတြရယ္........ ကုန္လြယ္လိုက္တာ..... နဲေတာင္နဲမ်ားေနသလားလိုထင္မိတယ္။

တခါတေလမ်ားၾကျပန္ေတာ့ အခ်ိန္ေတြက မကုန္ႏိုင္မခမ္းႏိုင္သလိုပဲ ေႏွးေနတယ္လိုပင္ထင္ရမိသည္။လူ႔အလို နတ္မလိုက္ႏိုင္သလိုထင္ပါ႔။ 

ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊သာယာမႈေတြအနားမွာ ေရာက္ရွိေနခ်ိန္ဆို လူသားသဘာဝအတိုင္း ဒီလိုအခြင့္အေရးမ်ိဳးေတြကို အခ်ိန္တိုတိုအတြင္း လက္လႊတ္လိုက္ရမွာကို စိုးရႊံလိုေနမိျပန္တယ္။

တခဏတာေလး သာယာေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳးကို ရာသက္ပန္ လိုလားပိုင္ဆိုင္မႈ အတၱေလးနဲ႔ ျဖားေယာင္းေနမိတယ္။ 

တဒဂၤ အခိုက္အတန္းကေလးအတြင္းမွာပဲ သခၤါရဆိုတာၾကီးကို လစ္လ်ဳရႈျပီး ေမွာ္ဆန္ဆန္ေသြးေဆာင္မႈေတြ ေပၚမွာပဲ မူးယစ္ေမ်ာပါေနမိေတာ့တယ္။

ေဟာ....ဒုကၡေတြ၊ ျပသာနာေတြ လာျပီဆိုရင္ေတာ့ လူသားဆန္ဆန္ ေအာ္ဂလီဆန္စြာနဲ႔ ျငင္းပယ္လိုတာပဲ။

ဒါေပမယ့္ ဒီလိုေကာင္ေတြၾကေတာ့လဲ လႈိက္လွဲပ်ဳငွာစြာနဲ႔ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ခရီးဦးၾကိဳမျပဳခ်င္ၾကဘူးေလ။

ဒါကိုပဲ ေလာကဓမၼတာအရ အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိပဲ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ လာလိုက္ၾကတာကေတာ့ ဒုကၡကိုယ္ေတာ္ပါပဲ။

သူလာျပီဆိုလို႔ကေတာ့ နာဂစ္မုန္တိုင္းလိုပါပဲ အထက္လွန္ေအာက္ဆန္ ေျဗာက္ေသာက္ျမန္ေအာင္ကို ခေလာက္ဆန္သမေတာ့တာပဲ။

အခန္႔မသင့္ရင္မ်ား ဗူစီေဘာင္းေတြ တေဖာင္းေဖာင္းေပါက္သလိုပါပဲ အရင္က လမ္းၾကဳံေရာက္လာတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေလးေတြဟာ အိပ္မက္ေတြ ေပါက္ျပယ္လြင့္ကြယ္ကုန္ပါတယ္။

ဒီလိုမ်ိဳးေၾကာင္းက်ိဳးေလးေတြကေတာ့ နိစၥဒူဝကူးလူးသြားလာေနၾကတဲ့ မဟာလူသားအကၽြန္မ်ိဳးတို႔ထံကို လာေရာက္ေဘာင္ဘင္ခတ္ေလ႔ရွိေနၾကတဲ့ နိစၥဒူဝအပိုင္းေလးေတြထဲက မလြဲမေသြေတြၾကဳံေနၾကရမယ့္ အပိုင္းအစေလးေတြပါပဲ။

ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ၾကာရွည္ခိုေအာင္းျပီး ဒုကၡေဘးဆိုးၾကီးမွ ကင္းစင္လႊတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပါေစ။